Pytanie Jezusa wystawia na próbę... zaufanie Filipa.
Pytania podobnego typu, "skąd weźmiemy", "kto zrobi", "wyobraź sobie", "czy damy radę" itp... słyszę ostatnio też wokół siebie. Dzisiejsza Ewangelia poruszyła moje serce w tym wymiarze zaufania - uświadomiłam sobie, że Jezus wie, co ma czynić. Powierzam się Jemu i zawierzam to, co jest jakąś niewiadomą. A jeśli zechce wziąć moje pięć chlebków i dwie rybki - proszę bardzo - do dyspozycji. Niech nimi rozporządza.
no ale co tu wystawiać na próbę, jeśli i ja, i On świetnie wiemy, że nie mam żadnego zaufania? zupełnie nie rozumiem tego mówienia o "próbach" - zaufania czy wiary. przecież ja nie przejdę żadnej z tych prób, jeśli to egzamin, to go obleję z kretesem. czemu to ma służyć?
OdpowiedzUsuńA ja tak sobie myślę, że On czasem bardziej w nas wierzy (w nasze siły i możliwości) niż my sami. I dlatego mobilizuje do przekraczania siebie - każdego na jego własną miarę.
OdpowiedzUsuńZaufać to też znaczy zgodzić się na to, że tutaj nie zrozumiem do końca. Odpuścić. No ale też i każdy ma wąlsną drogę, każdy ma własny :oścień" z którym się zmaga i ten własny zawsze wydaje się największy.