4 XI święta czynność głoszenia Ewangelii

Dzięki [łasce] jestem z urzędu sługą Chrystusa Jezusa wobec pogan, sprawującym świętą czynność głoszenia Ewangelii Bożej [...].
Jeśli więc mogę się chlubić, to tylko w Chrystusie Jezusie z powodu spraw odnoszących się do Boga. Nie odważę się jednak wspominać niczego poza tym, czego dokonał przeze mnie Chrystus w doprowadzeniu pogan do posłuszeństwa wierze słowem, czynem, mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego. Rz 15,16n

Zatrzymał mnie tekst I czytania. Zatrzymał, myślę, w związku z tematem posługi wobec pogan.
Zatrzymał, podkreślając w sercu następujące słowa:
-> z urzędu jestem sługą Chrystusa - czyli nie sam, nie z własnej woli czy własnego "widzi mi się", ale jako posłany
-> święta czynność głoszenia Ewangelii - czasem jednak spłycam tę czynność, a Słowo mówi jasno: święta czynność
-> chlubić się mogę tylko w Chrystusie
-> nie wspominać swojego działania - ono jest tylko narzędziem w ręku Dokonawcy
-> to Chrystus doprowadza pogan do posłuszeństwa wierze
-> mocą Ducha Świętego - a nie moją pomysłowością czy innymi działaniami.

***
W pierwszy piątek miesiąca dobrze jest też doświadczyć porażki, bo i ona jest narzędziem w rękach Pana.