25 XII, na sianie Bóg się dał położyć

Od bram dalekich wschodu słońca 

Aż po granice kręgu ziemi

Sławimy dziś Chrystusa Króla

Z Maryi dla nas zrodzonego. [...]

Na sianie Bóg się dał położyć

Nie gardząc nędznym stajni żłobem,

I Ten, co żywi rzesze ptaków,

Drobiną mleka był karmiony.

    Weselą się anielskie chóry

    Śpiewając Bogu hymn radości;

    Pasterzom się ukazał Pasterz,

    Którego mocą świat istnieje. (z hymnu na jutrznię Bożego Narodzenia)

24/25 XII, przychodzisz Panie, by Niebo dać ludziom

 PRZYJMIJMY JEZUSA, a wraz z NIM

radość -> lekarstwo na nasz smutek

światłość -> rozproszenie naszych ciemności

pokój -> antidotum na nasz lęk

23 XII, niech się rozwiąże język

... Pytali więc na migi jego ojca, jak by chciał go nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I zdumieli się wszyscy. A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, błogosławiąc Boga. (Łk 1, 57-66)

Czasem zaniemówienie leczy nasze myśli, nasze słowa...

Kiedy Bóg w tę cisze wchodzi, rodzi się błogosławieństwo = dobre mówienie.

22 XII, ufać i wielbić

Magnificat Maryjny śpiewam codziennie. No dobrze, żeby było precyzyjnie, czasem recytuję. 

A to wszystko może też po to, żeby nauczyć się ufać, wielbić, dziękować. Przez Maryję, z Maryją, w Maryi…

21 XI, ta która uwierzyła, że się spełni słowo Pana

Maryja, szczęśliwa Maryja

20 XII, Bóg posłał anioła

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a dziewicy było na imię Maryja... (Łk 1, 26-38)

Bóg posyła aniołów i dziś. W bardzo różny sposób. Mnie dziś "wezwał" do wdzięczności przez sp.

I uświadamiam sobie Obecność Bożą w moim życiu i dziękuję Bogu, że był, że jest. Wierzę, że będzie, bo imię Jego: JAM JEST.  

A o sobie mogę powiedzieć: ja jestem, bo JESTEŚ.

19 XII, idzie mój PAN

... Powstanie on i paść będzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana, Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. A on będzie pokojem. (Mi 5, 1-4a)

Słucham proroctwa starotestamentowego i wiara mi mówi, że ono się spełniło i że mam do niego dostęp. Tak, chcę to sobie ponazywać i zobaczyć co mam :). 

Patrzę na mego Baranka, który jest Pasterzem i pasie mocą swej miłości, w majestacie imienia swego tj. Jezus = Jahwe zbawia. 

Nie mam już czego się błąkać i szukać, mogę osiąść i zauważyć Jego potęgę miłości aż po krańce ziemi i aż po moje krańce... po granice mojej doskonałości czy też wytrzymałości ;). 

I wiem (sprawdzone), że tylko ON jest moim pokojem. 

Ewangelia (Łk 1, 39-45) o nawiedzeniu św. Elżbiety przez Maryję mówi mi, że ON ciągle idzie ku mnie, idzie w drugim człowieku, idzie w Komunii św. I zaprasza, by z NIM iść do drugiego..., by nieść Jego Obecność, Jego pokój. Tylko tyle, albo aż tyle.

***

I jeszcze myśl przeczytana:

Niezwykła doprawdy jest rola Maryi! Ona nie tylko przynosi Syna Bożego - Zbawiciela, ale także Ducha Świętego - Pocieszyciela. Warto więc dużo przebywać z Maryją. (M. Łusiak SJ)

18 XII, rozjaśni to, co ukryte

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie...  (Mt 1, 18-24)

Bóg oznajmia Maryi, co czyni. Józef zanim się dowie od Boga, sądzi po ludzku, rozumuje po ludzku i reaguje po ludzku. W tym ostatnim "po ludzku" z wielką miłością i miłosierdziem względem Ukochanej.

Przypomina mi się czytanie, które często pojawia się w brewiarzu:

Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamysły serc. Wtedy każdy otrzyma od Boga pochwałę. (1 Kor 4,5)

Oj, potrzebuję tego słowa w mojej wspólnotowej rzeczywistości! :)

13 XII, trzeba poczekać

Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz?... (Mt 21, 23-27)

Nie na każde pytanie musi być natychmiastowa odpowiedź. Czasem przyjęcia odpowiedzi musimy dojrzeć.

12 XII, gaudete

... Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości. (So 3, 14-17)

Wszystko mi mówi, że chyba radość Boga jest większa niż nasza ludzka...

Jego Obecność nas odnawia, odnawia nas Jego miłość. Ten dzisiejszy róż liturgiczny niesie ważne przesłanie: Pan JEST blisko.

10 XII, wejść dobrze w zbawczą "grę"

„Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie zawodziliście”. Przyszedł bowiem Jan, nie jadł ani nie pił, a oni mówią: „Zły duch go opętał”. Przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, a oni mówią: „Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników”. (Mt 11, 16-19)

Górki, dolinki... 

To tańcowanie, to zawodzenie... 

Grunt, to rozeznać chwilę obecną i wejść w odpowiednie tony.

Patrzę na Jezusa w tabernakulum i wyczekuję tego, o którym aklamacja przed Ewangelią mówi:

Przyjdzie Pan, Książę pokoju,

wyjdźcie Mu na spotkanie.

9 XII, wskazuje dokładnie

...Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha! (Mt 11, 11-15)

Porównanie Jana Chrzciciela do Eliasza zdopingowało mnie do szukania o co w tym chodzi. I tak to widzę: Eliasz rozprawił się z kultem bożka Baala i objawił Jedynego Boga. Jan Chrzciciel też objawia Jedynego Mesjasza: pokazuje palcem na Jezusa Baranka Bożego. Eucharystia jest prawdziwym kultem i miejscem naszego zbawienia tu na ziemi.

8 XII, dar niezasłużony

Chaire kecharitomene, ho Kyrios meta Su... = witaj, uprzywilejowana, Pan z Tobą ...Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie... (Łk 1, 26-38)

Maryja w misterium Niepokalanego Poczęcia jest mi bardzo droga i bliska. To co odnajduję w tym misterium, to niezasłużony dar Boga, dar uprzedzający każdą na niego odpowiedź. Pan zawsze jest pierwszy. 

Dziś dziękuję Mu za Maryję. Dziękuję za "dowód" Jego pierwszeństwa. Dziękuję też za wprowadzenie mnie na drogę ku tej niepokalaności jaką i dla mnie przewidział. 

A od Maryi uczę się zaufania.

7 XII, szukaj mnie

«Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka?...». (Mt 18, 12-14)

Nie wiem, czy zostawiłabym 99 owiec... idąc za jedną. Ale wiem, że Jezus dla mnie by zostawił... (I nie tylko dla mnie).

To mi wystarcza, by ucieszyć się Jego wiernością, Jego miłością i miłosierdziem.

I jeszcze jedno zdanie z ks. W. Węgrzyniaka, który w dzisiejszym komentarzu zauważył:

Są ludzi, których trzeba szukać, ale są i tacy, za którymi nie wolno chodzić. A trzeba rozeznawać.

3 XII, napięcie adwentowe

 Ktoś mi dziś przypomniał, że kiedyś tak napisałam :)

2 XII, jest co jest

Chcę się podzielić dzisiejszą perełką. 

Otrzymałam ją niejako przypadkowo dziś. 

Zastanawialiśmy się właśnie w niewielkim gronie na tym, że bywa przecież tak, że czasem pytamy siebie jak zaakceptować, jak przyjąć to, co jest, kiedy życie niesie sytuacje nieproste w przyjęciu, w przeżyciu. Odpowiada na to bardzo dobrze, (pokazując różne głosy, które w takich sytuacjach do nas przemawiają), wiersz:

To głupstwo
mówi rozum
Jest co jest
mówi miłość
To nieszczęście
mówi wyrachowanie
To po prostu cierpienie
mówi strach
To bez szans
mówi rozsądek
Jest co jest
mówi miłość
To śmieszne
mówi duma
To lekkomyślne
mówi ostrożność
To niemożliwe
mówi doświadczenie
Jest co jest
mówi miłość
Erich Fried

Fot. zdjęcie też dzisiejsze, jest na nim to co jest ;)