22 XI, wigilia Chrystusa Króla

Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania...» (Łk 20, 27-40)

Wigilia Chrystusa Króla to dla mnie ważny czas. Przenoszę się dziś wspomnieniem 25 lat wstecz, kiedy składałam śluby wieczyste i zostałam konsekrowana Bogu i na służbę Kościołowi. Od 25 lat noszę ślubną obrączkę i od tego czasu nazywam się Anna od Chrystusa Baranka, albo krócej: Anka od Baranka.

Dzisiaj w Szczecinie uczestniczyłam w dniu skupienia dla osób konsekrowanych i usłyszałam parę słów, które wzięłam do siebie:

- liczymy sobie lata, jubileusze od konsekracji, ale jeśli uczciwie zajrzymy w swoje serce i zapytamy: ile z tych lat konsekracji było rzeczywiście konsekrowanych?...

- Jezus przychodzi i oczyszcza świątynię - Jezus chce rekonsekracji też mego serca...

- "Shalom" - tak Jezus przychodzi do uczniów po Zmartwychwstaniu i chce dla nich tego shalom. A shalom nie oznacza pokoju, jako braku wojny, ale oznacza pełnię, całość, harmonię...

- Dz 27 - podróż św. Pawła i nadzieja jednego człowieka, która jest światłem i ratunkiem dla 280 osób...

21 XI, gorliwość Jezusa

Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: „Mój dom będzie domem modlitwy”, a wy uczyniliście go jaskinią zbójców»... (Łk 19, 45-48)

Ta gorliwość Jezusa o świątynię jest niesamowita. A gdy uświadomię sobie, że to ja (każdy z nas) jest świątynią, w której chce przebywać Bóg, to ta gorliwość Jezusa i przeraża i fascynuje...

Fot. człowiek o imieniu James w świątyni Bożego Grobu w Jerozolimie. Zdrowy na umyśle. Żyje tak, bo tak zadecydował. Jest znakiem w tym świecie.

20 XI, Jerozolimskie drogi

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia». (Łk 19, 41-44)

Dzisiejsza Ewangelia przenosi mnie mnie do miejsca w Jerozolimie, gdzie jeszcze tak niedawno (przed paroma dniami) byłam... Patrzyłam na Jerozolimę z tegoż miejsca co Jezus, tylko 2000 lat później,

Ten wyjazd, to była niespodzianka, choć od wakacji już jakoś planowana. Zaproszenie przyszło z Jerozolimy od księdza tam posługującego, przyjaciela jednej z naszych sióstr. Bilety zostały zakupione dość szybko, ich koszt tam i z powrotem wyniósł 430 zł. Potem reszta formalności. Nie pchałam się na tę pielgrzymkę. Ale ostatecznie tak sprawy się potoczyły, że te różne formalności (wizowe, ubezpieczeniowe, biletowe, logistyczne) ja załatwiałam.

Nie wierzyłam do ostatka, że uda się ta pielgrzymka do Ziemi Świętej - nie z zorganizowaną grupą, ale w kilka sióstr. Myślałam, że wojna nas powstrzyma, że samolot odwołają, że jakaś choroba się rozpanoszy itp... 

A czas roku jubileuszowego trwa, trwa też rok jubileuszowy moich ślubów wieczystych i konsekracji (25 XI 2000). I Pan zaprosił, byśmy doświadczyły, jak bardzo nas miłuje... i przez różne spotkania i małe gesty wciąż o tym przekonywał. To był czas nawiedzenia... i spotkania.

11 XI, nieużyteczny sługa

... Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk 17, 7-10)

Nie mamy doświadczenia, żebyśmy mieli sługi... Sami też nie jesteśmy sługami, choć i panami też nie jesteśmy :) .Może dlatego tak opornie wchodzi do serca ta Ewangelia. 

Do mnie przychodzi ze światłem od Jezusa - od Jego postawy. On Sługa Jahwe, On myjący uczniom nogi, On niosący krzyż, On umierający na krzyżu, On dający się w Eucharystii...

Mi daleko jeszcze do podobieństwa do Jezusa, do tej motywacji, jaka Mu przyświecała.

A jeśli coś, gdzieś i ze mnie wyjdzie bezinteresownego w miłości, to to jest "to, co powinnam wykonać" i żadna z tego zasługa. Dlatego sługą "nieużytecznym" jestem.

Fot. wracając z zakupów obserwowałam zawieszanie flagi przez strażaków. Ujął mnie ten widok. A jednak i oni zrobili to, co mieli do wykonania - żadna zasługa :)

9 XI, świątynia we mnie

Wybrałem i uświęciłem tę świątynię, aby moja obecność trwała tam na wieki. (werset allelujatyczny)

Kiedyś nasz Założyciel pisał książki, były to jego homilie. Miał taką trylogię, o takich tytułach: "Pan jest z nami", "Pan jest dla nas" i trzecia: "Pan jest w nas". Tak sobie myślę, że jakoś moje myślenie osobiste, moja relacja z Bogiem i też szła takim torem...

Uświadomienie sobie, że Pan jest w nas - to ważny moment w życiu duchowym. Szukanie Boga we własnym sercu, to jest wdrapanie się na szczyty, choć de facto jest to krok w głąb. 

Może to być, jak droga Izreala 40 lat przez pustynię do Ziemi Obiecanej, do której było już tak blisko, że zwiadowcy z Jozuem przynieśli owoce tej ziemi... 

8 XI, pieniądze są potrzebne

Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. (Łk 16, 9-15)

Mój wniosek jest taki, że pieniądze są potrzebne do ... wejścia do nieba. Ale są potrzebne właśnie tutaj na ziemi, żeby nimi służyć innym i czynić ludzi przyjaciółmi. Nie kupować przyjaciół, nie o to chodzi, bo kupiony to żaden przyjaciel...

Chyba nie jest to łatwe, ale chyba "czuję" o co w tym chodzi...

6 XI, odnaleziona

«Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”.  (Łk 15, 1-10)

Trafiła mi się dziś Alicja Lenczewska :). Idąc po schodach na nasze poddasze mijam "Słowa pouczenia" leżące na parapecie piętro niżej. Leżą już jakiś czas. Dziś zajrzałam i przeczytałam sobie fragment. Ten, który pogrubię. Czytam te słowa i łączę je z dzisiejszą perykopą ewangeliczną. Bo odnajduję się w tych słowach -> czuję się odnaleziona! Tyle w słowach, bo próbuję zejść głębiej niż słowa...

Ze „Słowa pouczenia” Alicji Lenczewskiej:

 † Już wielokrotnie mówiłem ci o grzechu samodzielności. Żyjesz na tej ziemi po to, aby wyzbyć się grzechu samodzielności i nauczyć dziecięcego oddania wobec Mnie. Każda sytuacja twoja i każde spotkanie z bliźnim jest inne, jeśli świadomie trwasz we Mnie i pragniesz, abym Ja był w tobie, i w tej sytuacji, i w tym bliźnim. 

Nie wolno ci – skoro oddałaś Mi siebie – być samodzielną, to znaczy: bez świadomego jednoczenia się ze Mną, stawać wobec czegokolwiek i kogokolwiek. Czy pozwalać sobie na nie poddany Mi przepływ myśli i uczuć, słów i czynów. 

Nie wolno ci iść sercem czy umysłem za twoimi egoistycznymi pragnieniami, wyobrażeniami, projektami. W ogóle nie powinnaś dopuścić do tego, by coś w tobie powstawało lub docierało do twego wnętrza bez jedności ze Mną. 

Jest ogromna różnica między tym, gdy spotykasz się z kimś w oderwaniu ode Mnie i objawiasz tylko siebie (swoją słabość, nicość, próżność, pychę itp.), a gdy trwając we Mnie, świadomie objawiasz Moją Mądrość i Miłość. Jest ogromna różnica! I ludzie to widzą, gdy z nimi jesteś. I gorszą się tobą lub lgną do ciebie, bo Mnie widzą w tobie. I za to także ponosisz odpowiedzialność, bo wiedząc, że tak jest niefrasobliwie pomijasz Mnie i samodzielnie czynisz w swym sercu i wobec ludzi tak wiele. Samodzielność jest głównym grzechem człowieka i ludzkości. I Adama i Ewy. I szatana. I także twoim.

5 XI, nadto i siebie samego

Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. (Łk 14,25-33)

Trudne te słowa. Ale skoro mówi do tłumów, to sieje wszędzie i ma nadzieję, że uczniów będzie miał. 

Powtarzam klasy w tej szkole … a jednak wierzę w łaskę, która mnie wspiera i dźwiga.

Może wież nie buduję i nie mam aspiracji, że wszystkie bitwy zwyciężę…, ale dzień po dniu idę z Nim i za Nim.

4 XI, zaproszenie posiadam

«Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym». (Łk 14, 15-24)

Cała dalsza cześć tej perykopy jasno pokazuje, że bilet do szczęścia każdy ma w swym ręku. Czy skorzystam?

Czy mnie jednak inne szczęście bardziej zainteresuje?…

Nie daj, Boże!

3 XI, szukasz odpłaty?

Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę... Łk 14,12-14

Dzisiejsze Słowo pyta mnie o bezinteresowność. Pyta o bezinteresowność w relacjach. Pyta o to, czy  moja miłość jest choć trochę podobna do miłości mego Pana. 

„Jeśli moje chrześcijaństwo polega na tym, że staram się zasłużyć na niebo i obawiam się piekła, to jeszcze nie jestem chrześcijaninem…”

Fot. Można mieć kółka, wyglądać jak wóz, ale nie ruszyć nigdy z miejsca…

2 XI, ostatni wróg

Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu. Trzeba bowiem, ażeby królował, «aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy». Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. (1 Kor 15, 20-24a. 25-28)

Tajemnica śmierci jest powiązana z tajemnicą życia.

A tak na prawdę, to ani jednego nie pojmuję, ani drugiego. 

Jedno i drugie jest dane. Więc należy przyjąć jako dar. 

Na przyjęcie życia (swego przede wszystkim) mam jakiś wpływ. Mogę je przyjmować, celebrować, cenić, oddawać, marudzić, trwonić, pogłębiać... itp.

Śmierci się boję... bo jest nazwana wrogiem. (Św. Franciszek nazywał śmierć siostrą..., tak się zaprzyjaźnił z życiem i Tym, który życie dał). A ja potrzebuję Jezusa i świadomości, że jestem w Nim, by kiedyś ją przyjąć jako dar, który pozwoli zobaczyć więcej niż widzą oczy doczesne... 

1 XI, grono Świętych

«Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?» I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili»... (Ap 7, 2-4. 9-14)

Powiedziałabym, że to grono tych, którzy skorzystali z pomocy, nie pogardzili krwią Baranka. Chcę do nich należeć.

29 X, ach te ciasne drzwi...

Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. (Łk 13, 22-30)

Nie napiszę nic, bo dziś już padam na pysk. :)

Jednak podzielę się krótkim słowem, które mnie dziś zaskoczyło i poruszyło. Tymi drzwiami ciasnymi jest wg Remigiusza Recława... miłosierdzie.

Więcej tutaj: 

28 X, z góry na dół

Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami [...] Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie... (Łk 6, 12-19)

Zszedł z nimi z góry na dół. I zatrzymał się na równinie... Czytam to w duchowym kluczu. I rozumiem to tak, że Jezus sprowadza nas na dół (:)), do codzienności. A równina w tym kluczu będzie symbolem po prostu codziennej rutyny...

A dobra nowina jest w tym, że Jezus jest pośród nas w tej codziennej rutynie.

27 X, jesteś wolna

Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». Położył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga... (Łk 13, 10-17)

Osiemnaście lat patrzeć w ziemię... Nie być w relacjach, bo nie da się popatrzeć w twarz drugiej osoby... 

Jezus widzi tę kobieta - a ona jest w dniu szabatu w synagodze (!) - i reaguje przywołaniem i uzdrowieniem.

Każdy z nas ma swoje "połamania" i swoją niemoc. 

Chcę być tam, gdzie jest Jezus. Chcę chodzić za Nim, choć może nie widzę nic poza szarą ziemią. 

Mam nadzieję...

Fot. Spowiedź też jest wyprostowaniem się :) 

26 X, dwóch ludzi

 «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”.
A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!”  (Łk 18, 9-14)

Dwóch ludzi. Jest we mnie jeden i drugi.

Pojednania w sobie potrzebuję. Zmiłuj się nade mną, Panie i stwórz we mnie serce czyste. I miłosierne.

25 X, nawrócenie się zaczyna od zmiany myślenia

«Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli?...». (Łk 13, 1-9)

Czyż myślicie... Co i o kim my myślimy, to chyba Jezusowi w głowie się nie mieści...

Proste serce, zaufanie, przyjęcie z wiarą nauczania Jezusa, prowadzą nas życia i do przyjmowania życia z rąk Stwórcy.

Niedawno przeczytałam ciekawy artykuł, który zrobił ma mnie wrażenie. Chodzi o mózg i odróżnianie rzeczywistości od wyobrażeń. Fragment:

Nasz mózg nie odróżnia rzeczywistości od wyobrażeń, w momencie więc w którym pamięcią powracamy do konkretnych wydarzeń o zabarwieniu emocjonalnym, w mózgu pobudzane są te same ośrodki, które pobudzają się w przypadku realnego przeżywania danej sytuacji. Przywołując więc w głowie negatywne obrazy karmimy negatywnymi emocjami nie tylko nasz umysł ale i ciało, w którym odkładane są nieprzepracowane przez nas emocje...

Myślę o św. Ignacym i rekolekcjach ignacjańskich, podczas których wiele pracuje się wyobraźnią. Wnioskuję, że przez modlitwę, przez medytację i kontemplację Słowa Bożego, można rzeczywiście przeżyć nawrócenie i ono będzie autentyczne. 

24 X, bez masek

Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? (Łk 12, 54-59)

Obłudnik = hipokryta. Co to znaczy?

"Hipokryta to osoba, która twierdzi, że postępuje zgodnie z pewnymi wartościami, zasadami czy przekonaniami, ale w rzeczywistości robi coś zupełnie przeciwnego. Charakteryzuje się niespójnością między tym, co mówi, a tym, co robi". Stosuje podwójne standardy, jedne dla siebie, inne dla drugich.

A mi pobrzmiewa: "Komu więcej dane, od tego więcej wymagać się będzie..."  

Duchu Święty Boże, chroń mnie od hipokryzji! Bym nie zakładała masek. Bym żyła w prawdzie i w miłosierdziu.

23 X, zgoda na spalanie się

Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął... (Łk 12, 49-53)

Noszę od kilku dni, gdzieś zasłyszane zdanie, pewnie je sparafrazuję, bo nie wiem, czy dobrze pamiętam: "jeśli chcesz świecić, to musisz zgodzić się na spalanie się".

22 X, na miłosierdzie liczę

Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą. (Łk 12, 39-48)

Nie powiem, że mnie to słowo nie dotyka...

Nie przeraża, ale zdrowo niepokoi. Nie prowadzi do porównywania się z innymi, czy oceny innych, ale stawia mi pytania o mnie, o to, co mi dano, co mi powierzono.

Czy sprostam zadaniom? 

Raczej liczę na miłosierdzie (dlatego też w okazywaniu miłosierdzia się ćwiczę :)

Fot. dziś św. Jana Pawła II - spotkałam go kilka razy tu na tej ziemi, mam nadzieję, że wspomaga też z nieba.

21 X, oczekiwanie

A wy bądźcie podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze... (Łk 12,35-38)

Czasem czuję, że oczekuję. Nie zawsze wiem na co... :)

Czy oczekuję swego Pana, Oblubieńca? 

Przypomina mi się ta wdowa z niedzieli, natrętna wobec sędziego i nie dopuszczająca do myślenia, że sędzia mógłby jej nie pomóc.

Oczekiwanie Pan jest takim "natręctwem duchowym", ale nie chorym natręctwem, lecz taką atmosferą, klimatem, w którym czuję, że Miłość przychodzi... przychodzi we wszystkim. Oczekuję i chce rozpoznawać tę Miłość.

Szczęście przychodzi z rozpoznaniem i doświadczenie, że Ona usługuje...

20 X, wszystkiego w nadmiarze

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?» Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia». (Łk 12, 13-21)

Można mieć i nie mieć.

Można nie mieć i mieć.

Masz czy nie masz czy o to idzie?

Wszystko rozbija się o chciwość. A czymże jest owa chciwość? Tak widzi ją współczesny świat (AI:):

Chciwość to nadmierna, nienasycona żądza posiadania dóbr, przede wszystkim materialnych, ale także władzy czy emocji. Jest to cecha charakteryzująca się ciągłym pragnieniem posiadania więcej, nawet jeśli osoba już ma wystarczająco. Chciwość wiąże się z problemami z satysfakcją, a osoby chciwe często czują się nieszczęśliwe i skupiają się na tym, czego im brakuje, zamiast doceniać to, co posiadają. 

Kluczowe aspekty chciwości:

Skupienie na posiadaniu: Chciwość to nie tylko pieniądze, ale także dążenie do zdobywania rzeczy kosztem innych, bez względu na normy. 

Nienasycenie: Osoba chciwa nigdy nie czuje się w pełni usatysfakcjonowana. Jej pragnienia są nienasycone, co często prowadzi do wewnętrznej pustki i nieszczęścia. 

Zachowania niemoralne: Chciwość często wiąże się z niemoralnymi zachowaniami i jest postrzegana jako wada lub grzech. 

Skutki psychologiczne: Osoby chciwe często mają mniejsze zadowolenie z życia i są bardziej nieszczęśliwe. 

Motywacja: Chciwość bywa napędzana lękiem przed utratą lub chęcią posiadania czegoś, co daje poczucie kontroli i władzy. 

Widzę na to lekarstwo takie: wdzięczność, wdzięczność, wdzięczność i dzielenie się (bezinteresowne) 

19 X, wierność modlitwie = wierność relacji

Wznoszę swe oczy ku górom:

skąd nadejść ma dla mnie pomoc? 

Pomoc moja od Pana,  

który stworzył niebo i ziemię. 

On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, 

ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże. 

Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie 

Ten, który czuwa nad Izraelem. 

Pan ciebie strzeże,  jest cieniem nad tobą, 

stoi po twojej prawicy. 

We dnie nie porazi cię słońce 

ani księżyc wśród nocy. 

Pan cię uchroni od zła wszelkiego, 

ochroni twoją duszę. 

Pan będzie czuwał nad twoim wyjściem i powrotem,

teraz i po wszystkie czasy.

Zacytowałam dzisiejszy psalm responsoryjny, bo wydaje mi się on odpowiedzią i jakimś kluczem do dzisiejszej Ewangelii, która jest o niewzruszonym sędzim i natrętnej wdowie (Łk 18, 1-8).

Dlaczego kluczem ten psalm? 

Bo otwiera we mnie postawę zaufania Bogu, bo opowiada o tym, jaki jest Pan. Nawet jeśli nie widzę tego tu i teraz w tym, co mnie (czy innych ludzi) spotyka...., to chcę trwać w słowach tego psalmu, jak trwała w wiernym/natrętnym nachodzeniu sędziego uboga wdowa. Ona po prostu nie brała tego pod uwagę, że on nie pomoże. Nie szukała innej opcji. Wiem, że to przypowieść - ale normalnie szacun dla kobiety :) i już.

18 X, wysłał przed sobą

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. (Łk 10, 1-9)

Nasze rozmowy z tymi, którzy się do sakramentów przygotowują są chyba w tym wysłaniu Jezusa jakoś zakotwiczone. 

Doprowadzić człowieka do spotkania Jezusa w Kościele dziś to jest wyzwanie. Świadomość, że jest się wysłanym (misja kanoniczna jest tego naocznym świadectwem) trzyma mnie w tej posłudze.

Czasem myślę, że są niegotowi, że nadużywają miłosierdzia..., a jednak to On przychodzić chce i przychodzi do tych, którzy wiedzą, czy nie wiedzą, że potrzebują zbawienia. 

Sakramenty toi nie magia i potrzebna jest wiara do ich przyjęcia, ale kto ją zmierzy? Potrzebny jest czas, ale ile potrzeba czasu, żeby człowiek się nawrócił (zmienił myślenie)? Może się to dokonać w momencie...  Tajemnica serca i Serca.

17 X, nie jesteś zapomniany

Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. (Łk 12, 1-7)

Nie jestem zapomniana, nawet jeśli sama zapominam, że dla Boga znaczę wiele. Zapominam też, że On dla mnie znaczy wiele, znaczy ... wszystko. A jednak ja potrafię zapomnieć.

Fot. ale ulica i owszem, może być zapomniana :)

15 X, mądra kobieta

Kiedyś, jak przeczytałam autobiografię św. Teresy z Avila, zachwyciłam się nią. Mądra kobieta. Otwarta na Boga, rozumiała też siebie. Dziś ją wspominamy w liturgii. Jej rady, które przez wieki się sprawdzają:

Niech nic cię nie smuci,

niech nic cię nie przeraża.

Wszystko mija,

lecz Bóg jest niezmienny.

Cierpliwością osiągniesz wszystko,

a temu, kto posiadł Boga, niczego nie braknie.

Bóg sam wystarczy.

Nada te turbe,

Nada te espante,

Todo se pasa,

Dios no se muda.

La paciencia

Todo lo alcanza.

Quien a Dios tiene

Nada le falta.

Solo Dios basta.

13 X, razem

 ...Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza... (Łk 11, 29-32)

Otwarte oczy serca widzą znaki. Czytają rzeczywistość jako znak. Czyli codzienność odnosi ich do Boga.

Przed 32. laty wyjechałam z mego miasta, z mego kraju. Wyjechałam nie szukając znaku. Wyjechałam może będąc znakiem dla innych... 

Znaki zaś spotykam po drodze. Spotykam wówczas, kiedy nie żądam znaku, choć jestem na niego otwarta. Kiedy próbuję patrzeć sercem i jestem otwarta na Słowo (i na słowo).

Dziś chwilę przed wieczornymi modlitwami dostałam smsa z taka wiadomością: "13 października 1993. Pamiętasz, Aniu?". Zaintrygował mnie ten sms, bo nie miałam nadawcy w kontaktach. Obstawiałam kilka wariantów: ktoś ze wspólnoty (ale mam ich numery), ktoś z tej ekipy z Wilna, co mnie żegnali (ale nr polski), ktoś z zaświatów (śp. o. Witold) - tu myślałam, że mi rozum pogięło ;) ... 

Okazało się, że ks. Wiesław, który mnie (nas) wiózł, pewnie zmienił telefon, stąd nie miałam jego w kontaktach.

W tym wszystkim piękne było to doświadczenie zaabsorbowania i zaciekawienia. Patrząc na Jezusa w Najświętszym Sakramencie pomyślałam sobie, że jesteśmy ważni, że o nas (o mnie i o Nim - bo to był nasz wspólny wyjazd) ktoś pamiętał i ktoś ten dzień nam przypomniał. Ważny to dzień, bo przypomina mi wciąż błysk gwiazdy betlejemskiej i decyzję na szaloną miłość, i wreszcie mogę (mam odwagę) ją tak nazwać. :)

Fot. To mój Partner życiowy :) - powiedziane współczesnym slangiem. A serio: mój, a ja Jego. 

I kwiaty rocznicowe - zadbał - piękne

Wieczorową porą dziś napisane:

... 

Chcę ująć w słowa Nienazwane

Chcę pokazać światu Niewidzialne

Chcę dotknąć i poczuć Nieuchwytne

Takie mam aspiracje (po latach :)

a jednak

Każdy łyk z Twego Źródła jak zawroty głowy

Każde przeczucie Obecności jak bańka mydlana

Każdy przebłysk Światła oślepia i boli

           i wciąga w tęsknotę rodząc nadzieję

Słowem zaś moim staje się MILCZENIE

I to nazwiesz - osiągnięcie celu?

Nie inaczej, moja droga :)

13 X 2025 Szczecin

12 IX, okazana wdzięczność

… wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu… (Łk 11, 17-19)

Wrócił i okazał wdzięczność Jezusowi. A wracając chwalił Boga! Zobaczyłam dziś, że ta wdzięczność nie ominęła Boga. Uzdrowiony człowiek zobaczył w Jezusie „narzędzie” Boże (jeszcze nie mógł wiedzieć, że Jezus jest Bogiem). 

Byłam ostatnio na warsztatach z NVC - Porozumienie bez przemocy. Już dawno chciałam więcej się o tym dowiedzieć i popraktykować przy trenerach. Jestem wdzięczna za tą możliwość. Zwłaszcza, że było to w powiązaniu z duchowością chrześcijańską.

Piszę o tym, bo uświadomiłam sobie, że zaspokajanie naszych potrzeb wg NVC nie może się dokonać w samym człowieku, ani też w relacji tylko z jedną osobą. Tzn, że nikt nie jest w stanie sam zaspokajać wszystkich swoich potrzeb oraz, że nikt nie jest w stanie sam (bez współpracy innych osób) zaspokajać czyichś potrzeb. 

To poszerza serce. Rodzi pokorę. Rodzi wdzięczność.

Cieszę się i chwalę Boga, że daje ludziom takie możliwości wzrastania w człowieczeństwie :).

Fot. Ciało Jezusa na krzyżu jak chleb… On jest Pokarmem. 

Z zasłyszenia: „On jest Lekarzem, ale lekarstwem są ludzie, których mi daje…”.

10 X, nie opuszczaj mnie, Panie

Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. (Łk 11, 15-26)

Właśnie dlatego nie chcę zostać sama. Właśnie dlatego chcę, by gospodarzem mego serca był Pan. Właśnie dlatego chcę, by Duch Święty był moją mocą, nadzieją i miłością.

Przypomina mi się modlitwa o. Pio, który tak modlił się po przyjęciu Komunii świętej:

Pozostań ze mną, Panie! Twoja obecność jest dla mnie konieczna, abym o Tobie nie zapominał. Ty wiesz, jak łatwo Cię opuszczam. Pozostań ze mną, Panie, bo jestem słaby i potrzebuję Twojej mocy, abym tak często nie upadał. Pozostań ze mną, bo jesteś moim życiem, a bez Ciebie popadam w zniechęcenie.

Pozostań ze mną, Panie! Ty jesteś moim światłem, a bez Ciebie pogrążam się w ciemności. Pozostań ze mną, aby mi wskazywać Twoją wolę. Pozostań ze mną, abym mógł słyszeć Twój głos i iść za Tobą.

Pozostań ze mną, Panie! Bardzo pragnę Ciebie miłować i zawsze być z Tobą. Pozostań ze mną, jeżeli chcesz, abym Ci dochował wierności. Pozostań ze mną, bo moja dusza, choć biedna, pragnie być dla Ciebie miejscem pociechy i gniazdem miłości.

Pozostań ze mną, Panie Jezu! Ciemność zapada i dzień się już kończy… to znaczy, że życie mija, a zbliża się śmierć, sąd, wieczność. Muszę odzyskać siły, by w drodze nie ustać, dlatego potrzebuję Ciebie. Ciemność zapada i śmierć się zbliża. Lękam się mroków, pokus, oschłości, krzyży, cierpień, dlatego pośród nocy i wygnania bardzo potrzeba mi Ciebie, Panie Jezu.

Pozostań ze mną, Jezu! Pośród nocy tego życia, wśród zagrożeń potrzebuję Ciebie. Spraw, abym tak, jak Twoi uczniowie, poznał Ciebie przy łamaniu chleba. Spraw, aby Komunia Święta była dla mnie światłem rozpraszającym ciemności, wspierającą mnie siłą i jedyną radością mego serca.

Pozostań ze mną, Panie! W godzinie śmierci chcę być z Tobą zjednoczony przez Komunię Świętą albo chociaż przez łaskę i miłość.

Pozostań ze mną, Jezu! Nie proszę Cię o Boskie pociechy, bo na nie nie zasługuję, ale o dar Twojej obecności. O tak! Bardzo Cię o to proszę! Pozostań ze mną, bo tylko Ciebie szukam, Twojej miłości, Twojej łaski, Twojej woli, Twego Serca, Twego Ducha, bo Ciebie miłuję i nie pragnę innej nagrody niż większego miłowania Ciebie na ziemi miłością mocną, szczerą,  z całego serca, aby potem przez całą wieczność miłować Ciebie doskonale. Amen.

9 IX, dobre dary

Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą. Łk 11,5-13

Nie zawsze rozumiemy to, co dziś Jezus w przypowieści mówi. A mówi to, że Bóg zawsze daje dobre dary. 

Żeby to widzieć i odczytać potrzeba nam Ducha Świętego. 

Trzeba być na Niego otwartym. On przychodzi jako Paraklet - adwokat, obrońca, pocieszyciel, dokonawca…

8 X, jestem dzieckiem

Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze… Łk 11,1-4

Jestem córką. 

Bóg dał mi ziemskiego ojca, abym umiała przed Bogiem stanąć w pozycji dziecka. 

Wiem, że nie każdy ma dobre doświadczenie ojca, ale ufam, że może je sobie wyobrazić.

Fot. Zdjęcie zaciągnęłam z „kongresu młodych konsekrowanych” - bardzo mi się ono spodobało 

7 X, najlepsza cząstka

…A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona». (Łk 10,38-42)

Dziś Matki Bożej Różańcowej. Chyba też różaniec uczy wybierania tej najlepszej cząstki. W różnych sytuacjach ona będzie różna. Ale jakościowo, w samym jądrze, będzie tym „najlepszym”.

6 X, życie to miłość

… On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Łk 10,25-37

A więc życie to miłość. Albo inaczej to trzeba zapisać: Życie to trwanie w Trójcy Świętej, która jest Miłością. 

Dziś gdzieś w necie przeczytałam taką sentencję, że życzliwość zaczyna się od zrozumienia, że wszyscy zmagamy się z trudnościami. To jest wrażliwość braterstwa. Ale tym, co daje moc i siłę, i inspirację, i realizację miłości wobec innych jest wewnętrzna pewność (jakieś nienamacalne nieempiryczne doświadczenie - paradoksalne) umiłowania przez Miłość bezgraniczną i bezwarunkową. Przez Ojca, który strzeże mnie (nas) w sobie jak źrenicy oka…  

Obym ja sama w sobie strzegła tej miłości jak źrenicy oka…

Fot. Taki obrazek, bo to widzę właśnie przez okno pkp :)

5 X, dodaj mi wiary, Panie

Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna..." (Łk 17, 5-10)

Bardzo dobrze wyjaśnia dziś Deon.pl, a ja modlę się "dodaj i wiary, Panie":

"...nawet najmniejsza, ale prawdziwa wiara, jest w stanie dokonać rzeczy niemożliwych. A co jest rzeczą niemożliwą dla człowieka pogrążonego w poczuciu krzywdy i beznadziei? Uwierzyć, że Bóg jest i działa. Zaufać Mu pomimo wszystko. Wiara wielkości ziarnka gorczycy to nie wiara, która wyrywa drzewa, ale wiara, która wyrywa z naszego serca korzenie beznadziei, rozpaczy i pogańskiego myślenia o Bogu".

Fot. nie jest to morwa :), ale kiedy zobaczyłam te kamienie w morzu, zaraz mi dzisiejsza ewangelia się  przypomniała 

P.S. dziś 6. rocznica śmierci mojej Mamy. Tamto wydarzenie było doświadczeniem wiary: wiary Mamy, wiary mojej, wiary Taty, bliskich. Dziękuję, Ci, mój DOBRY Boże!

4 X, radość + prostota

«... Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie». 

W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie...» (Łk 10, 17-24)

Radość i prostota charakteryzują dzieci i świętych.

Dzieckiem nie jestem, świętą być chcę... Ku prostocie dążę, a radości nie zamykam drzwi. Co z tego wyniknie? :) 

Jestem dobrej myśli, ufam, że Duch Święty - Dokonawca - będzie robił swoje.

2 X, Aniele Boży... mój

Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa... (Wj 23, 20-23)

Z wielką wdzięcznością i z przeproszeniem, że ja o nim czasem nie pamiętam... i z wiarą, że on o mnie, owszem, pamięta i że jest blisko.

Mój Aniele,

który znasz się na niebie,

prowadź,

strzeż i broń.

Mój Aniele,

który znasz się na niebie,

dobrze, że jesteś

dla mnie na ziemi.

1 X, gdzie głowę położył

...Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć»... (Łk 9, 57-62)

Głowę skłonił (położył) na krzyżu.

30 IX, zgromienie

... Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich... (Łk 9, 51-56)

W poszukiwaniu zrozumienia zajrzałam do Biblii interlinearnej. I zaskoczyło mnie, że przekład dosłowny i literacki mówi: "A Jezus, obróciwszy się, skarcił ich i rzekł: Nie wiecie, jakiego ducha wy jesteście". 

Jakie to jest błogosławieństwo, że Jezus zatrzymał ich zapłon (który nie był od Ducha Bożego). Ciekawe, czy jeszcze długo palił ich wnętrze, choć nie zapalił tamtego miasteczka samarytańskiego. Mam nadzieję, że szybko zgasł.

Myślę o sobie. O moim "słusznym gniewie". Jakiego ducha on ma za początek? 

Druga myśl: chcę Jezu, być przy Tobie, kiedy ogarnie mnie ów zapłon, by móc usłyszeć Twoje zgromienie... 

29 IX, więcej niż to

... «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to». Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego». (J 1, 47-51)

Lubię święto Aniołów. Przypomina mi o Bogu, który jest blisko przez konkretną pomoc Aniołów. Ci, którzy są dla Niego, są przy Nim, ale są też dla nas, są przy nas - od Niego.

A dzisiejsza Ewangelia niesie mi jeszcze jedną dobrą nowinę. Że Bóg zna mnie, że widzi, kiedy jestem pod moim figowcem. I nawet jeśli ludzie (nawet człowiek w konfesjonale) nie pojmie mojej wypowiedzi i poczuję się nie zrozumiana, to jest więcej niż to :). 

28 IX, Bóg mnie wspomaga

"Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz..." (Łk 16, 19-31)

Na kręgu biblijnym uświadomiłam sobie, że ten żebrak dosłownie "został rzucony" (gr. εβεβλητο) u bramy pałacu.

Krótki wniosek: ten żebrak Łazarz, którego imię oznacza ("Bóg wspomaga") jest "pomocą", został rzucony jako pomoc dla bogacza, by ten opamiętał się i przestał żyć tylko dla siebie...

Są tacy ludzie, może jeden człowiek, którego pomijam, którego nie chcę widzieć u bram mego życia... a to właśnie on może został mi "rzucony", by odmienić moje serce... Bóg mnie wspomaga przez niego.

25 IX, ciekawość a ciekawość

...A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć. (Łk 9, 7-9)

No i zobaczył Herod Jezusa w czasie męki pojmania i sądzenia... i wzgardził Nim.

Bywa ciekawość a ciekawość. Szukanie a szukanie. Otwartość a otwartość. 

Jak też bywa zamknięcie a zamknięcie.

Chciałabym być prowadzona przez Ducha, Jemu posłuszna, żeby mógł mnie przemieniać według zamysłu Ojca.

17 IX, aby łaska kierowała

Z kim mam porównać ludzi tego pokolenia? Do kogo są podobni? Podobni są do dzieci przesiadujących na rynku, które głośno przymawiają jedne drugim: „Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie płakaliście”... (Łk 7, 31-35)

Bardzo mi pasuje, kiedy po takiej Ewangelii w czasie Mszy świętej słyszę takie słowa modlitwy po komunii:

Prosimy Cię, Boże, niech działanie niebieskiego Daru przeniknie nasze dusze i ciała, * aby stale kierowała nami łaska, a nie nasze upodobania.

14 IX, podwyższony - wywyższony

Podniesiony fizycznie na krzyżu, jest wywyższonym Panem. Staję po krzyżem, by zobaczyć miłość i by ją otrzymać.

By zrozumieć, że jeśli jestem z Nim w moim krzyżu, to jest to miejsce chwały, choć jej jeszcze nie widać…

12 IX, imię Maryi

Fragment homilii św. Bernarda:

     … Kimkolwiek więc jesteś, gdy pojmiesz, że w potopie tego świata chyboczesz się raczej wśród burz i nawałnic, miast kroczyć po ziemi, nie odwracaj oczu od blasku tej Gwiazdy, jeśli nie chcesz się pogrążyć na skutek burzliwych podmuchów. Gdyby się zerwały wichury pokus i gdybyś natrafił na skały utrapień, patrz na Gwiazdę, przyzywaj Maryję. Jeśli miotają tobą fale pychy albo niezdrowej ambicji, czy też oszczerstwa albo zazdrości - patrz na Gwiazdę, przyzywaj Maryję. Kiedy gniew albo chciwość, albo cielesna pożądliwość uderzy w duchową łódź - patrz na Maryję. Jeśliś wzburzony ogromem występków, okryty wstydem z powodu brudu sumienia albo strwożony grozą sądu, jeśli zaczynasz grzęznąć w otchłani smutku lub w przepaści beznadziei - myśl o Maryi. 

 W niebezpieczeństwach, w uciskach, w wątpliwościach - myśl o Maryi, Maryję przyzywaj. Niech nie schodzi z ust i nie znika z serca Jej imię, nie trać z oczu wzoru Jej postępowania, aby wybłagać Jej modlitewną pomoc…

fot. Gwiazda morza - kaplica morska w katedrze szczecińskiej 

10 IX, tylko miłość

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale... (Kol 3, 1-11)

Człowiek po chrzcie - jeśli jest świadom tego, co w nim się dokonało - może być człowiekiem błogosławieństw (dzisiejsza Ewangelia Łk 6, 20-26). Ponieważ, jak mówi s. M. Borkowska OSB: "Chrześcijaństwo może istnieć bez cudów. Nie może istnieć bez miłości". 

Moim zdaniem tylko miłość jest gwarantem przejścia przez doświadczenia zawarte w błogosławieństwach.

7 IX, moi święci Przyjaciele

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On odwrócił się i rzekł do nich: «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem...» (Łk 14, 25-33)

Święty Pier Giorgio, módl się za nami!

Tego Świętego poznałam przed 30 laty, dzięki oo. Dominikanom z Wilna. Byłam też w jego domu, w willi w Pollone, chodziłam po ogrodzie, po pokojach, była w pokoju, w którym umierał. Zaprzyjaźniliśmy się. Kończąc studia matematyczne modliłam się do niego, by mi pomógł. Miałam w pokoju duży plakat beatyfikacyjny. Jego prostota, dobroć i brak słuchu muzycznego... były (są) mi bliskie.

Święty Carlo, módl się za nami!

Tego poznałam nie tak dawno. Zadziwił mnie miłością Eucharystii. Parę lat temu podczas kolacji ze świętymi, które praktykowałyśmy we wspólnocie krakowskiej w wigilię Wszystkich Świętych, byłam przebrana za Carla :). 

Fajni Chłopcy, tacy nasi, tacy dzisiejsi, tacy święci. 

Fot. byłam dziś w Rzymie, będąc w Szczecinie :), a ONI ze mną są 

31 VIII, spójność

Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. (Łk 14, 1. 7-14)

Deklaracja to jedna sprawa, a prawda serca to druga sprawa. Jak dobrze jest żyć z ludźmi, u których jest to spójne.

I to też można nazwać pokorą.

25 VIII, nie zamykaj

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą... (Mt 23, 13-22)

Dziś jakoś mnie zatrzymało, potrząsnęło i obudziło słowo "zamykacie". 

Wzięłam sobie do serca, że mogę "zamknąć" przed kimś drzwi królestwa. 

Panie, nie pozwól na to. Niech przynajmniej zostanie szczelinka, która pozwoli człowiekowi wejść do Twej chwały...

24 VIII, zaproszenie i ...challenge

Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: “Panie, otwórz nam!”; lecz On wam odpowie: “Nie wiem, skąd jesteście”... (Łk 13, 22 – 30).

Jezusowe ciasne drzwi są nie tylko zaproszeniem, są też wyzwaniem.  :)

Dzieci mają to do siebie, że chcą zdobywać i wielkie szczyty i wszelkie ciasne szczeliny. Czasem to się źle kończy... Opowiadała mi kiedyś jedna z matek, że synek wsadził głowę pomiędzy pręty w poręczy klatki schodowej, ale już nie mógł jej stamtąd wyjąć. No i trzeba było pomocy z zewnątrz.

W ciasnej bramie, o której mówi Jezus, nie zmieści się moje serce chcące zachować razem miłość i nienawiść, pokora i pycha, chęć pokoju i niezgodę na przebaczenie, dobroć i czynienie uszczypliwości itd itp... Tu trzeba wysiłku postawienia...

Powtarzając za o. Bielem SJ, kiedyś jedna z mistyczek francuskich Gabriela Bossis zapytała Jezusa co powinna czynić, usłyszała taką odpowiedź: 

Przechodź we Mnie w trakcie twego życia. W ten sposób będziesz umiała przejść we Mnie w chwili twej śmierci. Będziesz żyła we Mnie, a jeżeli będziesz się modlić we Mnie, będziesz dobrze widziała Ojca. Jeżeli we Mnie będziesz mówić, nie powiesz byle czego. Jeżeli we Mnie będziesz myśleć, będziesz blisko Ojca. (Gabriela Bossis )

Tak. Bo przecież w Ewangelii Janowej Jezus powie o sobie, że On jest bramą. Przechodzić przez nią, znaczy przechodzić przez Niego i Gabriela dobrze to wyjaśniła.

Fot.  schody w muzeum w Widzieniszkach na Litwie - kiedyś to był klasztor tzw. białych augustianów.

***

I coś jeszcze dla poszerzenia serca, by było zdolne (paradoksalnie) przejść przez ciasne drzwi:

Dzisiejsza Ewangelia proponuje nam również ważne poszerzenie spojrzenia: „Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym” (Łk 13, 29). Królestwo Boże to nie klub dla podobnych do mnie. To stół, przy którym Bóg gromadzi ludzi z różnych dróg, także z tych dla mnie nieznanych bądź odległych. Zaskoczy nas Jego gościnność. Obok nas usiądą ci, których może dzisiaj skreślamy. Dlatego Kościół nie może być twierdzą. Ma być domem. Ciasnota serca bierze się ze mnie, z mojego niezrozumienia Ewangelii i jej logiki, a nie z Bożego Serca, które jest szerokie i czeka na każdego. (ks. M. Tarczyński)

22 VIII, nie jestem w samoobsługowym ;)

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami,
prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń (Ps 25)

Powyższe słowa są wersetem allelujatycznym przed dzisiejszą Ewangelią. Postanowiłam zapisać to, co dziś usłyszałam od mojej znajomej. Osoba zmaga się z nowotworem, ale jest pogodna i choć osłabiona przez naświetlanie, to jednak przyjmuje to, co przychodzi, bo - cytuję - "nie jesteśmy w sklepie samoobsługowym". Życie się przeżywa takie, jakie jest. Trzeba brać to, co przynosi.

Stąd też ta modlitwa jest na dziś: Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń...