Wczorajszy post ma dziś kontynuację. Piękne to jest, że Słowo jest żywe i wchodzi w dialog z człowiekiem.
Nie wyleję tu swej modlitwy, bo nie taki zamysł tego blogu, ale zaświadczyć mogę i chcę, że człowiek może tu na ziemi słuchać Boga i że Bóg słucha człowieka, i w tym dialogu dzieje się coś niezwykłego, choć objawia się w skutkach w zwykłych czynnościach.
Wracam do tekstu. Wczoraj było o skruszeniu serca, by nie było już mieszkaniem dla grzechu. A dziś już wiadomo, że dar nowego serca jest po to, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. I ta perspektywa jest dla każdego ochrzczonego. I oby jej nie zmarnować.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz