18 IX znosić ciężar dnia i spiekoty

... Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: "Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty". Na to odrzekł jednemu z nich: "Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?" Mt 20,1-16

"Którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty"... podpisałabym się dziś pod tym zdaniem :). Bardzo wcześnie trafiłam do winnicy Pańskiej, a "południe" chyba właśnie nadchodzi. Czuć więc ciężar dnia i spiekoty. Teraz może i "chciało by się" postać bezczynnie na rynku...
A właśnie "myśli Moje, nie są myślami waszymi" (Iz 55,8), bo "Ja jestem dobry" (Mt 20,15) i wiem, że bycie w Mojej winnicy (pomimo trudu) daje sens i radość. Jezus sam "nie skorzystał ze sposobności" i "nie stał bezczynnie na rynku", tylko wziął krzyż na swoje ramiona i "znosił" ciężar naszych grzechów i spiekotę naszych tęsknot.

Modlę się więc dziś i błagam Ojca, o Ducha Syna Jego, bym chciała świadomie i dobrowolnie pracować w Twojej winnicy (choć może czasem "nie chce mi się", a to jest całkiem coś innego niż "ja chcę"). Proszę o Twego Ducha Panie, bym uradowała się wezwaniem (!), bym czuła się w Domu, bym napełniona Twą miłością cieszyła się, że rozdajesz denara (życie wieczne) każdemu, kto świadomie przekroczy próg Twego Kościoła.