2 IX, wymiary szafarstwa

Niech uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny. (1 Kor 4, 1-5)

Zatrzymało mnie w modlitwie zdanie o szafarzach i wierności.
Jako człowiek potrzebuje otrzymywania Bożych darów poprzez szafarzy, którzy je rozdzielają. Ale też jako osoba konsekrowana jestem postrzegana jako szafarka Bożych darów (i tak się czuję:). Często ludzie proszą o wstawiennictwo, zostawiają swoje troski, spodziewają się pomocy, rady itp. I dobrze, bo i do tego jestem powołana.
Wierność szafarzy jest ważna, jest pożądana przez ludzi. Jest konieczna. Dlatego nie dziwi mnie złość, niechęć, oburzenie czy jeszcze inne reakcje na niewierność szafarzy Bożych darów.
Ale prawdą jest, że także każdy z nas jest dla drugiego w różnych sferach, w różnych momentach szafarzem Bożych darów! Dlatego o wierność trzeba dbać i o nią się modlić.

W dawnej Polsce szafarz to był urzędnik dworski, który dbał o dostarczanie wszelkich potrzebnych produktów żywnościowych na dwór królewski. Określenie jego zadania poprowadziło mnie w myśleniu (i modlitwie) do drugiego wymiaru szafarstwa: nie tylko jako rozdawanie Bożych darów innym, ale zbieranie od innych, od świata i "dostarczanie" należnej Bogu wdzięczności i chwały. To jest działanie kapłańskie. Ale czyż przez chrzest nie należymy do ludu kapłańskiego?...
Wierność w obu tych kwestiach jest potrzebna i konieczna dla dobra ludzi i dla przekraczania ludzkiej niewdzięczności względem Bożej miłości.
Dziś I piątek miesiąca, zaproszenie Kościoła do wynagrodzenia Bogu poprzez spowiedź i Komunię świętą. Wynagrodzenie poprzez otwarcie swego serca na łaskę miłosierdzia, "podstawienie" swego serca jako naczynia pod wytryskujące łaski z Serca Jezusowego...

Maryjo, naczynie ufności, naucz nas zaczerpnąć ze źródeł miłosierdzia! 
Ty jesteś nowym bukłakiem, wypełnionym łaską, jesteś winem radości z Bożej Obecności. Ty jesteś także szafarką łask. W Twej szkole zostaję z radością...