21 IX, powołanie nasze

Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

Każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. Ef (4,1-13)

W dniu św. Mateusza Kościół czyta fragment Listu do Efezjan. Jest tu zawarta istota powołania chrześcijańskiego. Jest tu cała plejada możliwości zadań. Jest jedno Źródło. 

Jest cudownie ukazana hojność Ducha a zarazem jedyny właściwy kierunek rozwoju - do miary wg Pełni Chrystusa.

18 IX, czyj ten majątek?

W perykopie ewangelicznej rządca został oskarżony o trwonienie majątku pana Łk 16,1-13. A Jezus pochwalił działanie, które jeszcze bardziej ten majątek roztrwoniło… Co to dla mnie znaczy?

Pierwsza rzecz, to odniesienie do Tego, kto jest właścicielem. Wszystko, co mam, wszystko, co mamy jest Jednego Pasterza.

Jeśli wykorzystuję to, co mam na służbę ludziom i chwałę Pana, to … jest dobrze … i Pan tego chce. 

16 IX, idziemy razem

Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia (Łk 8, 1-3).

Odnajduję się w tej Ewangelii... ;)

Idziemy razem.

Wolność, wdzięczność i posługa - to dary, to postawy, to prawda autentycznej relacji z Jezusem i braćmi (siostrami). 

Fot. zdjęcie z s. Michaelą Rak i s. Marzeną, chyba z zeszłego roku.

11 IX, wstanę i wrócę do mojego Ojca

 „Wstanę i wrócę do mojego Ojca” - refren psalmu responsoryjnego.

Myślę, że te słowa chcą jak rylec wyrzeźbić w moim sercu tę postawę, o jakiej mówią.

Ta relacja jest kwintesensją mego życia, zdrowia, powołania, innych relacji, wreszcie też mego szczęścia.

Gubię się Ojcu, jak owca, jak drachma, jak dziecko… Ale tylko dziecko może zrozumieć, poczuć i ruszyć się. Choć i tak pierwszym Czekającym jest Ojciec.

I chwała Mu za to. ❤️

Chodzi mi o powrót mentalny - by myśleć i kochać jako dziecko Boże.

4 IX, ot takie zasady

… tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. Łk 14,25-33

Każda szkoła ma swoje władne zasady i wymagania. Skoro Jezus mówi o uczniostwie…, to też mówi o wymaganiach.

Czy potrafię je spełnić? Czy niosę swój krzyż, czy niosę siebie? Czy szukam czegoś w moim wyrzeczeniu?

Wolność, której potrzebujemy w drodze za Jezusem jest darem w tejże drodze. On jest nie tylko Nauczycielem, ale i Dokonawcą w nas tego, co zamierzył. 

Ale zgoda nasza jest potrzebna, bo miłość jest osobowa.

3 IX, wszystko otrzymałeś

... i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał?... (1 Kor 4, 6-15)

Skoro wszystko otrzymałam, to pozostaje tylko wdzięczność. No i może prośba szczera, jeśli czegoś wciąż brak.

A że tak zapytam, czy jesteś wdzięczna/y? Za co dziś podziękowałaś/eś?

1 IX, dla nas

... Niech się przeto nie chełpi nikt z powodu ludzi! Wszystko bowiem jest wasze: czy to Paweł, czy Apollos, czy Kefas; czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe, wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a Chrystus – Boga. (1 Kor 3, 18-23)

Już kładłam się spać, ale jeszcze wróciłam do dzisiejszego Słowa i wróciłam do komputera, by zrobić ten wpis. Tylko tyle, że wszystko jest nasze, my zaś Chrystusa, a Chrystus – Boga.

Jakbym miała to we krwi mojej, tę świadomość w sobie, we wszystkim, jakby prościej różne sprawy załatwiała. 

Ale dobrze, że Słowo mi przypomina to, co jest, choć czasem zapomniane bywa...

Fot. zdjęcie z wakacji, pasuje mi do tego postu, bo tylko uważność i odwrócenie się do tyłu w aucie, pozwoliły mi na odkrycie tej pięknej tęczy.