4 IX, abyście się nie smucili

Nie chcemy, bracia, byście trwali w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. (1 Tes 4, 13-18)

Dziś te słowa były pociechą, choć czytając je łezka się zakręciła... Dopuściłam do siebie myśl, że mogę stracić kochaną osobę. Pan wyprzedza swoim słowem. Tak jakby oliwy do lampy dolewał, żeby nie zabrakło, jak przyjdzie czas.

3 IX, pragnie Ciebie dusza moja

Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza (Ps 63)

Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.

Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.

Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera.

Psalm 63 dziś w liturgii brzmi jako psalm responsoryjny. I jakoś mnie pociągnął najbardziej. Nie wiem dlaczego. Może dlatego, że wyraża rzeczywiste pragnienie duszy. Ale oprócz pragnienia mówi też o nasyceniu, nasyceniu obfitym i o radosnym wielbieniu. Czyli życie w całej jego gamie przeżyć. I tak się jest: raz bliżej tęsknoty, raz bliżej nasycenia. Raz bliżej posuchy, raz bliżej wilgoci cienia skrzydeł Bożych (czymkolwiek one są...)

30 VIII, JESTEŚ

Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *

Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani. (Ps 139)

Ref.: Panie, przenikasz i znasz mnie całego

Jestem po rekolekcjach zakonnych, po dobrym czasie świętowania jubileuszy sióstr, po ponowieniach ślubów naszych juniorystek. To czas światła, czas bycia z Tym, który JEST i z tymi, którzy żyją dla Niego.

Ale przychodzi też szary dzień... I nie ma reflektora światła. Jest odczuwalna własna obecność, która w pogodowych zmianach jest jak barometr :).

Bardzo dobrze, że taki psalm na dziś liturgia przewidziała.

Po prostu zanurzam się wiarą prostą w nim.

Fot. widok przez dziurkę od klucza - kościół św. Jana w Zawichoście

20 VIII, aby wszystkim okazać miłosierdzie

… aby wszystkim okazać miłosierdzie… (Rz 11,32)

Bardzo to ustawiające. Nie pozwala to słowo wywyższać się ani poniżać się. Wszyscy z tej samej gliny jesteśmy i wszyscy Bogu okazujemy nieposłuszeństwo.

Przyjąć miłosierdzie i okazywać go wokół to jest coś, co bardzo zbliża do Boga i ludzi.

Zachwyciła mnie dzisiejsza kolekta. Kilka razy ją przeczytałam, żeby pomodlić się nią na serio:

„Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia”.

18 VIII, moje powołaniowe

... On zaś im odpowiedział: «Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są także bezżenni, którzy ze względu na królestwo niebieskie sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!» (Mt 19, 3-12)

Spadła na mnie dziś ta perykopa jak z nieba :), jak niespodzianka. Wpadła do serca i dotknęła czegoś istotnego.

Bardzo mi droga i bardzo bliska. Kiedyś przed laty ją usłyszałam i przyjęłam na serio, jak mówi dziś śpiew przed Ewangelią: "Przyjmijcie słowo Boże nie jako słowo ludzkie, ale jak jest naprawdę, jako słowo Boga".

To Słowo jest moim słowem powołaniowym, jeśli mogę tak rzec. To tym słowem Pan do mnie powiedział: "Pójdź za Mną".

Kiedy w sierpniu pada to Słowo w Kościele ożywia moje serce i moją miłość. Cieszę się, że Pan przemawia wciąż. 

Odwagi dla tych, którzy słyszą i mogą pojąć... Modlę się za was.

Fot. zdjęcie sprzed 30 laty, ja jestem pierwsza z prawej :)

16 VIII, dawca życia

"Błogosławiony Bóg, co daje życie" - refren psalmu

Wczorajsza uroczystość jest też tego dowodem.

I tak sobie dziś z tym chodzę.

15 VIII, Maryja nasza w niebie

... i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą

wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie

nad tymi, którzy się Go boją... (Łk 1, 39-56)

Maryja, jako ziemia żyzna przyjęła Słowo i dała Mu siebie w całości, by mógł w Niej wzrastać, by mógł Ją w siebie zasymilować. Ciało Jezusa wzięte z Maryi.

Więc i ciało Maryi powędrowało tam, gdzie jest Jezus.

To prostymi słowami o dzisiejszym wydarzeniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Cieszę się i czuję wdzięczność za to, co mam i za to, co mnie (nas) czeka.

31 VIII, królestwo rośnie

«Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło» (Mt 13,31-35).

Św. Ignacy, którego dziś wspominamy, jest też narzędziem Bożym, bo włożył zaczyn ewangeliczny w Ćwiczenia Duchowe. I tak się rozchodzi po świecie miłość Boga i pragnienie życia na większą chwałę Boga. I odnajdywanie Boga w codzienności.

Jest mi bliski św. Ignacy i jestem wdzięczna jego braciom, duchowym synom.

27 VII, na zawsze

Pan rzekł do Mojżesza: «Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze». (Wj 19, 1-2. 9-11. 16-20b)

...i uwierzył tobie na zawsze... 

To "zawsze" codziennie trzeba w sobie odnawiać. Wiara karmi się pamięcią. Wiara karmi się Eucharystią, która de facto jest "pamiątką".

Wiara karmi się Liturgią Godzin.

Wiara karmi się otwartym sercem, które przyjmuje przypowieść (Mt 13, 10-17) i ją aplikuje do własnego życia.

26 VII, wdzięczność

Nadali mi imię Anna. I jestem za nie wdzięczna :). Przypomina mi ono, że wszystko jest łaską. 

A Maryję w sobie trzeba jakoś wychować...

Fot. Moja św. Anna - dostana - malowana na szkle.

25 VII, naczynie gliniane

Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas... (2 Kor 4, 7-15)

To jedno z moich ulubionych zdań Nowego Testamentu.

Naczyniem glinianym jestem ja i ty jesteś takimże. Mieć wyrozumiałość do siebie, mieć wyrozumiałość do bliźniego i postępować do siebie i innych czule, jak z czymś kruchym.

A dobra nowina jest w tym, że Bóg przychodzi z łaską i ta przeogromna moc czasem z nas jakoś się uaktywnia :)

22 VII, potężna jest miłość

Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol; żar jej to żar ognia, uderzenie boskiego gromu. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki... (Pnp 8, 6-7)

Potężna jest miłość! I to widać i w zmartwychwstaniu.

I widać też w kruchym naczyniu Magdaleny. Ta, która pozwoliła ogarnąć się Miłości, stała się pierwszą apostołką Zmartwychwstałego. Ona też przy Nim wstała ze śmierci... 

21 VII, w tym szaleństwie jest metoda

Mojżesz i Aaron dokonali wszystkich cudów wobec faraona, lecz Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić Izraelitów ze swego kraju... (Wj 11, 10-12, 14)

Czasem robisz jedno i drugie, i trzecie... i masz poczucie, że tak Bóg chce. A efekt jak walenie głową w mur. Nie ma żadnych subiektywnie doświadczanych efektów i obiektywnych też nie widać. 

Tak opisał dzisiejszy kaznodzieja tę sytuację Mojżesza i Aarona.

Dobra nowina jest ta, że mimo wszystko to ma sens. To było przygotowaniem do paschy.

W tym szaleństwie jest metoda :).

Fot. Góra krzyży na Litwie