3 X, nabierz odwagi i oczekuj Pana

... Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje i jako ostatni stanie na ziemi. Potem me szczątki skórą przyodzieje, i ciałem swym Boga zobaczę. To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty. (Hi 19, 21-27)

Ta pewność Hioba w jego utrapieniu jest dla mnie zaraźliwa. I cieszę się tym dobrym "wirusa".

Psalm 27 - dziś responsoryjny - to ujmie w słowach:

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana 

w krainie żyjących.

Oczekuj Pana, bądź mężny, 

nabierz odwagi i oczekuj Pana.

Fot. w szczecińskim Karmelu 

2 X, Aniele Boży, stróżu mój

Aniele Boży, stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój!

Rano, wieczór, we dnie, w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy!

Strzeż mnie od wszelkiego złego (ewent.: strzeż duszy i ciała mego)

I zaprowadź do żywota wiecznego!

Dziś mi pomógł namacalnie i to zauważyłam. Miałam dyżur w kuchni - gotowałam obiad. Postawiłam kaszę na kuchence i posłam coś zrobić przy komputerze. I... zapomniałam. Pracowałam dłuższą chwilę i chciałam pozałatwiać coś w banku, a tu nie wchodzi mi strona banku na komputerze. Inne wchodzą, ładują się, a ta - nie. Tylko mały szary prostokąt czasami się pojawiał. Raz, drugi, trzeci, aż uprzytomniłam sobie, że kasza na kuchence włączona... 

Kasza nie przywarła. No trochę :), ale dało się łyżką wymieszać, bez czucia spalenizny.

Jestem wdzięczna memu Aniołowi.

1 X, mała Święta

Dziś św. Tereska zaprosiła mnie do siebie, do szczecińskiego karmelu. Świętowałyśmy prostotę świętości, zaufanie Bogu i miłość Boga i ludzi. Lubię nazywać ją po prostu Tereską.

Świętość jest na wyciągnięcie ręki, tylko często nam (mi) się nie chce...

29 IX, obecność w przyjaźni

Byłam w tych dniach w cfd na sesji Bibliodramy „Wy jesteście przyjaciółmi moimi” J 15,14. Dużo się wydarzyło. Bibliodrama jest jak ziarno, coś się otwiera w człowieku, ale do smakowania owoców trzeba jeszcze poczekać.

Nazwałam ten post „obecność”, bo chyba ta prawda najbardziej mnie ucieszyła, zaskoczyła i poruszyła. Chodzi o obecność Jezusa w moim życiu, ale też o obecność ludzi, wspólnoty, przyjaciół i wreszcie o obecność mnie samej - przy sobie i wobec innych.

Przy-jaźń -> to bycie przy jaźni. To bycie przy sobie i przy drugim. Czasem zapominam być przy sobie. Wówczas nie jestem przyjacielem siebie samej. 

Pierwszym moim przyjacielem jest On, który jest przy mnie i pozwala mi na bycie przy Nim. 

Jestem wdzięczna, że poprzez ten warsztat pozwolił mi doświadczyć, co znaczy dla Niego obdarowanie Go miłością ludzką (drogocennym olejkiem wylanym na Jego stopy… gest, który On powtórzy na ostatniej wieczerzy klękając u stóp uczniów swych).

27 IX, pomieścić w jednym

Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego». Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie». Łk 9,18-22

Rozumiem Jezusa czemu nakazuje nie mówić, że jest Mesjaszem. Zna słabość ludzi - nie pomieszczą w sobie tej prawdy z cierpieniem Jezusa. Apostołom też to nie mieściło się w głowie.

Stawiam sobie dziś pytanie o to, jak mówić o Jezusie dziś? Jak mówić i od czego zacząć mówić, a czego nie mówić na początku tym, którzy przychodzą poznać Jezusa i Kościół?

Fot. Stół uczty i znak ofiary (na ścianie)… 

Nie mówię tu jeszcze o Eucharystii, która jest i ucztą i ofiarą.

***

Jeszcze jedno zdanie, które dziś do mnie wpadło:

„Prawdziwa wyprawa odkrywcza nie polega na szukaniu nowych krajobrazów, lecz na posiadaniu nowych oczu." (M. Proust)

26 XI, po co?

…A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć. Łk 9,7-9

Herod doczekał się chwili, kiedy zobaczył Jezusa. Piłat odesłał Jezusa do Heroda Łk 23, 7n.

Zobaczył, ale spodziewał się czegoś innego, niż to, co zobaczył. Oczekiwał zobaczenia cudu.

Wydaje mi się, że jest w każdym człowieku pragnienie zobaczenia czegoś więcej niż to, co jest codziennym chlebem. Pytanie, tylko po co?

25 IX, dał im moc i władzę

Jezus zawołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie...”. Łk 9,4-6

Ta moc i władza jest też w jakiejś mierze i w mojej dyspozycji. Najpierw wobec siebie samej. Kiedy nie polegam na swoim rozumowaniu i swej sile - taki paradoks - ale na swoim ubóstwie i mocy Baranka.

24 IX, rodzina

…Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je». Łk 8,19-21

Należeć do rodziny Jezusa nie jest czymś ekskluzywnym. Nie jest dla wybranych, ale właśnie odwrotnie - wybór należy do ciebie. Słuchać Słowa i żyć Nim, to nas wprowadza w Jego rodzinę.

Wypełnić Słowo w życiu, to wypełnić sobą, swoim zachowaniem, swoimi wyborami. Czasem będzie to kosztować i nasze ciało, i uczucia, i myśli. I będzie boleć - rodzenie boli. Aż się Chrystus w nas ukształtuje.

Fot. Mój Tatuś czytający Słowo na dany dzień. Dzielę się tą osobistą fotką, bo bardzo mnie wzrusza ile go to kosztuje, żeby Słowo przeczytać…

23 IX, w dobrych rękach

Czuję się jak papierowy mały okręcik, który został puszczony na wodę. 

Czuję kruchość, niepewność, świadomość nieużyteczności, a jednak mam dziś pewność dobrych rąk, które ten okręcik „prowadzą” swoim delikatnym dotykiem. ( też SP)

Takie morskie te obrazy ostatnie ;)

22 IX, Pan podtrzymuje całe moje życie

... On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał». (Mk 9, 30-37)

Dzisiejsze słowo diagnozuje serca i daje receptę. Pycha a mądrość to dwie różne rzeczywistości. Jak choroba i zdrowie.

Przyjąć Jezusa (i Jego sposób) w swoim sercu, to przyjąć życie od Ojca. A On jest tym, który:

Oto mi Bóg dopomaga, *
Pan podtrzymuje me życie.
Będę Ci chętnie składać ofiarę *
i sławić Twe imię, bo jest dobre. (Ps 54)

Fot. wczoraj przywitałam się z morzem, bo Szczecin jest nad morzem ;)

Ten mały chłopak kopał z całych sił dołek. Czyżby szukał wody krok od morza? Nie wiem. Przypomniał mi św. Augustyna, który też spacerując nad morzem spotkał dziecko, które przelewało wodę z morza do dołka, które wykopało... (sens: jak nie da się przelać morza, tak nie da się naszym rozumem ogarnąć Boga)

21 IX, staram się zrozumieć

... Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego... (Ef 4, 1-7. 11-13)

Każdemu została dana łaska. I tego się trzymajmy :). Miary nie liczmy. 

Dziś św. Mateusz Apostoł i Ewangelista ujął mnie słowami Jezusa, które zapisał: 

Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”.

Ofiara jest dla Boga, tak zazwyczaj rozumiemy i czynimy. Miłosierdzie jest dla człowieka..., może tego obok. 

20 IX, pierwocina

... Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania. Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. (1 Kor 15, 12-20)

Pierwociny = pierwszy owoc.

Wpatruję się i czerpię wiarę i siłę do życia, czyli do umierania...

19 IX, łaska Boża

... Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną... (1 Kor 15, 1-11)

Dziś dzień pod tytułem "łaska Boża".  :)

Ewangelia o kobiecie, która po prostu ... umiłowała.

...Potem, zwróciwszy się w stronę kobiety, rzekł do Szymona: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała mi stopy i otarła je swymi włosami. Nie powitałeś mnie pocałunkiem; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować stóp moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje stopy. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje»...

Kobieta okazała miłość Jezusowi zanim zostało jej odpuszczone grzechy. Ten fakt mnie otworzył jak klucz. Nie powstrzymałam łez, choć starałam się, by nie było ich dużo :).

Łaska jest uprzednia. 

Mogę wielbić Boga zanim coś "dostanę" od Niego, bo On jest Pierwszym, który daje.

Fot. z Gościa Niedzielnego z wywiadu z kamedułą: "Ojcowie pustyni nauczali, że w taki sposób [przez dar łez] nasze ciało reaguje na dotyk Boga".

18 IX, dobrze, że jest Maryja

«Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu... (Łk 2, 41-52)

Maryja staje dzisiaj w liturgii (bardziej widzę Ją niż Stasia Kostkę:) i uczy mnie "chować" w sercu sprawy, które nie są łatwe. Nie chować pod dywan, ale chować w sercu, by oceniać je w perspektywie większego światła. Maryjo, módl się za nami.

Mądrości i rozeznania, cierpliwości i współczucia, serca otwartego i bijącego rytmem Jezusa - tego wszystkiego potrzebuję w nowym miejscu i w obowiązku.

16 IX, przeprowadzka zakończona

 Przeprowadzka na raty :). Chyba teraz i siebie już zabrałam ;).

15 IX, nie po "ludzku"

Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?» Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków». On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?»... (Mk 8, 27-35)

Ta część perykopy jest "przyzwoita" dla mojej części człowieczeństwa, która chce iść za Jezusem. 

Problem zaczyna się, kiedy Jezus mówi o sobie i o tym, co ma Go spotkać. Reakcja Piotra jest z tego pierwszego poziomu... Tu wszystko przy mesjaszu ma być na podziw.

A Dobra Nowina będzie w tym, że "kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je". To nie jest "po ludzku".

14 IX, krzyż

Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Ga 6,14

Od jakiegoś już czasu obloczyny przeżywamy 14  w Święto Podwyższenia Krzyża. Dziś uświadomiłam sobie, że habit nasz ma kształt krzyża…

Dobry tekst:

Obchodzimy dzisiaj uroczystość krzyża świętego, który usunął ciemności i przywrócił światło. Obchodzimy uroczystość krzyża i w ten sposób wraz z Ukrzyżowanym wznosimy się ku górze, abyśmy porzuciwszy ziemię i grzechy, osiągnęli dobra niebieskie. Oto jak wspaniałą i niezrównaną rzeczą jest posiadanie krzyża. Kto krzyż posiada, posiada skarb. Słusznie nazwałem skarbem to, co z imienia i w rzeczywistości jest najwspanialsze z wszystkich dóbr. Przez niego bowiem, dzięki niemu i w nim objawia się istota naszego zbawienia i powrót do pierwotnego stanu… (sw. Andrzej z Krety)

13 IX, zasada głoszenia

... Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi bowiem, gdybym nie głosił Ewangelii! Gdybym to czynił z własnej woli, miałbym zapłatę, lecz jeśli działam nie z własnej woli, to tylko spełniam obowiązki szafarza. Jakąż przeto mam zapłatę? Otóż tę właśnie, że głosząc Ewangelię bez żadnej zapłaty, nie korzystam z praw, jakie mi daje Ewangelia.

Tak więc nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam. Dla słabych stałem się jak słaby, by pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby uratować choć niektórych. Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział... (1 Kor 9, 16n)

Uczę się od św. Pawła postawy ewangelizatora. Modlę się, by wspierał mnie w zadaniu, jakie przede mną.

12 IX, Marija i "nagie teraz"

Maria, Maryja, Miriam... Lubię słuchać tego imienia w wersji litewskiej - Marija - jest takie ciepłe i łagodne.

Przenikasz i znasz mnie, Panie, *

Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.

Z daleka spostrzegasz moje myśli, †

przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *

i znasz wszystkie moje drogi... Ps 139

Udało mi się dziś uchwycić i jakoś sobie "unaocznić" rzeczywistość, którą przeżywam. W kilku zdaniach spróbuję zapisać. Takim słowem kluczem jest sformułowanie "nagie teraz" (to tytuł książki R.Rohra, chodzi mi o to ujęcie).

Otóż siedzę przez parę dni w Krakowie, czekając na obłóczyny nowicjuszek, na które z siostrami się wybiorę. Moje rzeczy są już w Szczecinie. Ale jeszcze nie żyję sprawami szczecińskimi - on jest fizycznie nawet tak odległy. Jestem w Krakowie, ale już "nie u siebie" i już mnie nie dosięgają sprawy krakowskie. Czyli nie mam już tego, co było i nie mam tego, co będzie... A co mam? Nagie teraz. W tej pewnej pustce widzę Boży zamysł. Mogę powiedzieć za św. Edytą Stein: "Jestem pusta, ale otwarta". 

To doświadczenie pokazuje mi, że jestem zrodzona z miłosierdzia Bożego, że nie mam nic, w co bym jakoś z życia dotychczasowego obrosła i nie mam z siebie nic, do czego mogłabym dążyć... Jest ubogie "teraz". Jestem duchowo naga, uboga i pusta. 

Robię analogię do doświadczenia śmierci: wówczas też kończy się coś, na co już nie masz wpływu i coś przed tobą, na co też nie masz wpływu... czekasz na miłosierdzie Ojca.

Nie jest to łatwy czas i łatwe w przeżyciu doświadczenie, ale cieszę się, że to "przełamanie" mojej osi działania dokonało się przez Boży palec i ufam, że ma to sens.

Maryję - w dniu Jej imienin - przyzywam z serca. 

11 IX, być na właściwym torze

Dziś w Ewangelii słyszymy błogosławieństwa i biada. To jak niebo i ziemia, różniące się jak nasze "tak" i "nie". Wymagające decyzji, wymagające precyzji i rozeznania, żeby się nie pomylić wybierając własną postawę. Choć też jest nadzieja, jeśli człowiek się zagubi jest miłosierdzie, które swoimi sposobami przestawić potrafi na właściwy tor.

Dobry tekst: 

„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5,3) Można by się zastanawiać, o jakich ubogich Prawda chciała opowiedzieć, jeżeli mówiąc: „Błogosławieni ubodzy” nie dodałaby nic o rodzaju ubogich i jak należy ich pojąć. Wtedy mogłoby się zdawać, że aby zasłużyć na królestwo niebieskie, wystarczy jedynie ubóstwo, które jest udziałem wielu z powodu uciążliwego i ciężkiego przymusu. Ale mówiąc: „błogosławieni ubodzy w duchu” Pan pokazuje, że królestwo niebieskie musi być dane tym, którzy wykazują się pokorą duszy, a nie raczej niedostatkiem  zasobów. (św. Leon Wielki)

10 IX, przywołał swoich

Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami... (Łk 6, 12-19)

Ważne słowo w ważnym dniu. Dziś siostry, którym towarzyszyłam w postulacie wyjechały do nowicjatu. Ważny etap dla nich, ale dla mnie też. Kończę pracę formacyjną we Wspólnocie i zaczynam pracę "misyjną", tak chyba mogę powiedzieć o tym, co mnie czeka w Szczecinie. :)

Na szczęście wierzę, że jestem powołana z modlitwy Jezusa i mam nadzieję na Jego prowadzenie.

8 IX, usłyszeć

Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. (Mk 7, 31-37)

Uświadomiłam sobie dziś na modlitwie wielką wrażliwość Jezusa. Wyprowadził go z dala od tłumu... Co by się stało, gdyby otworzyłyby się jego uszy pośród zgiełku tłumu? To tak jakby po wyjściu z ciemnej piwnicy spojrzeć na słońce.

A co usłyszał uzdrowiony? Nie wiem. Może w pierwszej chwili usłyszał właśnie ciszę... szmer łagodnego powiewu?

A co powiedział? Jakie było jego pierwsze słowo, kiedy mógł prawidłowo mówić?

7 IX, Emmanuel

...Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel,
któremu na imię - Pan Zastępów;
Odkupicielem twoim - Święty Izraela,
nazywają Go Bogiem całej ziemi. [...] 

Bo góry mogą ustąpić
i pagórki się zachwiać,
ale miłość moja nie odstąpi od ciebie
i nie zachwieje się moje przymierze pokoju,
mówi Pan, który ma litość nad tobą... Iz 54

Byłam dziś na wieczystych ślubach pustelniczych w diecezji opolskiej. Miały one miejsce w małym kościółku parafialnym w Gościęcinie. 3 km dalej znajduje się pustelnia. Śluby składała znana mi już od ponad dziesięciu lat siostra Teresa, która dziś otrzymała nowe imię - Marcela.

Powyższy fragment z Izajasza był odczytany na Mszy (przeze mnie).

To co mnie poruszyło dziś, to wniosek z pewnego zestawienia, jakie sobie zrobiłam. Mamy ten przywilej, że składamy śluby wieczyste w katedrze na Wawelu, przy relikwiach naszej Patronki - św. Jadwigi Królowej. Sam obrzęd ślubów wieczystych jest w strukturze taki sam, ale ponieważ wyprawiłyśmy się w tą dal na Opolszczyznę i byłam w miejscu tym po raz pierwszy (na końcu świata;) to chyba najbardziej mnie dotknął fakt Obecności Boga i Jego działania. Po złożeniu ślubów s. Marcela zaśpiewała z rozłożonymi rękami:„Jam Temu poślubiona, któremu aniołowie służą, którego piękno słońce i księżyc podziwiają”.

Czyli ON tu jest. Emmanuel - Bóg z nami. Tak też nazywa się pustelnia, w której s. Marcela zamieszkała.

Więcej zdjęć na stronie Gościa Niedzielnego opolskiego: https://opole.gosc.pl/doc/8960280.Slub-pustelniczy-w-Gosciecinie

6 IX, raduj się

Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre, *
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu, *
a On spełni pragnienia twego serca.

Powierz Panu swą drogę, *
zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, *
a prawość twoja jak blask południa... Ps 37

Fot. Taki anioł rozradowany, bo zaufał Panu :)

5 IX, dotknął mnie dziś Pan

Niechaj się nikt nie łudzi. Jeśli ktoś spośród was mniema, że jest mądry na tym świecie, niech się stanie głupim, by posiadł mądrość... (1 Kor 3, 18-23)

"Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci" 

"Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił"... (Łk 5, 1-11)

Stałam dziś na modlitwie jakby z koszem pełnym ziaren i plew. Trochę próbując oddzielać jedne od drugich, trochę widząc i rozpoznając swoją bezradność co do rozróżnienia jednego od drugiego...

Kosz dotyczy zebrania różnych wydarzeń i moich przemyśleń dotyczących życia wspólnego w moim nowym domu. 

Słowa mego Pana bardzo precyzyjnie nazwały mi, co mam robić, jaką postawę przyjąć.

Nie da się tego opisać, nie chcę nawet, bo to wydarzyło się gdzieś w głębi serca, choć odbiło się tez w zmysłach i we wzruszeniu... Wiem jedno - dotknął mnie dziś Pan. W sp potwierdził. I może dalej powiem, nie jak w piosence, lecz inaczej: i wdzięczność ogromną w sercu mam.

Fot. Jezus w Świebodzinie o zachodzie słońca :)

31 VIII, przekazał swój majątek

Podobnie jest z królestwem niebieskim jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał…  Mt 25,14-30

Takie słowo na pierwszy dzień w nowym miejscu. 

Co dla mnie znaczy?

Zaufanie Pana? Tak.

W relacjach siostrzanych zgodę na różną miarę? Tak.

I pewnie jeszcze do czegoś zaprasza mnie to Słowo. Będę się pytać…

28 VIII, Biada!... ku życiu

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości... (Mt  23,27-32).

Słysząc te słowa zawsze ogarnia mnie dreszczyk niepokoju. Może bierze się to stąd, że noszę biały habit, a Jezus mówi o grobach po-bielanych... :) 

Wiem, że te słowa są mocne i wiem, że są ku życiu. Tak, są ku życiu. Tylko po dobrej diagnozie można się zrehabilitować. A prawdą jest, że moje wnętrze - jakkolwiek chciałabym, by było inaczej - jest pełne obłudy i nieprawości. Korzenie grzechów głównych siedzą sobie w ciepełku i co rusz wypuszczają jakieś kiełki :(. Biorę się za plewienie, ale jakoś wszystko znowu zarasta...

I co wobec tego? Nie panikuję. Jezus zszedł do piekieł. I wyszedł stamtąd. 

A do mnie przychodzi On dnia każdego i powoli, ale skutecznie, przemienia mnie w Siebie. Tak wierzę.

Fot. może tak wygląda moja baba wewnętrza ;)

27 VIII, ... i wiara

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz zaniedbaliście to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę... (Mt 23, 23-26)

Niedawno oglądałam z siostrami kolejny film z serii The Chosen, gdzie była właśnie ta scena - Jezus mówi do faryzeuszów te słowa, jakie dziś słyszę w Liturgii. Lubię ten film, rozbudza moją wyobraźnię, porywa uczucia, dotyka głębi. Coraz bardziej też po ludzku jest mi bliski Jezus.

Ale wracając do Słowa: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiara. To cnoty, które Jezus dziś wydobywa i pochwala wobec faryzeuszów. To cnoty, które rodzą się i rozwijają w sercu człowieka, w jego wnętrzu i promieniują na zewnątrz, choć czasem wcale nie błyszcząc i nie zwracając na siebie uwagi, jednak niosą z sobą jakieś światło nadziei... Sprawiedliwość pierwsza, ale za nią zaraz miłosierdzie. Nie da się tak żyć bez wiary.

"Twoja wiara rozświetliła mój dzień" - słowa w ustach Jezusa z The Chosen do setnika, który uwierzył.

25 VIII, w wolności... ku życiu

«Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?»... (J 6, 55. 60-69)

W wolności. W wolności zostać - w wolności odejść. Czego chcę? 

Ja chcę trwać z Jezusem.

Czasem samo trwanie fizyczne - bo psychicznie gdzieś dusza lata :) - jest moją odpowiedzią trwania. Podobno św. Teresa z Avila miała się przywiązywać do klęcznika w kaplicy, by nie uciec. Trwanie przy Jezusie owocuje ... życiem.

24 VIII, nie dyskutuj, tylko zaproś

«Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu».
Rzekł do niego Natanael: «Czy może być co dobrego z Nazaretu?»
Odpowiedział mu Filip: «Chodź i zobacz»... (J 1, 45-51)

Chyba po raz pierwszy zobaczyłam tę scenę rozmowy Filipa z Natanaelem tak, że w pewnym sensie zobaczyłam "odpuszczenie" Filipa. Nie dyskutuje, nie przekonuje, tylko zwraca się do doświadczenia: "Chodź i zobacz". 

Fot. zdjęcia z kościoła św. Bartłomieja (=Natanaela) w Krakowie-Mogile.

23 VIII, co widać?

... uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?» (Mt 22, 34-40)

Tak sobie dziś pomyślałam, co by odpowiedział sobie taki człowiek na to pytanie patrząc na moje życie, na moje zachowanie, na moje postawy, wybory, moje decyzje i moje myśli...

Czy widać miłość? Czy - jak na zdjęciu - nie jest ona we mnie jak w krzywym zwierciadle?

22 VIII, Królowa

Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść... (Mt 22,1-14)

Maryja przyjęła zaproszenie. To dzięki Niej jest możliwa ta uczta.

Tak wiele zależy od jednego TAK powiedzianemu Bogu, kiedy cię pyta...

Fot. obrazek koreański

21 VIII, dar łaski za darmo

„Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie..." Mt 20, 1-16a

Przeczytałam modlitwę z XII wieku i ją "biorę" sobie:

Zostałem zaproszony o świcie
od samego początku, gdy przyszedłem na świat,
Do pracy w winnicy przykazania,
Za denar z Twoim wizerunkiem.
Co do mnie, usłyszałem Tego, który mnie zaprosił,
Gdy zaledwie wszedłem do winnicy;
Lecz byłem niedbały we wprowadzaniu słowa w czyn,
Dlatego nie mam nadziei na nagrodę.
Lecz Panie, bądź hojny we wszystkim,
Daj mi dar swej łaski za darmo,
Jak robotnikom jedenastej godziny,
Wchodzących do winnicy, w raju Edenu. (św. Nerses zwany Wdzięcznym)

20 VIII, wyjść na przeciw Szczęściu

... Gdy uczniowie to usłyszeli, bardzo się przerazili i pytali: «Któż więc może być zbawiony?». Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe». Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?»... (Mt 19, 23-30)

Handelek z Bogiem się nie uda. 

Oczekiwania nagrody jest śmieszne.

A jednak chodzi o zbawienie. Bóg tego pragnie dla nas. 

Chyba nigdy do końca nie zrozumiemy, że wszelkie nasze "opuszczanie" dla Pana, w nas czynią przestrzeń, czy pustkę... zbawienną, wyjście na przeciw Szczęściu.

19 VIII, jak zakorkowana butelka wina

A lud mówił do mnie: «Czy nie wyjaśnisz nam, co oznacza dla nas to, co czynisz?» (Ez 24, 15-24)

Czytać Słowo Boże w tym kluczu: "co to znaczy dla mnie?". 

Spotkanie Jezusa z bogatym młodzieńcem (Mt 19, 16-22) czytane w tym kluczu będzie różne dla każdego z nas. 

We mnie samej w zależności od wieku (:)) różne znaczenia się jawią: 

- czyżby Bóg wszystko zabierał...

- czyżby szukał moich słabości, zadając wciąż głębsze pytania...

- czyżby chciał mnie przekreślić...

a może:

- ujawnia moje głębsze pragnienia...

- pozwala mi wyrazić moje życie...

- zaprasza do relacji z Sobą...

Czasem czuję się jak ... zakorkowana butelka wina - ani dla Boga ani dla ludzi tego, co w środku nie daję. Niechże mnie ON odkorkuje już i smakuje swoje dary :)

18 VIII, trwać w życiu Jezusa

... Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie... (J 6, 51-58)

Faktycznie nie ma innego sposobu tak namacalnego tu na ziemi, by trwać w życiu Jezusa. Według Jego słów tak śmiem twierdzić. Jest chyba tylko jedno "ale"!

Dziś tak wiele jest chorób i zaburzeń pokarmowych, wynikających nie tylko z fizjologii ale też z psychiki, że często pokarm nie jest właściwie przyswajany. Wydaje mi się, że podobnie może być z "prawdziwym pokarmem"...

Dobra spowiedź, żal za grzechy, rachunek sumienia właściwy, są od wieków daną pomocą, by "prawdziwy pokarm" znalazł w nas przyjęcie. Nie zapominajmy o tym!

16 VIII, nowe życie

Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, † umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. (kolekta)

Dziś rocznica kolejna mojego chrztu. Cieszę się, że taka kolekta.

A brewiarzu czytam:

...Trzeba więc przyjąć Chrystusa, aby mógł nas odrodzić. Tak bowiem mówi Jan Apostoł: "Wszystkim, którzy Go przyjęli, dał moc, aby się stali dziećmi Bożymi". To zaś nie może się dokonać inaczej, jak tylko przez sakramenty chrztu i bierzmowania i przez posługę biskupa. Chrzest oczyszcza z grzechów, bierzmowanie daje Ducha Świętego, jedno zaś i drugie otrzymujemy przez posługę rąk i ust biskupa. W ten sposób cały człowiek rodzi się na nowo i odnawia w Chrystusie, "aby jak Chrystus powstał z martwych, tak abyśmy i my - wkroczyli w nowe życie", to jest, abyśmy wyzbywszy się błędów dawnego życia, z pomocą Ducha wiedli nowe życie w Chrystusie. (św. Pacjan)

15 VIII, Maryja

Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją... (Łk 1, 39-56)

Maryja - najpiękniejszy owoc ziemi. 

Do podziwiania? - do naśladowania.

To, co Bóg dał Maryi, to Jego sprawa, ale to, co Ona dała Jemu... mogę i ja (ty) dać. Każdy z nas na swoją miarę, w swoim powołaniu, ale w zaufaniu.

14 VIII, miłość większa niż śmierć

Św. Maksymilian Maria Kolbe - znany od ... zawsze. 

Co w nim widzę? Miłość wiekszą od śmierci - pełne miłości oddanie.

Tak można tylko wtedy, kiedy całe życie ukierunkowane jest ku Miłości.

13 VIII, Maryja kalwaryjska

Maryja, rąk nieskalanych * i czystego serca,

wstąpiwszy na górę Pana, wyprasza miłosierdzie od Boga.

Powyższa antyfona z godziny czytań towarzyszy mi dziś od rana. 

12 VIII, lud, który Mu bliski

Niech imię Pana wychwalają, †
bo tylko Jego imię jest wzniosłe. *
Majestat Jego ponad ziemią i niebem.
On pomnaża potęgę swego ludu. †
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych, *
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski. (Ps 148). Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej

Jestem obecnie przez kilka na szkole letniej ze studiów podyplomowych z duszpasterstwa rodzin. Słucham wykładów, ćwiczę w grupach różne zadania z poradnictwa. 

Zachwycam się pięknem. I widzę trud i wagę pomocy tym, którzy żyją w ignorancji (zawinionej lub nie) co do istoty i wartości małżeństwa i prokreacji.

Fot. książka godna polecenia

11 VIII, ... aby żyć

... Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na woń miłą Bogu. (Ef 4, 30 – 5, 2)

Dużo dziś o chlebie życia w Ewangelii, ale mnie zatrzymało II czytanie. A na Eucharystii powiązały się te teksty w jedną ważną prawdę, która jest parafrazą znanego powiedzenia o jedzeniu: nie żyję po to, by karmić się Eucharystią, ale karmię się Eucharystią, aby żyć.

Odwrócenie perspektywy dało mi do myślenia. I uczyniło możliwym w życiu perspektywę tekstu II czytania (fragment cytuję powyżej).

10 VIII, Który władasz przestworzami

Boże, Stwórco wszystkich rzeczy, 

Który władasz przestworzami, 

Jasnym blaskiem dnie ozdabiasz,

Darem snu napełniasz noce... (Liturgia Godzin)

Nieszpory dzisiejsze (czyli I z niedzieli) mówiłam w samolocie. Już pierwsze strofy hymnu wywołały uśmiech i zadziwienie. Modliłam się w przestworzach do Twego, który włada przestworzami.

Tak sobie myślę, że wszystko wokół może mi mówić o Bogu i wszystko wokół może mi Boga przesłonić... 

Chciałabym, żeby ciągle mówiło! A ja, żebym 'słyszała'.