"...Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą". (Łk 12,39-48)
Ludzka przekora powie, że nie warto mieć "więcej", że nie warto wiedzieć "więcej", bo "więcej" wiąże się to z większą odpowiedzialnością. Ale to przekora!
Bo pokora zna prawdę i wie skąd przychodzi siła w codziennych obowiązkach i nie ucieka od służebności. A zauważmy, że mowa o tu "słudze", więc i tak kierowanie należy do kogoś innego... W dzisiejszym Psalmie śpiewamy: Nasza pomoc w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię (Ps 124).
A może i cały Psalm 124 zacytuję:
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, przyznaj Izraelu,
gdyby Pan nie był po naszej stronie, gdy ludzie przeciw nam powstali,
wtedy pochłonęliby nas żywcem.
Gdy gniew ich przeciw nam zapłonął,
wówczas zatopiłaby nas woda,
potok by popłynął nad nami.
Wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników,
sidło się podarło, i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.
Obowiązki mego (twego) stanu są darem ("komu wiele dano") i zadaniem ("wymagać się będzie"). Ale łaski nie zabraknie. Tylko w pokorze prośmy o nią. Ja dziś proszę dla siebie, i dla Ciebie... :)
Fot. Róża pod ciężarem deszczu... Róża jest różą i swej wartości nie traci, i nie pozbywa się zapachu i piękna choć pochylona leży na chodniku.
Dziękuję, odwzajemniam
OdpowiedzUsuń