31 XII, podziękować, nie zapomnij dziś

... A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga... (Łk 2, 22-40)

Błogosławię Boga na koniec roku 2023. Błogosławię za wszystko, bo wszystko dla miłujących Boga obraca się ku dobremu.

Chwaląc Boga, uszczęśliwiamy też siebie. Przy Nim, w Nim, z Nim jest nasze szczęście.

28 XII, masz wybór

Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». (Mt 2,13-18)

Patrzyłam dziś na tę scenę i rozmyślałam, że bywam czasem w sytuacji Józefa..., bywam tez czasem w sytuacji Heroda, który chce swoje przeprowadzić...

Mam wybór. W obu sytuacjach. 

Modliłam się też, żeby zawsze mi było bliżej wewnętrznie do Józefa, nie do Heroda.

Jeszua, potrzebuję Ciebie, byś był moim Zbawicielem.

27 XII, dar miłości

... Król nasz, mimo iż najwyższy i pełen majestatu, przychodzi w poniżeniu dla nas, ale nie mógł przyjść bez daru. Przynosi bowiem swoim bojownikom wielki dar, którym ich hojnie wzbogaca i umacnia do zwycięskiej walki. Tym darem jest miłość. Ma ona doprowadzić ludzi do wspólnoty z Bogiem... (z brewiarza)

Przyjmijmy ten dar.

Dziś przez znak wina. A z wczoraj przez znak męczeństwa. 

Miłość (agape) jest darem. Czyli nie można jej wypracować, kupić, zdobyć. Można ją przyjąć.

12 XII, przyjdź i szukaj Panie

Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? (Mt 18, 12-14)

Jak wam się zdaje, czy jest choć jedna osoba, która nie utożsamiłaby się w jakimś czasie, w jakimś momencie, w jakimś wewnętrznym okresie z tą jedną owcą, która się błąka?

Jeśli się w niej odnalazł człowiek, to jak inaczej wówczas słucha tej Ewangelii..

fot. ktoś kiedyś podesłał mi z internetu, ale źródła nie znam; ale sytuację znam :)

10 XII, przygotowanie drogi

... Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki. (Mk 1, 1-8)

Ta pustynia pobudziła dziś moją wyobraźnię. Pustynia, pustkowie... I głos na niej, by przygotować drogę. Najpierw zdziwiłam się, bo po co na pustyni droga, przecież na pustkowiu można w dowolną stronę sobie iść, to raczej w mieście czasem trudniej przygotować drogę, bo korki, bo strefy, bo jednokierunkowa...

I przyszło olśnienie: na pustkowiu przygotowuje się drogę pod budowę domu! Najpierw powstaje jakaś droga, by można byłoby rozpocząć budowę.

Wniosek duchowy: Pan chce zamieszkać we mnie, na moim pustkowiu. To niesamowite! Jakże inaczej patrzę na tereny serca mego pustynne i zaniedbane. 

A greckie "przygotowanie drogi" wg ks. K. Wonsa to też "bycie dyspozycyjnym dla Pana". Jak to się wszystko układa w miłości...

3 XII, przyciąganie

Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. zostawił swój dom, powierzył swym sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał... (Mk 13, 33-37)

Dla mnie takim obrazem czuwania adwentowego jest relacja magnesu i jakiejś cząstki żelaznej. Trudno mówić o relacji wobec rzeczy materialnych, ale wobec Boga i mnie - owszem. :)

Chcę czuć w sercu owo przyciąganie mego Pana i Zbawcy i chcę na nie pozwolić w moim wnętrzu.