14 I, moc Słowa

Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim. (Mk 2,13-17)

Jezus znowu wyszedł, tak pisze św. Marek. Znowu wyszedł, by szukać człowieka, by mnie szukać. By ciebie szukać. ON nie znudzi się nigdy wychodzeniem po nas!
Druga rzecz, która mnie dziś na modlitwie dotknęła, to pascha Lewiego na mocy Słowa Jezusowego. Świadomie piszę: pascha. Ponieważ użyte słowo "wstał" jest greckim αναστας, które używane jest na zmartwychwstanie - podniesienie się z martwych. Lewi słyszy słowo Jezusa "pójdź za Mną" i reaguje na nie. To Słowo go przemienia, daje mu moc do nowego życia.
Wnioski osobiste wyciągnąć należy :).

Jeszcze coś dziś wrzucę, coś, co przeczytałam w Gościu Niedzielnym, a jest też jakoś na temat. Chodzi o słowa, które my z kolei wypowiadamy do siebie wzajemnie, do najbliższych.
O. Pelanowski opowiada historię Charlsa Duke'a, amerykańskiego astronauty, który chodził po Księżycu, ale przez lata w domu własnym używał słów jedynie po to, by niszczyć w innych chęć do życia. W słowach leży moc zarówno wzmacniania kogoś, jak i unicestwiania. Sam był bardzo utalentowany i szukał nowych wyzwań, ale nie potrafił wzmocnić najbliższych dobrym słowem. Nawrócił się w ... klubie tenisowym. I najważniejszy wniosek:
Nie trzeba lecieć na Księżyc, by być bliżej nieba. Trzeba niebo tworzyć w słowach, które się wypowiada do innych, by inni żyli wdzięcznością, a nie zniechęceniem.

Fot. Caravaggio - moment powołania Lewiego, czyli św. Mateusza.