26 X, wielbić Jezusa

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła 
i niech Cię błogosławią Twoi święci. 
Niech mówią o chwale Twojego królestwa 
i niech głoszą Twoją potęgę. 

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę 
i wspaniałość chwały Twojego królestwa. 
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, 
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie. 

Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach 
i we wszystkich dziełach swoich świętych. 
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, 
i podnosi wszystkich zgnębionych. (Ps 145)

To dzisiejszy psalm responsoryjny.
Byłam niedawno przez kilka dni w jednej parafii w diecezji sandomierskiej. Bardzo żywa parafia. Dawno już nie widziałam takich tłumów, jak tam, chociażby na różańcu w dzień powszedni.
Ale czemu o tym piszę? Otóż w niedzielę była tam po Eucharystii chwila adoracji. Po Mszy dziecięcej ksiądz zaprosił dzieci bliżej Jezusa, wystawionego w monstrancji. Pytał ich, jak wobec Jezusa się zachować, co można na adoracji robić. Różne były odpowiedzi - można się modlić, prosić, dziękować, odmawiać różaniec ... - ale najbardziej mnie urzekła pewna mała dziewuszka, która powiedziała, że można Jezusa wielbić.
Przypomniała mi się ta historia w związku z dzisiejszym psalmem i tyle :). No i jeszcze zachęciła, by to czynić.
Dodam jeszcze, że słownik polski wyjaśnia, że wielbić znaczy: «otaczać kogoś czcią i miłością», «oddawać cześć».