Wy zatem tak się módlcie:
Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zbaw ode złego... (Mt 6,7-15)
Wczoraj pochyliłam się nad swoją duszą, nad swoim życiem. Dzisiaj Jezus ucząc modlitwy pokazuje mi braci i siostry. Każdy z nas jest dzieckiem Ojca i kiedy staję przed Nim nie mogę nie czuć mego brata, nie mogę o nim zapomnieć. W kontekście uczynków miłosierdzia, pochylając się nad Ojcze nasz, wydaje mi się, że jednak modlitwa jest najważniejsza! Modlitwa stawia mnie wraz z bratem, siostrą, przed obliczem Ojca. Proszę za nas, proszę o Jego życie (imię, królestwo i wola) w nas.
I ta prostota, o której mowa na początku perykopy: "nie paplajcie jak poganie".
Staję przed Ojcem i w tych kilku słowach, z otwartymi dłońmi, mówię: "Ojcze nasz..." On wie czego potrzeba, zanim ja...
Fot. Na modlitwie osobistej ale we wspólnocie, w Zawichoście.
Ojcze,... nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!" Amen.
OdpowiedzUsuńOjcze nasz. Amen.
OdpowiedzUsuńWitam jeśli już uczestniczymy w kościelnej mszy to trzeba, na początku przyklęknąć i pomodlić się za to, żeby ta msza nam coś dała i czegoś nauczyła. Dopiero później w skupieniu odmawiamy to wszystko nie musi być głośno wystarczy cicho modlić się do Boga. Zauważyłem jeszcze jeden fakt ludzie jak słyszą ogłoszenia zduszpasterskie, wtedy wychodzą już z kościoła. Nie robi się tak, poniewaz nie dostanie się błogosławieństwa i msza jest niezaliczona.
OdpowiedzUsuń