... Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł... Mt 13,36-43
Dlatego nie można chwastu w sobie lekceważyć.
J. Pierzchalski SAC pisze:
Chwast poznajemy wtedy, kiedy człowiek prowadzi życie pasożytnicze, żyjąc z innymi. Nic nie wnosi, a wiele wymaga, wiele żąda od innych, posiada wygórowane oczekiwania. Takie osoby są trudne do odnowy, do przemiany. Dostrzegają problemy u innych. Nie posiadają zdolności do refleksji nad sobą, do wglądu w siebie.
Nie można umocnić się duchowo czy moralnie patrząc na te osoby, słuchając je. To ktoś, kto nie wymaga od siebie, pobłażając sobie, lekceważąc wartości, którymi inni starają się żyć. Chwasty są bezwartościowe. Osoby takie łatwo się przystosowują do środowiska w którym żyją, do uprawy, na której rosną. Są lubiane, a nawet przypisuje się im określone wartości, których w sobie nie mają. Robią jedynie wrażenie osób oddanych, uczciwych i szczerych.
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz