13 II, brakuje mądrości...

Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość [...]
Jeżeli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym. Jk 1,1-11

Według wskazówek Słowa, zaczynam cieszyć się w tych różnych doświadczeniach, jakie na mnie spadają.
I proszę Boga o mądrość, bo mi jej brakuje...
I nie wątpię, że (psalm responsoryjny) dobre to dla mnie, że mnie poniżyłeś, bym się nauczył Twych ustaw. Nie wątpię już, że prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze...
Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki, że dotknąłeś mnie słusznie.
Proszę więc z wiarą:
Niech Twoja łaska będzie mi pociechą
zgodnie z obietnicą daną Twemu słudze. (Ps 119)

Liturgia Godzin też dziś o mądrości mówi (Kazanie św. Bernarda, opata):
Zaiste, miód znalazłeś, jeśli znalazłeś mądrość! Spożywaj wszakże z umiarem, abyś przesycony nie wyrzucił. Tak spożywaj, abyś zawsze mógł łaknąć. Mówi bowiem: "Ci, którzy mnie pożywają, nadal będą mnie łaknąć". Nie uważaj, iż masz jej bardzo wiele. Nie chciej chłonąć tak, iżbyś musiał z przesytu wyrzucać i aby z powodu zaniechania poszukiwań nie zostało ci odebrane to, co masz. Dopóki można ją znaleźć, dopóki jest blisko, nie można przestać jej szukać i wzywać. Ale też i przeciwnie, jak stwierdza Salomon: "Nie będzie się dobrze czuł ten, kto spożył dużo miodu; podobnie, jeśli kto docieka Bożego majestatu, zostanie powalony przez Jego chwałę". [...]
W tych trzech przypadkach twe usta pełne są mądrości i roztropności: gdy wyznajesz własne nieprawości, gdy wielbisz i dzięki składasz Panu, gdy przemawiasz ku zbudowaniu.