16 II, moja odległość do Ewangelii

On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
"Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą... " (Łk 6, 17.20-26)

Ciekawe w tym wszystkim jest to, że Jezus od tego zaczyna. A moje "ja" wzdryga się często i nie chce słuchać, kiedy mowa jest o błogosławieństwach. Tak sobie myślę od kilku dni na ten temat, że owo "wzdryganie się" wskazuje na odległość mego serca do Ewangelii... Jeszcze ono nie jest zewangelizowane. Mimo wielu doświadczeń i łask. 

Słucham uważnie. Nie zamykam serca. Dziś Jezus nie mówi, co mam czynić, dziś mówi, co On czyni w różnych sytuacjach, w jakich się znajduję. Chcę tylko zadbać o świadomość Jego Obecności i o wiarę w zmartwychwstanie.

***

Dobra lektura:

"... Można być ubogim i głodnym, cierpiącym i doświadczającym wykluczenia, a wcale nie być w tym błogosławionym, czyli szczęśliwym. Dzieje się tak wtedy, gdy zabraknie człowiekowi nadziei ...
Można być też bogatym i sytym, radosnym i podziwianym przez innych, a również nie dostrzegać przyszłości, bo za bardzo jest się uwięzionym w dostatnim „teraz”. Stąd też Jezusowe „biada”, by wstrząsnąć i pokazać, że jest jeszcze Pełnia, która przyćmiewa to, co tu na ziemi może przynosić człowiekowi szczęście.
[...] Niebem powinienem żyć każdego dnia, także wtedy, gdy nie dzieje się nic nadzwyczajnego, a ja po prostu mierzę się z dobijającą szarością oraz powtarzalnością kolejnych dni mijających w kieracie zadań i obowiązków. Niebo to Królestwo Boże, które przychodzi do nas już teraz. Sztuką jest jednak je zauważyć, bo ono się nie narzuca, lecz delikatnie wskazuje kierunek, czyli przyszłość. Bo o przyszłości właśnie bardzo łatwo jest zapomnieć, kiedy przeżywa się smutki i cierpienia, ale także wtedy, gdy doświadcza się radości i dostatku". (M. Tarczyński, za deon.pl)