Tak, bez zabezpieczeń, można wyruszyć tylko z wiarą w Opatrzność, czyli z pewnością, że Ten, który posyła pozostaje zawsze Dobrym Pasterzem.
Ale jest jeszcze jedna sprawa: tak wyruszając nie tylko nie ma się zabezpieczenia co do siebie, ale i nie ma się także materii w celu podjęcia jakiegoś czynu charytatywnego... A przecież właśnie oni, Dwunastu, dali światu najwięcej: dostęp do Obecnego i miłującego Boga.
Śpiewamy dziś w refrenie Psalmu responsoryjnego: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim. A my posłani (od chrztu w tożsamości, a po każdej Eucharystii: "idźcie...") możemy być dla innych znakiem Obecności Pana przez własne nawrócenia, albo przeszkodą w spotkaniu z Nim przez brak naszego nawrócenia...
do obrazka: nie, ja nie wierzę.
OdpowiedzUsuńa On potem Powiedział, na Ostatniej Wieczerzy: ale teraz nie będzie tak, teraz jeśli kto ma dwie kiecki, niech weźmie, a kto nie ma, niech sprzeda płaszcz, a kupi miecz - i też go weźmie, chyba. Łk 22,36. dobre się skończyło :P.
nie wiem, może czasem bywa tak, że moja niewiara rodzi czyjąś wiarę. właśnie aż tak paradoksalnie. może. mam nadzieję. w sumie to innej nadziei nie mam.
Jesteśmy w Mk, dalej w Mk 16,15n ostatni rozkaz iść i głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, już nie ma mowy o kieckach, jest tylko wysłanie.
OdpowiedzUsuńWięc jeśli pomaga ta druga kiecka, to ją brać trzeba, a jeśli przeszkadza, to nie brać. :)
... Dobrze, że masz nadzieję!...
Ja tam dostrzegam za kulisami i wiary fundamenty, i miłość dostrzegam, nawet w tej pisowni o Nim. :)
Pozdrawiam Cię serdecznie - jutro świętujemy. Pozwól sobie odetchnąć i wypić kawę (jeśli ją pijasz) z NIM, a też i z drugim człowiekiem. UcałowANIA
moja wredota się upiera, że Łukasz jest później niż Marek :)
OdpowiedzUsuńz Nim pijam kawę dwa razy dziennie (w porywach do trzech), z drugim człowiekiem chyba będzie ciężko...
załączam świąteczny :kwiatuszek:
Dzięki :)
OdpowiedzUsuń