Życie i miłość - to talenty, które dostałam. Te mają wartość nieskończoną, większą niż talent złota, który waży ponad 34 kg.
Zaryzykować czy zabezpieczyć?
Puścić w obieg, to zaryzykować, oddać innym, oderwać od siebie...
Tak pomnaża się miłość. Pomnaża się wychodzeniem z siebie, darowaniem innym siebie, czasu, przebaczenia.
Odwaga i twórczość w miłowaniu (pomimo lęku, który nosimy i który jest na usługach egoizmu) jest łaską do podjęcia.
Już kiedyś cytowałam Jana Pawła II, ale nie zaszkodzi jak powtórzę:
"Otóż pragnę podkreślić, że u podstaw każdego z tych wielu zróżnicowanych talentów każdy z nas, każdy bez wyjątku, również nie należący do świata kultury i nauki, dysponuje nade wszystko jednym: uniwersalnym talentem, którym jest nasze człowieczeństwo, nasze ludzkie „być” (esse).
Ewangelia ze swym przykazaniem miłości uczy nas pomnażania tego przede wszystkim talentu: talentu naszego człowieczeństwa. Ostateczny osąd naszego życia będzie też tego talentu dotyczył nade wszystko. Ten zaś talent pomnaża się „przez bezinteresowny dar z siebie samego”, czyli przez miłość Boga i bliźnich".
"Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana"(Mt 25,18).
OdpowiedzUsuńChyba warto się zadumać, dlaczego tak się dzieje? Myślę, że korzeń tego zachowania tkwi w zazdrości, bo oto inni otrzymali więcej, a ja czuję się pokrzywdzony. Jakiej trzeba pokory, aby przyjąć bez szemrania ten niedoceniany przez świat talent naszego człowieczeństwa. A może, w oczach Boga ten jeden talent ma wartość bezcenną, przewyższającą te nędzne 10 talentów? To może być odkrycie! A z drugiej strony, czyż zaryzykować nie powinien ten, który ma "najmniej" do stracenia?
Ten jeden nie miał mało, miał prawie 35 kg złota, bo tyle stanowi jeden talent! :) ...
UsuńSam odpowiada, dlaczego nie zaryzykował.
Tak, chyba nie bez powodu mówi się, że to "złoty chłopak" albo "utalentowana dziewczyna", słyszy się także czasem o ukrytym, niedocenionym bądź zmarnowanym talencie.
UsuńByć człowiekiem to największa godność! Przy takim założeniu zrozumiała staje się reakcja Pana, który tak się rozsierdził, ponieważ znał ukrytą wartość talentu, którego powierzył owemu słudze...
OdpowiedzUsuńPrzewartościowanie - to jest treść owego ryzyka!
OdpowiedzUsuńPan Bóg powierza swój talent człowiekowi, składa go w banku ludzkiego serca, oddaje w ręce ludzi...
OdpowiedzUsuń'Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi" - przy założeniu, że "Bóg tworzy zawsze coś z niczego" te słowa nie wywołują lęku, pozostaje tylko kwestia podjęcia ryzyka współpracy z Bogiem.
OdpowiedzUsuńAlem się rozpisał :-) może wystarczy, na koniec polecam świetne rozważanie o. Pawła Krupy OP w temacie ryzyka:
OdpowiedzUsuńhttp://boskatv.pl/boskie-slowa-zaryzykuj,1211