Ten, który sieje, i ten, który podlewa, stanowią jedno; każdy według własnego trudu otrzyma należną mu zapłatę. My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga, wy zaś jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. (1 Kor 3,1-9)
Odnajduję się w tych słowach i to po obu stronach :).
Odnajduję się jako ta, która jest służebnicą Obecnego i tym samym pomagam Bogu, co prawda według własnego trudu, który znany jest Bogu.
Ale także odnajduję się w tym obrazie uprawnej roli czy budowli Bożej. Byli i są ci, którzy sieją Słowo Boże dla mnie i we mnie, i ci, którzy podlewają. To byli i są moi Rodzice, to byli katechiści, kapłani, spowiednicy, kierownicy duchowi. Ludzie dani przez Boga, by mnie uprawiać. O, także i jeszcze bardziej wspólnota, moje siostry, "uprawiają" glebę mego serca i myślenia. Sieją i podlewają, a łaska sprawia wzrost.
O dobrego pracownika na swej roli (nie na swej, ale na roli Bożej, należało by pisać) trzeba się modlić. Za kierownika (czy wcześniej o kierownika), za spowiednika, za formatorów, po prostu modlić się trzeba. Są pomocnikami Boga. Ale - nie zapomnijmy - to Bóg daje wzrost!
W Jego rękach jest nasz los. Jesteśmy Jego rolą.
Niedawno nabyłem ebook "Blask wolności" o. Ludwika Wiśniewskiego OP. Ledwo zacząłem czytać natrafiłem na trzynastowieczny spór o wolność, który rozgorzał pomiędzy Tomaszem, a Bonawenturą. Ponoć wizja tego drugiego zwyciężyła w tradycji Kościoła. Spór rozpalił także umysły zwolenników jednego i drugiego. Zastanawiam się w kontekście 1 Kor 3,1-9, który z nich był uczniem Pawła, a który Apollosa?
OdpowiedzUsuńObaj byli Chrystusowi :)
OdpowiedzUsuńUmysł dzieli, lecz Duch jednoczy - tak było, jest i będzie! Dlatego nie jest dobrze zatrzymywać się zbyt długo na poziomie umysłu. Jezus dziś zachęca Szymona, by ten wypłynął na głębię wiary i zawierzył Jego opatrzności, Jego łasce. Chyba czas wypłynąć...?
UsuńPrzecież, nie możemy wiecznie płukać sieci neuronów przy brzegu...:)
Usuń