Jezus powiedział do Nikodema: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha”. (J 3,7-15)
Skoro nie wiem, to nie wiem. Trzeba się zgodzić na taką niewiedzę.
Wiatr ma do siebie to, że wieje. I jest w tym wolny. Taki jest ten, kto narodził się z Ducha.
Jedno wiem, że trzeba zgodzić się na powtórne narodzenie. A reszta już nie w moich rękach.
że wieje to wieje, słyszę za oknem - druga wiosenna burza w tym roku.
OdpowiedzUsuńZ tego co pamiętam zgoda na powtórne narodzenia nastąpiła na chrzcie?
W naszym przypadku, po chrzcie! :) Nic nie szkodzi, bo człowiek chrześcijaninem się staje, a nie że nim jest. :)
Usuńw waszym przypadku czyli czyim? Możesz powiedziec więcej?
OdpowiedzUsuńbo w moim zdecydowanie na chrzcie.
Czy byłaś chrzczona jako dorosła?
UsuńBo ja jako niemowlę, więc choć narodzona z Boga w chrzcie, dopiero po chrzcie mogła nastąpić moja zgoda na moją prawdę - na narodzenie (na rodzenie się) z Boga.
miałam 3 miesiące i niezłą historię życia za sobą, i przed sobą też.
UsuńNigdy nie wyrażałam świadomej zgody - na co?
zawsze uważałam, ze ta z chrztu jest ważna i aktualna, i nic nie muszę poprawiać. Czy (jako dorosła czy jako świadoma) muszę iść do urzędu stanu cywilnego i potwierdzać, że jestem kobietą, że mam na imię Joanna, że mam obywatelstwo polskie, a moi rodzice nazywają się tak i tak? Przecież to jest ważne i nie uległo zmianie, mimo że zapisali to (i zdeklarowali) kiedy mialam mniej niż te 3 miesiące na chrzcie...
:) Pozorne nieporozumienie :)
UsuńŚwiadoma zgoda, to np. w Twoim wydaniu konsekracja (tyle wiem o Tobie z bloga).
nie odbieram tego tak, świadoma zgoda była jak mialam 6 lat i dotarlo do mnie, że jestm chrześcijaninem, potem jak bez spazmów stalam w kościele, mimo że organy grały i najchętniej bym uciekla (za glośno bylo), jak poszlam na religię do szkoły bez protestów, jak nie uciekalam od pierwszej komunii, jak wracalam do spowiedzi, jak... i tak dzień po dniu, nie tyle "świadoma zgoda" co nieustanne trwanie w tamtej zgodzie (czy może: powroty do tamtej zgody czasem). Nie "odnawianie", nie "wybieranie na nowo", tylko życie ciągle tym samym, często w nudzie i rutynie, bez szału, albo wbrew chęci buntu i ucieczki. Akceptacja że ok, stalo się i jest.
OdpowiedzUsuńTak jak nie zmieniam płci, nie zmieniam imienia, nie staram się o inne obywatelstwo. To jest świadoma zgoda czy trwanie w zgodzie? Nawet jeśli czasem rzygam ta płcią i tym krajem?
Wydaje mi się, że w rozumieniu tego jesteśmy zgodne. Świadoma zgoda czy trwanie w zgodzie?... Nie precyzuję tego aż tak, to dla mnie jedna rzeczywistość.
UsuńZresztą kiedy bywam na ślubach zakonnych, jestem przekonana, że to co wewnątrz najważniejsze - owo FIAT - nie dokonuje się w leżeniu na posadzce czy ślubowaniu, to tylko zewnętrzny wyraz tego, co się już stało wcześniej...
Ale im bardziej zgoda czy trwanie w zgodzie jest świadoma i wolna, tym więcej otwieramy przestrzeni na wylanie się Łaski (na nas i z nas).
nie wiem, często myślę, na ile ważne jest to "wewnątrz", nieobiektywne i niepotwierdzone, co może nie mieć żadnej wartości, być tylko grą mojej durnej wyobraźni i tego, co mi się wydaje - a na ile ważne jest to formalne potwierdzenie, obiektywne stwierdzenie faktu. I to samo jest w ślubie (na tej zasadzie: po co byłby ślub kościelny, jeśli wszystko się dokonało wcześniej w sferze przekonań/woli/uczuć?), ślubach zakonnych czy w chrzcie. chyba.
OdpowiedzUsuńale mogę się już nie odzywać.
Jedno i drugie jest ważne!
UsuńTo "wewnątrz" jest autentyczne i pamiętajmy, że Ojciec widzi w UKRYCIU. A to drugie, publiczne, też jest potrzebne.
Ciepło Cię pozdrawiam i dar modlitwy masz w prezencie.