poniedziałek, 31 grudnia 2012

31 XII, będący w łonie Ojca

Boga nikt nigdy nie widział, 
Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, 
o Nim pouczył. J 1,1-18

Te słowa mnie dziś zatrzymały i rozradowały.
Po pierwsze, że Boga nikt nie widział, że widzenie jest przed nami, że jest naszą tęsknotą.
Po wtóre, że Jednorodzony Bóg - Jezus Chrystus - jest w łonie Ojca, że ciągle jest w Nim i że ja przyjmując Go w Komunii wchodzę w przestrzeń Jego relacji z Ojcem.
"W łonie Ojca" - tajemnicze sformułowanie, ale przecież wyczuwam ten klimat...
Po trzecie, Jezus pouczył nas o Ojcu; wiemy choć nie widzieliśmy, jaki On jest.
Wczoraj na spotkaniu nad Katechizmem mówiliśmy o wszechmocy Bożej i odkryłam, że katechizm ujmuje to świetnie.

Więc trochę lektury z Katechizmu:
Spośród wszystkich przymiotów Bożych Symbol wiary wymienia tylko wszechmoc Bożą; wyznanie jej ma wielkie znaczenie dla naszego życia. 
Wierzymy, że wszechmoc Boża jest powszechna, ponieważ Bóg wszystko stworzył, wszystkim rządzi i wszystko może; 
jest miłująca, ponieważ Bóg jest naszym Ojcem; 
jest tajemnicza, ponieważ tylko wiara może ją uznać, gdy "w słabości się doskonali" (2 Kor 12, 9). (KKK 268)

Ostatnia modlitwa z dzisiejszej Eucharystii niech będzie też moim życzeniem dla ciebie:
Boże, nasz Ojcze, w swojej dobroci udzielaj nam teraz i w przyszłości wszelkich pomocy, których potrzebujemy, abyśmy czerpiąc siły z darów przemijających, z większą ufnością dążyli do wieczności.
Do siego roku!

niedziela, 30 grudnia 2012

30 XII, szukanie Jezusa

Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i Ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». 
Lecz On Im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?»
Oni jednak nie zrozumieli tego, co Im powiedział. Łk 2,41-52

Szukanie Boga. Wcale tak łatwo nam z tym nie idzie... Często szukamy Go nie tam, gdzie szukać powinniśmy.
Myślę, że Jezus chce mieć we mnie swoją wolną przestrzeń. I ma taką, gdzie to ON decyduje, gdzie ja nie mam kontroli, gdzie Go gubię niejednokrotnie i nie rozumiem Jego zachowań.
I myślę, że konieczny jest taki element we mnie - niezrozumienia Jezusa - co pomaga dojrzewaniu Jezusa we mnie...
Św. Ignacy z Loyoli nazwał znajdowanie Boga we wszystkim najwyższą formą pobożności. Takiej pobożności dla siebie pragnę i szukam z miłością i niejednokrotnie z trudem Jezusa w wydarzeniach życia.
Na szczęście chce być odnajdywany i pomaga mi w odnajdywaniu Go.

sobota, 29 grudnia 2012

29 XII, wyczekiwać pociechy

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. Łk 2, 22-35

Chcę się nauczyć od Symeona WYCZEKIWAĆ pociechy... Mieć taką nadzieję, że ona przyjdzie.
Wyczekiwać, to oczekiwać a nie domagać się, nie narzekać, nie jojczyć...to trwać w oczekiwaniu i ucieszyć się z przyjścia, bez pretensji.
I chcę nauczyć się posłuszeństwa natchnieniom Ducha, by być tam, gdzie Pan chce mnie spotkać w danej chwili.

piątek, 28 grudnia 2012

28 XII, z Twego powodu

Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, 
Ciebie wychwala Męczenników zastęp świetlany. (ant. przed Ewangelią)

Trudne to dzisiejsze święto (Męczeństwo Młodzianków z Betlejem) w patrzeniu na nie z perspektywy ludzkiej. Bardzo trudne.
I myślę, że każdy ma takie swoje trudne wydarzenia, które z perspektywy ludzkiej są absurdalne i niesprawiedliwe.
Dlatego modlimy się dziś z Kościołem w modlitwie nad darami: "Boże, Ty obdarzasz zbawieniem także dzieci, które Ciebie nie znają, przyjmij nasze dary   i oczyść serca składających Ofiarę."
Oczyść Panie, moje serce, bym mogła na Ci złożyć w darze wszystko, co jest moim udziałem.
"Kto chce zachować swoje życie straci je, a kto straci swe życie z Mego powodu ten je zachowa."

czwartek, 27 grudnia 2012

27 XII, miłość rącza

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. J 20,2-8

Miłość wyprzedza autorytet.
Uczeń, którego Jezus miłował (ale też i odwrotnie: uczeń, który miłował Jezusa) jest pierwszy tam, gdzie spodziewa się znaleźć Pana. Miłość i pośpiech idą razem. Miłość jest rącza.

W modlitwie nad darami modlimy się dziś: "spraw, abyśmy za przykładem świętego Jana Apostoła czerpali z eucharystycznej Uczty głębsze poznanie tajemnic wiecznego Słowa".
Tak jest, że Słowo w Liturgii daje poznać swoją moc. Miejmy ucho i serce otwarte.
Miłość zaś sama nas przynagli do miłości bliźniego. Pozwólmy jej wówczas być rączą (czyli szybką w ruchu, biegu locie).

środa, 26 grudnia 2012

26 XII, tylko ukochany potrafi kochać

Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Mt 10, 17-22

Pierwszy Dar Narodzonego dla wierzących, który dziś widzimy w św. Szczepanie, to dar słowa...  i wcielenie miłości. Słowo, które staje się ciałem w wierzącym. W Szczepanie Jezus się narodził naprawdę, bo w sytuacji kiedy po ludzku odpowiedzielibyśmy zemstą, klątwą lub czymś podobnym Szczepan odpowiada prawdą w miłości oraz przebaczeniem.
I we mnie rozpoznają ludzie narodzonego Jezusa, jeśli użyczę (a jeszcze lepiej, jeśli oddam) Mu moje myślenie, moje serce i moje ciało. By przez moje uczucia i moje postawy mogło działać Wcielone Słowo.
Zapraszam Cię, mój Panie. Nawet, jeśli nieraz nie było dla Ciebie we mnie miejsca, to na szczęście Boże Narodzenie wciąż trwa (mądry jest Kościół, przeżywa oktawę, czyli przez 8 dni będzie nam wciąż mówił, że "dziś narodził się Zbawiciel").
Spójrz, zobacz, jak jesteś ukochana(y), a więc potrafisz kochać! Jezus cię uzdalnia.

wtorek, 25 grudnia 2012

25 XII, i zamieszkało

W Nim było życie, 
a życie było światłością ludzi, 
a światłość w ciemności świeci 
i ciemność jej nie ogarnęła. 
[...] 
Słowo stało się ciałem 
i zamieszkało między nami. J 1, 1-18

Nie ogarnie cię ciemność, jeśli tylko zechcesz przyjąć Słowo i Nim żyć.
Boże Narodzenie jest tu i teraz - dziś obecne - dla mnie (i dla ciebie). Słowo rozbiło namiot, jak mówi język grecki NT. Skoro namiot rozbity, to czemu gdzie indziej szukasz schronienia?
Powróć do swego chrztu, jest w tobie światło. Co więcej, w tobie zamieszkał Syn Boży.
Co roku "stałe nawroty" skierowują nas znowu do Betlejem, byśmy nie zrezygnowali z szukania i rozpoznawania Boga w naszym życiu. Podejmij tegoroczną szansę i idź z pastuszkami (albo z królami, mnie bliżej do pastuszków) szukać małego Jezusa.

W kolekcie dziś prosiliśmy Boga:
Przeniknięci nowym blaskiem Wcielonego Słowa, prosimy Cię, wszechmogący Boże, spraw, niech w naszych czynach odbija się światło, które przez wiarę jaśnieje w naszych duszach.

poniedziałek, 24 grudnia 2012

24/25 zstąpiła z nieba pełnia łaski

Od bram dalekich wschodu słońca 
Aż po granice kręgu ziemi 
Sławimy dziś Chrystusa Króla 
Z Maryi dla nas zrodzonego. 

Potężny Stwórca wszystkich rzeczy
Doczesną przyjął postać sługi,
By w ludzkim ciele zbawić ludzi
I nie zatracić swoich stworzeń.

W nietknięte łono świętej Panny
Zstąpiła z nieba pełnia łaski,
A Ona odtąd dźwiga w sobie
Nie znaną jeszcze tajemnicę.

Dziewicze serce już się stało
Świątynią Boga Najwyższego,
I Ta, co męża nie poznała,
Poczęła słowem przyzwolenia.

Narodził się zapowiedziany
Przez archanioła zwiastowanie
I Jego poznał Jan zamknięty
W żywocie matki swej, Elżbiety.

Na sianie Bóg się dał położyć
Nie gardząc nędznym stajni żłobem,
I Ten, co żywi rzesze ptaków,
Drobiną mleka był karmiony.

Weselą się anielskie chóry
Śpiewając Bogu hymn radości;
Pasterzom się ukazał Pasterz,
Którego mocą świat istnieje.

Wielbimy Ciebie, Panie Jezu,
Zrodzony przez Dziewicę czystą,
Niech będzie Tobie razem z Ojcem
I Duchem Świętym wieczna chwała. Amen.

Przepiękny hymn z jutrzni na Boże Narodzenie. Nim się dziś dzielę, bo mi braknie słów...
Radości, radości, radości! Tej radości z Bożej obecności i Bożej życzliwości życzę!

niedziela, 23 grudnia 2012

23 XII, poddanie się Duchowi

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?" Łk 1, 39-45

Maryja idzie tam, gdzie Duch Święty Jej wskazuje.
Modlę się do Ducha Świętego, bo ON do dziś porusza i działa. On Maryję ocienił Mocą Bożą, napełnił Elżbietę radością, Jana dotknął łaską itd.
Ostatnio znalazłam w internecie słowa modlitwy: "Duchu Święty myśl przeze mnie aż Twoje myśli będą moimi myślami" - cytat z angielskiego, wolne tłumaczenie.
Maryja jest blisko, Ona jest blisko każdego kto chce pełnić wolę Ojca. Dobrze, Maryjo, że jesteś! Naucz mnie, proszę, z Duchem Świętym współpracować.

sobota, 22 grudnia 2012

22 XII, uwielbiam mego Króla

Królu narodów, 
kamieniu węgielny Kościoła, 
przyjdź i zbaw człowieka, 
którego z mułu utworzyłeś. 

Kto gardzi uniżeniem, nie może dostąpić zbawienia ani powiedzieć z prorokiem: "Oto mi Bóg dopomaga, Pan podtrzymuje me życie". Albowiem "kto się uniży jak dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim"(św. Beda Czcigodny).
Z mułu jestem i to jest prawda. Ale Król mnie pragnie i podnosi do bycia dzieckiem królestwa. Mój Król, to jest Król narodów, który jest skałą pewności wobec zamętu historii.
Razem z Maryją mogę śpiewać Magnificat, dziękując Bogu za Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie.

Wniosek:
I mojemu pokoleniu miłosierdzia Bożego nie zbraknie.
Chcę zaczerpnąć z Bożego Serca czerpakiem wielkiego zaufania oraz chcę byś i ty je zaczerpnął. Mi jako żywej cząstce Kościoła nie jesteś obojętny(a), modlę się za ciebie, podejdźmy razem, Miłosierdzie się daje. Król zaprasza do królestwa miłości.

piątek, 21 grudnia 2012

21 XII, ON biegnie by spotkać mnie

Emmanuelu, 
nasz Królu i prawodawco, 
przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże. 

Emmanuel, to Bóg bliski, Bóg z nami. To Bóg miłości. To Ten, co CHCE BYĆ BLISKO. Bo istotą miłości jest być razem.
Emmanuel, to bardzo czułe imię Boga. Warto je często wypowiadać: Bóg JEST bliski, Bóg jest z nami, Bóg jest ze mną.
Dzisiejsze I czytanie (Pnp 2,8-14) rozwiewa wszelkie wątpliwości, jeśli są jeszcze w nas,  o Bogu bliskim, wrażliwym, czułym i kochającym.
Usiądź człowieku w swojej izdebce, ale wystaw ucho i usłysz! Posłuchaj, to do ciebie dziś Słowo przemawia:

Cicho! Ukochany mój! 
Oto on! Oto nadchodzi! 
Biegnie przez góry, skacze po pagórkach. 
Umiłowany mój podobny do gazeli, do młodego jelenia. 
Oto stoi za naszym murem, patrzy przez okno, zagląda przez kraty. 
Miły mój odzywa się i mówi do mnie: 
«Powstań, przyjaciółko moja, piękna moja, i pójdź! 
Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i przeszedł. 
Na ziemi widać już kwiaty, nadszedł czas przycinania winnic, 
i głos synogarlicy już słychać w naszej krainie. 
Drzewo figowe wydało zawiązki owoców i winne krzewy kwitnące już pachną. 
Powstań, przyjaciółko moja, piękna moja, i pójdź! 
Gołąbko moja, ukryta w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, 
ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! 
Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku». 

Tak! Twój Bóg biegnie do ciebie. Tak, twój Bóg tęskni za tobą. Tak, twój Bóg miłuje ciebie i chce twego spojrzenia w Jego stronę, chce usłyszeć twój głos, skierowany do Jego ucha.
Tak, to o tobie i o twoim Bogu mówi to czytanie - nie wątp w to.
Wczoraj człowiek ok. 40-tki, ktoś kto przygotowuje się do chrześcijaństwa, zapytany przeze mnie, jak rozumie, co to jest modlitwa, powiedział, że to jedna z najintymniejszych rozmów.

Wniosek:
Nie rezygnuj w żadnym czasie z tej najintymniejszej z rozmów, jaką jest modlitwa.
I pamiętaj, jeśli przystępujesz do komunii, to Emmanuel jest w twoim wnętrzu i chce tam przez ciebie być odnajdywany.
Został odnaleziony we wnętrzu Maryi przez Elżbietę i Jana. Każde z nich odpowiedziało swoim sposobem na tę Obecność - Elżbieta wydała okrzyk, Jan poruszył się z radości (Łk 1,39-45).
(Ksiądz dziś podczas homilii aż podskoczył kilka razy na ambonie, by zachęcić do spontaniczności wobec Boga i okazywania Mu swej radości i wdzięczności).
A ty, jak odpowiesz na tę Obecność?

czwartek, 20 grudnia 2012

20 XII, daj się wyprowadzić

Kluczu Dawida, 
który otwierasz bramy wiecznego królestwa, 
przyjdź i wyprowadź z więzienia 
jeńca siedzącego w ciemnościach.

Władza i umiejętność panowania nad wszystkim.
Nawet nad tym, co niedostępne i niemożliwe dla innych. Tego Klucza nie da się dorobić... trzeba Go po prostu posiadać.
Baranek w Apokalipsie otwiera pieczęcie księgi, łamie pieczęcie historii. ON wyprowadza z ciemności grzechu, lęku, samotności. Więcej, wyprowadza z labiryntu nieporozumień, krzywd, z labiryntu krętych ludzkich dróg. Cierpliwie otwiera nowe perspektywy Życia.
Daj się wyprowadzić. ON dla ciebie przychodzi. Spójrz, bierze cię za rękę...

Wniosek dla mnie:
Dziś rano podczas Eucharystii przyszedł Jezus do mego serca, do mego ciała. Przyszedł z kluczem królestwa. "Królestwo Boże jest pośród was".
Kolejny krok jest mój, Maryja mnie go uczy: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według Twego słowa» Łk 1, 26-38.

środa, 19 grudnia 2012

19 XII, dowód Bożej wierności

Korzeniu Jessego, 
który stoisz jak sztandar narodów, 
przyjdź nas uwolnić, 
racz dłużej nie zwlekać. 
(antyfona)

Ta dzisiejsza antyfona uczy mnie wiary w skromne początki i moc Boga.
Bóg ma moc z korzenia Jessego wypuścić nową odrośl, zdrową i trwałą, by to co zostało zapowiedziane odwiecznym planem Bożym ziścić (ludzkie niewierności nie zmieniają Bożego planu zbawienia).
Nowa odrośl z pnia Jessego zapoczątkowuje nowy rodzaj pokrewieństwa.
Sztandar narodów - Jezus Chrystus zmartwychwstały Pan - jednoczy wszystkie narody w Kościele poprzez sakramenty chrztu i Eucharystii.
Mesjasz - korzeń Jessego - to miłosierny dowód Bożej WIERNOŚCI.
Bóg dotrzymuje obietnic, przezwyciężając nasze ludzkie ograniczenia i niewierności.

Wniosek dla mnie:
Zaufaj Bogu i czyń dobro. Dobra intencja, działanie + Boże błogosławieństwo składa się na owoc, który dojrzeje w swoim czasie...
Czasem zamilknąć trzeba, jak Zachariasz (Łk 1, 5-25), by pozwolić Bogu wypowiedzieć się do końca, a nie przerywać MU w pół zdania...
O cierpliwość (tę najgłębszą) się modlę, bym doczekała dnia Narodzenia mego Pana w moim sercu i mogła wielbić Go wówczas całą sobą.

wtorek, 18 grudnia 2012

18 XII, podaje mocne ramię

Wodzu domu Izraela,
który na Synaju dałeś Prawo Mojżeszowi, 
przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia. (antyfona)

Od dzieciństwa powtarzałam w pacierzu, zanim padały słowa dekalogu: "Jam jest Pan, Bóg Twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli..."
Tak, Bóg "udowodnił", że jest wodzem i to dobrym wodzem. Wyprowadził lud z niewoli, wyprowadził zwycięsko i w wolności.
Co więcej Jego ramię jest nadal mocne i zwycięskie.

Wnioski dla mnie i pytania:
Jakiemu przywództwu ja się poddaję? Czy nie zdradzam swej przynależności do domu nowego Izraela = Kościoła przez własne strategie działania? Warto zwyczajnie i po prostu wyznać swoją przynależność do Pana. O Adonaj!

Zobacz http://robertkasprowicz.com/spiewnik/bo-nikt-jak-ty/



 ***
Trochę lektury: Św. Efrem, Hymn na Boże Narodzenie:

"Józefie, synu Dawida, nie bój się"
Józef trzymał w ramionach Syna Ojca niebieskiego jak noworodka, 
i służył Mu jak swemu Bogu. 
Znajdował w tym przyjemność jakby w dobroci samej; 
i czcił Go, on, wcielona sprawiedliwość (Mt 1,19). 
Wielki był jego niepokój! 

"Jakże jest mi dane mieć w Tobie syna który jesteś Synem Najwyższego? 
Uniosłem się przeciw Twej matce i zamierzałem ją oddalić. 
Nie wiedziałam, że w Jej łonie był wielki skarb, 
który uczynił mnie bogatym w moim ubóstwie". 

"Król Dawid wyłonił się spośród moich przodków i założył koronę. 
Jak wielkie jest ubóstwo do którego doszedłem! 
Zamiast być królem, jestem robotnikiem; 
ale przytrafiła mi się korona skoro spoczywa na moim sercu Pan wszelkich koron".

poniedziałek, 17 grudnia 2012

17 XII, zaufaj Mądrości

Mądrości Najwyższego, 
która urządzasz wszystko mocno i łagodnie, 
przyjdź i naucz nas drogi roztropności.

Zaczynają się dziś w liturgii wielkie antyfony, które składają się na adwentową ikonę Mesjasza.
Czekamy na Mądrość, która objawiła się w Ciele. Przychodzi do nas, by w nas zamieszkać, by nas nauczyć drogi roztropności.
Historia przodków Zbawiciela, którą dziś Kościół odczytuje, ukazuje, jak Bóg po krętych ludzkich ścieżkach pisze prosto. To ON jest Panem historii i przeprowadza swój zbawczy zamiar.
Wniosek dla mnie: nie oburzaj się na ludzi, nie denerwuj się, jeśli wydają ci się być przeszkodą w twoim zamiarach. Zaufaj Mądrości Najwyższego, ON urządza wszystko... mocno i łagodnie.

piątek, 14 grudnia 2012

14 XII, dać się pouczyć

Tak mówi Pan, twój Odkupiciel,
Święty Izraela: 
"Jam jest Pan, twój Bóg, 
pouczający cię o tym, co pożyteczne, 
kierujący tobą na drodze, którą kroczysz. 
O gdybyś zważał na me przykazania, 
stałby się twój pokój jak rzeka." Iz 48, 17-19

Zabieram to Słowo na dziś i na kolejne dni.
Znowu wyruszam w drogę... Dni najbliższe, to czas ważnych spotkań, rozmów, przemyśleń, dzielenia się, to czas słuchania, czas odkrywania Bożej woli. Polecam się modlitwie.
I do poniedziałku.

Wpadł mi wczoraj w oko cytat, którym się dzielę, który rzuca też światło na postawę dzieci z dzisiejszej Ewangelii (Mt 11, 16-19):

Po jednej stronie jest przemoc, 
po drugiej stronie jest miłość. 
Po której stronie chcesz być ty? 
Być może nie powstrzymam wojen, które toczą się na świecie, 
ale mogę powstrzymać wojnę, która toczy się w mym sercu. (Ewagriusz)

czwartek, 13 grudnia 2012

13 XII, najmniejszy większy...

Ja, twój Bóg, 
ująłem cię za prawicę mówiąc ci: 
«Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą». 
Nie bój się, robaczku, Jakubie, nieboraku, o Izraelu! Iz 41, 13-20

Żeby przyjąć to dzisiejsze Słowo dla siebie, trzeba najpierw poczuć się nieborakiem... Uznać, że takim się jest. A takim de facto się jest...
Nie kombinuj więc, nie licz sam na siebie, bo to głupota, po prostu.
Pozwól Bogu dotknąć cię swoją łaską i pozwól się prowadzić. ON sam będzie cię przemieniał, ON będzie działał.
Jak? Przez swego Ducha, przez dary Ducha Świętego, którego masz od chrztu, od bierzmowania.
Jezus w Ewangelii dziś mówi, że między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on (Mt 11,11n).
Wierzysz, że mówi o tobie?

środa, 12 grudnia 2012

12 XII, przyjdź - wzmocnię cię

Jezus przemówił tymi słowami: 
"Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię [...] 
znajdziecie ukojenie dla dusz waszych". Mt 11, 28-30

Niesamowite! Zwyczajnie po ludzku w tym czasie tych słów potrzebuję.
Więc pozytywnie zaskoczona i z decyzją zaufania idę dziś do Pana, który czeka m.in. w sakramencie spowiedzi.
Psalm responsoryjny niech mi towarzyszy przez dzień ten cały.

Błogosław, duszo moja, Pana 
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego. 
Błogosław, duszo moja, Pana 
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. 

On odpuszcza wszystkie twoje winy 
i uleczy wszystkie choroby, 
On twoje życie ratuje od zguby, 
obdarza cię łaską i zmiłowaniem. 

Miłosierny jest Pan i łaskawy, 
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. 
Nie postępuje z nami według naszych grzechów 
ani według win naszych nam nie odpłaca. (Ps 103)

wtorek, 11 grudnia 2012

11 XII, podobnie jak pasterz

«Oto wasz Bóg!» Oto Pan, Bóg, przychodzi z mocą 
i ramię Jego dzierży władzę. [...] 
Podobnie pasterz pasie swą trzodę, 
gromadzi ją swoim ramieniem, 
jagnięta nosi na swej piersi, 
owce karmiące prowadzi łagodnie. Iz 40, 1-11

Wiele ostatnio zajęć, czasem po prostu nie mam sił fizycznych, by pisać; czasem nie mam możliwości. Jednak dziś, choć przy końcu dnia, chcę napisać.
Chcę napisać, że się cieszę moim Bogiem, że ufam jego pasterskiej trosce. Że sama często się czuję tak, jakoby mnie niósł na swej piersi... Albo bywa i tak, że się czuję jako ta "owca karmiąca", którą prowadzi łagodnie...

niedziela, 9 grudnia 2012

9 XII, nie przeszkadzaj Panu

Złóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, 
a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane ci na zawsze przez Pana. [...] 
Albowiem postanowił Bóg zniżyć każdą górę wysoką, pagórki odwieczne, doły zasypać do zrównania z ziemią, aby bezpiecznie mógł kroczyć Izrael w chwale Pana. Na rozkaz Pana lasy i drzewa pachnące ocieniać będą Izraela. Ba 5, 1-9

Pierwsze czytanie dotknęło mnie głęboko. Znam szatę smutku i przygnębienia, zakładałam ją czasem bezwiednie. Pan prosi mnie dziś (i ciebie), byśmy ją ściągnęli i złożyli. Nie potrzebujemy już jej (choć zżyła się z nami i dobrze - pozornie dobrze - nam w niej). Proponuje Pan założyć wspaniałą szatę chwały, daną na zawsze przez Pana. Dana nam od chrztu. Innymi słowy, co przeżywaliśmy wczoraj z Maryją - patrz wpis wczorajszy.
I nic Bogu nie będzie przeszkodą, bo postanowił przygotować drogę bezpieczną, zniżając pagórki i zasypując doliny. On sam to czyni. I chwała Mu za to.
A ja? Mam Mu w tym nie przeszkadzać.
Mam zaufać Jego mądrości i oddając Mu codziennie swoje życie, całym sercem Jemu wierzyć.

sobota, 8 grudnia 2012

8 XII, znaleźć łaskę u Boga

Anioł wszedł do Niej i rzekł: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą". Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: "Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga..." Łk 1,26-38

Nie mogę nie zadziwiać się tajemnicą Niepokalanego Poczęcia Maryi. Obdarowana miłosierdziem, obdarowana łaską. Po prostu "znalazła łaskę u Boga"...
I ja (i ty) "znalazłam łaskę u Boga". Zostaliśmy łaską obdarowani na chrzcie świętym.

Trochę lektury:
"Jestem świadoma, że już przez chrzest zostałam zanurzona we Krwi Baranka i zostałam obdarowana łaską nowego życia. Pragnę żyć z całej pełni Chrystusowej Łaski i dlatego za szczególną Patronkę mojej drogi obieram Maryję Niepokalaną – pierwszą Odkupioną. Pełnia łaski to nie tylko nieobecność grzechu, ale to obecność Ducha Świętego, to pełnia miłości, otwierająca nas bez miary na zbawcze dzieło Chrystusa. Maryja imponuje mi swą łagodnością barankową, która jest wielką odwagą, śmiałością: oddać życie wyrzekając się buntu. Zawierzenie i pełnia łaski pozwoliły Maryi wypełnić w sposób doskonały posłannictwo współpracy z dziełem zbawienia, nadały najwyższą wartość Jej współdziałaniu z ofiarą. Wiem, że Niepokalana będzie mnie uczyć współpracować z łaską – tu i teraz, gdyż całe Jej życie było podobne do naszego, dzieliła we wszystkim los naszej ziemskiej kondycji". (A.S. - czyli ja)

***
Z Dzienniczka s. Faustyny:
[Jezus]: Niezmiernie Mi jest miłe to twoje stanowcze postanowienie zostania świętą. Błogosławię wysiłkom twoim i dostarczę ci sposobności do uświęcenia się. Bądź uważną, aby nie uszła żadna sposobność, którą ci poda Moja Opatrzność do uświęcenia, Jeżeli ci się nie uda wykorzystać danej sposobności, nie trać spokoju, ale uniżaj się głęboko przede Mną i z wielką ufnością zanurzaj cała w Moim miłosierdziu, a tym sposobem zyskujesz więcej niż utraciłaś, bo pokornej duszy hojniej się dawa, więcej, aniżeli ona sama prosi...(Dz 1361)

 [Faustyna]: ...W czystych promieniach Twojej miłości zmieniła dusza moja swą cierpkość i stała się owocem słodkim i dojrzałym, teraz mogę być całkowicie pożyteczna Kościołowi, przez osobistą świętość, która drgnie życiem w całym Kościele, gdyż wszyscy stanowimy jeden organizm w Jezusie, dlatego wysilam się, aby ziemia serca mojego rodziła owoce dobre, choć może nigdy oko ludzkie ich nie dostrzeże, jednak przyjdzie dzień, że się pokaże, że tym owocem karmiło się i karmić się będzie wiele dusz.(Dz 1364)

piątek, 7 grudnia 2012

7 XII, według wiary

Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech się wam stanie». Mt 9, 27-31

Według wiary... Wiele nam się nie dzieje, bo po prostu nie wierzymy.
Ostatnio z pewnej konieczności sięgnęłam znowu do Dzienniczka s. Faustyny. Odkrywam tam skarby. Odkrywam coś, czego kiedyś tak nie widziałam. Miłosierdzie to jedna strona, bardzo ważna, ale relacja Jezusa do Faustyny i Jego udzielanie się jej, ta pewna "potrzeba" więzi Jezusa otwiera mi drogę do większej prostoty wobec Boga.
Czy moja wiara mnie zaprowadzi?... Chcę iść.

Trochę lektury:
Miła Mi jest rozmowa twoja, a dziękczynienie otwiera ci nowe skarby łask, ale dziecię Moje, może byśmy pomówili nie tak ogólnie, ale w szczegółach o tym co ci najwięcej na sercu leży, pomówimy poufnie, szczerze, jako dwa serca wzajem się kochające. (Dzienniczek, 1489)

czwartek, 6 grudnia 2012

6 XII, na Skale buduj

"Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony". Mt 7, 24-27

 Ktoś zbudował dom na piasku, wymarzony wspaniały dom... ale przyszła burza... Runął z wielkim trzaskiem zbudowany na piasku dom... - pamiętam przed laty śpiewaliśmy.
Doświadczam w swoim życiu Skały - Jezusa - Jego wierności. Tak, na Nim buduję swój dom, czyli wszystko, co jest moim bezpieczeństwem. Jego Słowa uczepiłam się. Fakt chrztu, który mnie z Nim złączył jest dla mnie fundamentem. I cokolwiek się dzieje, jakiekolwiek burze (emocjonalne, intelektualne, relacyjne itp.) przychodzą, trwam w Nim, On jest moją skałą.

środa, 5 grudnia 2012

5 XII, zastawia stół

I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił. [...] 
«Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze». Mt 15, 29-37

Dzisiejsze Słowo zaprasza mnie do przyjścia do Jezusa z tym wszystkim co we mnie chrome, ułomne, niewidome, nieme itp... On chce mnie uzdrawiać.
A jeśli już to uczynił, to zaprasza mnie do przyprowadzania do Niego tych, których mi daje w codzienności, chorych, ułomnych, bo wielu takich na ciele i na duchu jest wśród nas.
Jezus dobrze zna nasze braki, potrzeby, powiedziałabym - nasze głody. I pozwalając na głód, chce nas przygotować do prawdziwej uczty. Każdy z nas przecież wie, że kiedy po poście czy po diecie zasiadamy do nakrytego stołu, jakże inaczej smakują nam potrawy.
Nie bójmy się więc spotkać z naszym głodem, przede wszystkim z naszym głodem miłości. Jezus wie o nim doskonale. Nie zapychajmy go przelotnym hamburgerem uczucia, ale pozwólmy jedynej prawdziwej Miłości zastawić stół dla nas i w nas...
W nas... dla innych!

***
Jeszcze jedno... Podczas uczty i ucztujący się cieszą, i przygotowujący ucztę. Jest pewna wymiana dóbr. Chcę zacytować św. Faustynę, która w Dzienniczku w nr 1120 napisała:
Nie umiem żyć bez Boga, ale czuję, że i Bóg nie może zaznać szczęścia beze mnie, choć absolutnie sam sobie wystarcza.

wtorek, 4 grudnia 2012

4 XII, być małym

Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom..." Łk 10, 21-24

Czuję się takim prostaczkiem...
Nie mogę na sobie się oprzeć, więc wołam z tęsknotą i wiem, że mnie słucha i słyszy. Ten, który od Ojca przychodzi.
Dobrze tak po prostu być małym i pozwolić sobie takim być...

Powierzam Waszej modlitwie tych, którzy dzisiaj przekroczą próg Kościoła, w sensie dosłownym i symbolicznym. Kościół przyjmie do swego łona 9 katechumenów, by ich w Wigilię Paschalną urodzić w wodach chrztu świętego.

Fot. ze strony smyki.pl

niedziela, 2 grudnia 2012

2 XII, zbliża się, oczekuj

"... A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie". Łk 21,25nn

Pisałam rok temu, na początku adwentu:
Nie da się odwagi zagrać, albo ona jest, albo jej nie ma. Zawsze coś zdradzi, jeśli zechcemy udawać. 
Żeby Słowo spełniło się we mnie, bym mogła się wyprostować i nabrać ducha, trzeba by mnie wypełniło miłosne oczekiwanie. 
Jezus przyjdzie i nie spóźni się. Nie mam więc czego się lękać, On jest Królem Wszechświata. 
Ale czy ja Go oczekuję w moim dziś? - oto jest pytanie...

Jezus przychodzi, by mnie (ciebie) odkupić, ocalić. Nabieram ducha i podnoszę dziś głowę świadomie, pomimo wielu, wielu trosk.., doświadczenia nieporozumień i spotwarzania. Jestem pewna, że Jego przyjście rozjaśni wiele i wtedy każdy otrzyma nagrodę. A dziś jeszcze diabeł mąci i dzieli... Ale nie znajdzie on nic do zabrania, nie oddam! I moich mu nie oddam, w przebaczeniu ich uchronię.

sobota, 1 grudnia 2012

1 XII, niebawem

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask..." Łk 21, 34-36

Uważaj na siebie, mówi do mnie Jezus. Wiem, że moje serce jest ociężałe z powodu różnorodnych trosk doczesnych.
Uczę się codziennie od nowa zauważać, że mam dostęp do drzewa życia, rodzącego dwanaście owoców, wydające swój owoc każdego miesiąca (I czytanie Ap 22,1-7). Co oznacza, że Jego łaski nie zabraknie w żadnym czasie. Uczę się powierzać i przerzucać swe troski na Baranka.
Chciałabym "zdać egzamin", kiedy przyjdzie "ten" dzień. Chciałabym cała jaśnieć miłością w ten dzień.
"A oto niebawem przyjdę".

piątek, 30 listopada 2012

30 XI, pod Jego wzrokiem nabieram życia

Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Mt 4, 18-22

Jezus "ujrzał", zobaczył... Co w tych dwóch braciach zobaczył? Co zobaczył we mnie?...
Jezus widzi, Jezus wie, Jezus miłuje. Jego wzrok jest przeszywający, przenikliwy, ale nie jest to wzrok raniący. Jest to wzrok uzdrawiający.
Spotykam ludzi, o których mogę powiedzieć, że lubię, gdy na mnie patrzą. Ich wzrok jest jak słońce dla kwiatka. Ale wzrok Jezusa bardziej...
Dlatego adoracja jest dla mnie bardzo ważna. Wtedy spotyka mój wzrok Jego miłujące spojrzenie. I jak kwiat nabieram życia.

czwartek, 29 listopada 2012

29 XI, zbliża się odkupienie

"...Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie". Łk 21, 20-28

Jedni będą się bać, inni mają nabrać ducha i podnieść głowy.
Do której kategorii dziś siebie zaliczam?
Jeśli czekam na Chrystusa, to Jego zbliżenie, Jego, który jest Panem czasu i historii, oznacza dla mnie spełnienie. Czyli coś pozytywnego. Przyjdzie dla mnie i po mnie, ten, który mnie miłuje.

środa, 28 listopada 2012

28 XI, nie bądź swoim obrońcą

"...Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość [...]. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie." Łk 21,12-19

Ta sposobność do dawania świadectwa wskazuje jasno na prawdziwe źródło czynów chrześcijanina i na źródło jego mądrości. Domaga się Jezus tak naprawdę tylko jednego: ZAUFANIA Bogu.
Tak sobie dziś pomyślałam, że przecież bywa tak, że idąc do spowiedzi szykuję swoją obronę... zamiast powierzyć swą słabość dobremu Lekarzowi... W środowisku mi przychylnym ile razy się zdarza, kiedy jestem źle zrozumiana - bronię swojej perspektywy. Jezus domaga się pokory zaufania Mu wobec wszystkich. Łatwiej będzie wśród prześladowań Mu zaufać, jeśli nie będę się bronić w tej zwyczajnej codzienności.
O ile prościej się żyje, gdy rzeczywiście polegam na Jego Duchu i słucham natchnień, gdy nie jestem swoim obrońcą, tylko daję się prowadzić.

 ***
Trochę lektury z deon.pl, o. Mieczysław Łusiak SJ tak napisał na dziś:
Pan Jezus nie może nam zagwarantować miłości ze strony ludzi. To nie jest wina Boga i często to nie jest też nasza wina, że ludzie nas nienawidzą. I nie warto kupować sobie ludzkiej akceptacji za wszelką cenę. Kto to robi, ten dużo traci, bo ludzka akceptacja w praktyce niewiele daje, poza dobrym samopoczuciem. Najważniejsza jest nasza przyjaźń z Bogiem, bo od Niego zależy nasze życie wieczne, czyli właściwie wszystko. Kto ma życie wieczne, temu "włos z głowy nie zginie", bo nawet największa krzywda będzie miała małe znaczenie.

wtorek, 27 listopada 2012

27 XI, nie to, co błyszczy...

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Łk 21, 5-11

Jak bardzo bliski jest mi ten zachwyt ludzki. A jednak to, co zewnętrzne nie jest wieczne.
Mam w tym temacie swoje małe doświadczenia. Bywało, że coś czyniłam we wspólnocie, coś budowałam i... przychodziła inna "epoka", albo inna przełożona i to zostało rozwalone. :) I Bogu za to chwała! Tak uczyłam się wolności.
Tak zaczęłam schodzić do intencji i do ofiary serca, do świątyni serca, do miłości bezinteresownej. I właśnie tego nie pozwolę rozwalić! O to dbać będę. I choć na zewnątrz nie będzie pochwały, a czasem i nagana... to o miłość Boga i człowieka dbać w swym sercu pragnę.

poniedziałek, 26 listopada 2012

26 XI, Jezus widzi

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki. Łk 21, 1-4

Wzrok Jezusa jest przenikliwy, w tym sensie, że rozpoznaje intencje serca człowieka. On jeden wie, co kryje serce człowieka.
Oddaję Panu to, czym żyję. Cieszy mnie, że Jego wzrok sięga we mnie tam, gdzie ludzkie opinie, pretensje czy też nagrody nie są w stanie dosięgnąć...

A wobec I czytania z Ap 14 chcę wyrazić swoje pragnienie: chcę towarzyszyć Barankowi, dokądkolwiek idzie.

***
O wydarzeniu ślubów napiszę tu jeszcze, ale nie dziś.

piątek, 23 listopada 2012

23 XI, tajemnice Chrystusa w nas

Trochę lektury
Z Godziny Czytań na dziś:
Z traktatu św. Jana Eudesa, kapłana, O królestwie Jezusa:

Albowiem tajemnice Jezusa nie osiągnęły jeszcze stanu ostatecznej doskonałości i pełni. Osiągnęły wprawdzie w osobie Jezusa, ale nie w nas, Jego członkach, ani nie w Kościele, który jest Jego mistycznym ciałem. Tymczasem Syn Boży pragnie przekazać nam, jakby rozwijać i przedłużać swe tajemnice w nas i w całym swoim Kościele przy pomocy łask, których chce nam udzielić, oraz skutków, których dzięki tym misteriom pragnie w nas dokonać. W takim znaczeniu Chrystus pragnie dopełnić w nas swych tajemnic. 
Toteż święty Paweł poucza, że Chrystus znajduje wypełnienie w swoim Kościele, że my wszyscy przyczyniamy się do Jego budowania, do "wieku Jego pełności", to jest do wieku mistycznego, który przysługuje Mu w ciele mistycznym; swoją pełnię wiek ten osiągnie dopiero w dniu sądu. Na innym zaś miejscu mówi Apostoł, że "dopełnia w swym ciele udręk Jezusa Chrystusa". 
Tak więc Syn Boży postanowił spełnić w nas wszystkie dzieła i tajemnice swego życia i przez to je dopełnić. Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swego Wcielenia, Narodzenia, życia ukrytego, kształtując się w nas i rodząc w naszych duszach przez sakrament chrztu i Najświętszej Eucharystii, a także sprawiając, że prowadzimy życie duchowe i wewnętrzne, które "ukryte jest z Nim w Bogu". 
Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swej męki, dozwalając nam cierpieć, umierać i zmartwychwstawać z Nim i w Nim. Pragnie wreszcie dopełnić w nas stan swego chwalebnego i nieśmiertelnego życia w niebie, gdy sprawi, że z Nim i w Nim będziemy wiecznie żyli w niebieskiej chwale. Także pozostałe stany i tajemnice Chrystus pragnie urzeczywistniać i dopełniać w nas oraz w swoim Kościele, ofiarując je nam, dając w nich udział, przedłużając je w nas i rozszerzając. 
Tak więc tajemnice Chrystusa nie osiągną całej swej pełni aż do czasu, który On sam wyznaczył dla ostatecznego ich urzeczywistnienia w nas i w swoim Kościele, czyli aż do końca świata.

***
Jutro cztery moje siostry złożą śluby wieczyste i Kościół konsekruje je na wyłączną własność Panu i na służbę Jego Mistycznego Ciała. Cieszę się. Jadę na tę uroczystość.

czwartek, 22 listopada 2012

22 XI, królewskość i kapłaństwo

... taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią Twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi» Ap 5, 1-10

Tą pieśń śpiewają w niebie, ale mowa w niej też o nas na ziemi. To my zostaliśmy nabyci Bogu krwią Baranka (Jezusa) i On nas uczynił Bogu królestwem i kapłanami.
Zastanawiam się więc nad moim królowaniem i nad moim kapłaństwem.
Jedno i drugie nie zależy tylko od rzeczywistości zewnętrznej, jest raczej rzeczywistością serca.
Królewskość jest konsekwencją zjednoczenia z Królem...
Kapłaństwo zaś jest moją odpowiedzią serca na doświadczenie i wezwanie Miłości.

środa, 21 listopada 2012

21 XI, uczestniczymy w łasce

Wszechmogący Boże, obchodzimy wspomnienie Najświętszej Maryi Panny, którą obdarzyłeś pełnią łaski, spraw za Jej wstawiennictwem, abyśmy także mogli uczestniczyć w tej pełni. (kolekta)

Dzisiejsza kolekta wskazuje mi kierunek modlitwy.
Maryja w swoim ofiarowaniu staje dziś w liturgii Kościoła. Kościół świadomy daru, jaki Ona otrzymała i widząc Jej współpracę z Bogiem, prosi pokornie Boga, by jego dzieci mieli udział w tej pełni przez Boga przygotowanej.
Maryja dostała swoją minę (dzisiejsze Słowo: Łk 19, 11-28) i pomnożyła ją przez swą współpracę. Dlatego Bóg obdarowuje Ją niezwykle, niepojęcie...:
"...dajcie temu, który ma dziesięć min. Odpowiedzieli mu: Panie, ma już dziesięć min. Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane..."
Jestem obdarzona łaską, mam swoją minę, ty też. Pytać siebie warto: jak wygląda moja współpraca z łaską Boga? Czy nie lekceważę czasem możliwości współpracy w tej codziennej szarej codzienności?
Modlę się do Maryi, by prowadziła mnie za rękę w codziennym ofiarowywaniu siebie Bogu. Razem raźniej...
Dzięki, Ojcze, za Maryję.

***
Trochę lektury:
Do dziś podobny obrządek ofiarowania dzieci jest odprawiany w języku aramejskim, jak w czasach Jezusa – pisze brat Efraim. Ojciec podaje kapłanowi dziecko na tacy, kapłan pyta, czy ojciec chce je zostawić, czy wykupić. Usłyszawszy odpowiedź stwierdzającą chęć wykupu, kapłan powtarza trzykrotnie: „Twój syn został wykupiony”. Maryja została ofiarowana. Nad Jej główką aniołowie mogli trzykrotnie zawołać: „Córko królewska, matko Baranka i Pasterza, zostaniesz matką Tego, który wykupi ludzkość. Za bardzo wysoką cenę”.
(ze strony:  http://www.katolik.pl/oddaje--jak-to-latwo-powiedziec---,23154,416,cz.html )

wtorek, 20 listopada 2012

20 XI, czy "muszę"?

Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. Łk 19, 1-10

Zatrzymało mnie Jezusowe "muszę się zatrzymać".
Często w naszych rozmowach pada riposta, że nic nie "muszę". Chcielibyśmy we wspólnotach żyć tak, żeby było wszystko na "chcę" a nie "muszę". Może dlatego to Jezusowe dzisiejsze "muszę" przyciągnęło moją uwagę.
Zajrzałam do greki, która mówi: "dzisiaj bowiem w domu twym trzeba mi pozostać". "Trzeba mi" - to innymi słowy "muszę".
Jest więc jakiś rodzaj musu, wewnętrznego "trzeba", które określa tożsamość. Bóg nie może nie kochać, bo jest miłością. On "musi" - tak powiemy, ale czujemy, że ten "mus" jest Jego tożsamością, istotą.
Ja też doświadczam, kiedy kocham, kiedy poddaję się wewnętrznemu przynagleniu miłości, wtedy jestem sobą. Robię to, co "muszę", ale jestem wtedy sobą najpełniej i najpełniej szczęśliwa.
Rozradowania tym, co "muszę" w miłości - sobie i tobie - w naszym Bogu życzę!

poniedziałek, 19 listopada 2012

19 XI, jest, był i przychodzi

Kiedy Jezus zbliżył się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. [...] Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie... Łk 18, 35-43

Widziałam jak Jezus "kazał przyprowadzić do siebie" dziś konkretne osoby:
1. przyprowadził do siebie przez ludzi (też przeze mnie)... i obdarzył "nowym narodzeniem" bliską mi osobę.
2. mnie również niespodziewanie przyprowadził na przedłużoną modlitwę i wzmocnił darem łez, co przygotowało mnie łaską na przyjęcie niespodziewanego trudnego listu.

Widzę działanie Boga, Który jest, i Który był i Który przychodzi i wielbię Go, bo obdarza łaską i pokojem (por. I czytanie Ap 1,1-4).

niedziela, 18 listopada 2012

18 XI, nie byliśmy u początków...

Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. Mk 13, 24-32

Niech to mi i tobie wystarczy. Zostawmy Ojcu wiedzę i decyzję o paruzji Chrystusa. Nie byliśmy u początków... i nie do nas należy zakończenie...
A co nam zostaje? Modlitwa szczera.
Liturgia podpowiada dziś psalmem responsoryjnym:
Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości 
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy. (Ps 16)

sobota, 17 listopada 2012

17 XI, weź mnie w obronę

W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: «Obroń mnie przed moim przeciwnikiem». [...] 
A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?...? Łk 18, 1-8

Boże mój, obroń mnie przed moim przeciwnikiem!
Walka duchowa trwa. Przeciwnik jest i walczy, raz podstępnie, raz jawnie. Raz mam siłę zareagować i się nie poddać, raz nie mam. Ta walka nie na moją miarę. Potrzebuję obrońcy. Pragnę obrońcy.
I wiem, mój Panie, że chcesz mnie wybawić. I proszę Cię, bądź moim Zbawicielem.

piątek, 16 listopada 2012

16 XI, znajdę się przy Nim

...W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie. Przypomnijcie sobie żonę Lota. Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je. 
Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona". Pytali Go: "Gdzie, Panie?" On im odpowiedział: "Gdzie jest padlina, tam się zgromadzą i sępy". Łk 17, 26-37

Czy to słowo chce w nas budzić strach? Nie! Po prostu - budzi nas! Budzi ze snu rutyny i bezmyślności. Słowo nie każe robić rzeczy nadzwyczajne, nie każe robić "coś"; wręcz przeciwnie nie pozwala się zabezpieczyć. Po prostu każe być sobą w tym, co jest dane w danej chwili.
I upewnia mnie, że kiedy przybędzie Pan, znajdę się przy Nim, bo kto czym się karmi, ten do tego się zbliży...
***
Nie mogę nie wspomnieć dziś Maryi, Matki Miłosierdzia z Ostrej Bramy. Mojej tzw. "Wielkiej Kangurzycy". Jej opiece powierzam wszystkich, których też sama noszę w swoim sercu.
Kiedyś pisałam o tym więcej. Można tam zajrzeć:
http://barankowy.blogspot.com/2011/11/16-xi-wielka-kangurzyca.html

***
W homilii do zakonnic i zakonników na zakończenie sympozjum przełożonych bp Grzegorz Ryś powiedział: "Jesteście cudakami! Jesteście sępami!“ "Cudakami" dlatego, że wybierają zupełnie odwrotnie niż proponuje dzisiejszy świat. Zamiast bogactwa - ubóstwo, zamiast seksu - czystość, a zamiast władzy - posłuszeństwo. "Sępami" dlatego, ponieważ jak na pustyni unoszący się sęp wskazuje na pokarm, tak zakonnice i zakonnicy we współczesnym świecie, który coraz bardziej przypomina duchową pustynią, wskazują na istnienie Boga.

czwartek, 15 listopada 2012

15 XI, jest pośród nas

Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: "Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: «Oto tu jest» albo: «tam». Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was". Łk 17, 20-25

Rok liturgiczny biegnie ku końcowi. Świat żyje swoim życiem. Są tacy, co wyliczają dni jego końca.
A chrześcijanin co ma robić?
Ma robić swoje! Ma być "tu i teraz" w swoich obowiązkach. W "tu i teraz" jest łaska. Pan jest pośrodku nas, nawet jeśli Go nie dostrzegamy, On jest.
I tylko moje wierne trwanie na swoim posterunku daje mi szansę radosnego spotkania z Nim.

środa, 14 listopada 2012

14 XI, uzdrowienie głębsze

Jezus zaś rzekł: "Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec". Do niego zaś rzekł: "Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła". Łk 17, 11-19

Z tekstu wyraźnie widać, że ten jeden z dziesięciu doznał uzdrowienia dwukrotnego. Pierwszy raz razem z pozostałymi został uzdrowiony z trądu, a na końcu przy powrocie do Jezusa słyszy słowa, że wiara go uzdrowiła.
Pierwsze było znakiem. Znakiem obecności, mocy Boga. Drugie jest przyjęciem, uznaniem tej obecności (on wrócił, upadł na twarz przed Jezusem i dziękował Mu), wyznaniem wiary i wdzięczności.
W moim życiu dzieje się podobnie. Jest wiele znaków Bożej obecności, mocy, interwencji. Czasem tego w danym momencie nie dostrzegam i potrzebuję czasu, by rozpoznać oczyszczenie.
Drugie uzdrowienie, głębsze, istotniejsze się dokonuje, gdy wracam z tym do Jezusa. Gdy potrafię podziękować.
Każde wydarzenie i przyjemne, i trudne, może być miejscem uzdrowienia, gdy potrafię podziękować za nie Jezusowi.
Dlatego nie lekceważę wydarzeń codziennych, tylko wracam z nimi na modlitwę do Boga i proszę Go, by mi  objawiał głębszą prawdę mego życia.

wtorek, 13 listopada 2012

13 XI, po prostu sługa

"...Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać". Łk 17, 7-10

Oj nieczęsta to postawa, nieczęsta.
Tak żyć, żeby sobie nie przypisywać zasług, żeby nie chcieć, by cię chwalono, żeby robić, co mam do zrobienia z zapałem i bezinteresownie. Prosto, z pokorą w działaniu i nie przywiązując się do siebie... Pełnienie woli Ojca daje szczęście.
Czy to w ogóle jest możliwe?
Jest możliwe! Jezus mnie do tego uzdalnia. Przypomina dziś  to tym I czytanie (Tt 2,11-14):
[Jezus Chrystus], wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

poniedziałek, 12 listopada 2012

12 XI, odrobina wiary cuda czyni

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. [...] 
Uważajcie na siebie. 
Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. I jeśliby siedem razy [...] przebacz mu». 
Apostołowie prosili Pana: «Przymnóż nam wiary». Łk 17, 1-6

Ostatnio zasłyszane a pasuje na dziś: "najlepszą rzeczą jaką możemy dać światu, to nie pogorszyć go o swój przypadek".
Może mało optymistycznie, ale to już coś. A żeby coś bardziej cudownego się stało, to właśnie WIARA jest nam potrzebna.

Jeśli jest we mnie odrobina wiary, to jak pisze  Łusiak SJ:
może być mała, ale jeśli jest prawdziwa, to w zetknięciu ze złem (z pokusą, albo z doznaną krzywdą) staje się szybko czymś wielkim, wręcz "cudownym". To wiara w Bożą Miłość "przenosi góry", to znaczy uzdalnia człowieka do rzeczy niemożliwych po ludzku, czyli cudów.

czwartek, 8 listopada 2012

8 XI, radość spotkania

A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Łk 15, 1-10

Dane mi jest uczestniczyć, przez pracę w katechumenacie, w tej radości Pasterza, który odnajduje swoją owcę.
I uczestniczę w radości "owcy", która zostaje odnaleziona.
To niesamowite, że świadomość "zmarnowanych" lat (których "owce" żałują), potęguje radość i pogłębia pragnienie Boga. Bóg z wielką hojnością odpowiada, bo On sam pierwszy pragnie spotkania...

środa, 7 listopada 2012

7 XI, nie widzieć siebie

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: "Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem..." Łk 14, 25-33

O wielkiej miłości do mnie świadczą te słowa Jezusa.
Dają światło, ukierunkowują, bym nie błądziła. Bo jeśli będę w życiu kierować się czymkolwiek i kimkolwiek wpierw niż Jezusem, to rozjadą się moje drogi z Nim. Szybciej czy później, ale się rozejdą nasze drogi.
Jezus ma być pierwszy w moim życiu, pierwszy wybrany, pierwszy z którym się liczę, pierwszy, którego "widzę". Gdy Go pierwszego w każdym moim wyborze będę widziała, to znaczy, że "nie będę widziała" jako pierwszych moich bliskich i mnie samej. Taki sens ma tu słowo "nienawidzić". Jeśli ON jest na pierwszym miejscu, wszystko jest na swoim miejscu.

wtorek, 6 listopada 2012

6 XI, szczęście?

Gdy Jezus siedział przy stole, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: «Szczęśliwy jest ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym». Łk 14, 15-24

Czy dzisiaj tak powiedziałby ktoś?
A szczęście jest już dziś w zasięgu ręki - podczas Eucharystii - nie dostrzegamy go.
Nie karmimy się nim, bo gdzie indziej umiejscowiamy istotę doświadczenia szczęścia.
Może warto przeformułować, nazwać na nowo, czym w istocie swojej jest dla mnie szczęście?

Panie, otwórz moje oczy i pozwól mi zobaczyć, że już dziś dane mi jest ucztować z Tobą, z Tobą przebywać, Ciebie słuchać, z Tobą jednoczyć, otrzymywać Twoją miłość.

poniedziałek, 5 listopada 2012

5 XI, w Twym pokoju, Panie

... Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym się tobie odwdzięczyć... Łk 14,12-14

Strzeż duszy mojej w Twym pokoju, Panie - to dzisiejszy refren psalmu responsoryjnego (Ps 131).

Strzeże Pan mojej duszy w swym pokoju, kiedy jestem w Jego pokoju... kiedy nie kombinuję i nie kalkuluję, czy mi się opłaci.
Miłość i szczęście to coś więcej niż doświadczenie wdzięczności.

czwartek, 1 listopada 2012

1 XI, szczęśliwi święci

... przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: "Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie..." Mt 5, 1-12a

Dzisiejsze Słowo uświadamia mi, że szczęścia trzeba się uczyć.
Jezus naucza słowami błogosławieństw.
Nauczyć się rozpoznać w swoim życiu te szczególne momenty błogosławieństwa, tj. szczęścia i przyjąć je w swoim życiu, to przynosi nie tylko głęboką radość, to daje poczucie spełnienia pomimo doświadczanego utrapienia i daje poczucie niesamowitej łączności z Jezusem.
Jestem i jesteś zaproszona do szczęścia. I życzę Ci i mi :) szczęścia najgłębszego - jedności z Jezusem.

***
Z modlitwy po Komunii:
Boże, tylko Ty jesteś święty i Ciebie wielbimy jako jedyne źródło świętości wszystkich zbawionych, spraw, abyśmy z pomocą Twojej łaski osiągnęli pełnię miłości...

środa, 31 października 2012

31 X, ciasna brama miłości

Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście..." Łk 13, 22-30

Rozpoznanie przyjdzie przez miłość. Jeśli nie kocham, Jezus mnie nie rozpozna, bo nic ze swego we mnie nie odnajdzie.
Jego bliskość w codzienności, świadomość wybrania, bycie z Nim zewnętrzne, nic mi nie da, nic mi nie pomoże, jeśli nie będę żyła miłością.
A żyć nią próbuję, chcę. I oczyszczanie jej - to moje zadanie - to owa ciasna brama: esencja motywacji miłosnej.