12 III, jest "coś gorszego"

W Jerozolimie zaś znajduje się Sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków. [....] Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz stać się zdrowym?» Odpowiedział Mu chory: «Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody...» [...]
 «Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło». J 5,1-16

Niesamowicie się czyta i medytuje, kiedy się widziało to miejsce: sadzawkę Betesda w Jerozolimie.
Człowiek od 38 lat czekał na poruszenie wody, czy raczej na drugiego człowieka, by go do tej wody podprowadził. Wiemy, że to nie zewnętrzne poruszenia wód, tylko Bóg uzdrawia.
Tak sobie myślę, że mam niesamowity przywilej podprowadzania ludzi do sadzawki chrzcielnej, do Jezusa ukrytego w sakramentach, do Boga Żywego, który zna nasze dolegliwości.
Ważne zdanie pada na końcu z ust Jezusa, którego nie można zlekceważyć, zdanie o czymś gorszym niż choroba przez 38 lat... Tym czymś gorszym niż paraliż jest grzech. A nasze sądy jak potrafią mylić.
Sama mam doświadczenie obiektywnie małych swych słabości, których po ludzku się wstydzę, których chciałabym się pozbyć. A czasem bywa i tak, że coś gorszego obiektywie się dzieje i wchodzę w to, wcale nie widząc, że to jest rzeczywiście gorsze, bo mnie od Jezusa oddala.
Modlę się dziś o wytrwanie w miłości. Miłość jest tym, co przybliża do Jezusa, nawet jeśli głupocie grzechu dam się skusić. Nawet nie tyle wiara, co miłość "każe" szukać Jezusa, tęsknić za Nim, wołać, prosić, powracać.
Boże mój, nie pozwól na to, nie dopuść, by mi coś gorszego się przytrafiło. Nie pozwól mi stracić miłości Twej, miłości ku Tobie. 
Nie pozwól na to, proszę Cię z całego serca mego.

Fot. To są pozostałości tejże Sadzawki Betesda.