A gdyby tak uwierzyć w te słowa?...
Tak na serio przyjąć, że wszystko, co przychodzi od Pana, jest łaską od Niego. Dziś. I przez cały rok.
Pan jest i kocha, bo Bóg jest miłością. Niech wystarczy ta świadomość w przyjęciu tego dnia i dni następnych.
poniedziałek, 4 września 2017
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
chyba czuję się wywolana do tablicy (sic) jako prowokator powstania tego wpisu?
OdpowiedzUsuńpytanie brzmi: czy wszystko, co się dzieje, jest łaską od Pana? nawet rzeczy trudne i złe? umęczające :P albo niespodziewanie pozbawiające w jedną chwilę jednej piątej wypłaty (a cały miesiąc przede mną) też? to też jest od Pana?
Na pewno za Jego wiedzą.
OdpowiedzUsuńSą różne łaski, sama piszesz, że bywają trudne i niechciane przez nas.
Czy cierpienie jest łaską? Odpowie w Tobie wiara. Krzyż jest łaską, tylko trudno rozpoznawalną...
Wspieram Cię modlitwą.
wydaje mi się, że krzyż (i cierpienie) to zbyt duże słowo na takie zamemływanie gupotami.
OdpowiedzUsuńteraz największy problem to jakaś ważna spowiedź :P, o porządnej przestałam właśnie marzyć. jeśli możesz to tylko tyle mi wymódl.
Tak. Ważna spowiedź to może być początek zmartwychwstania w Twym sercu. Poproszę świętych, oni się wstawia za Tobą. A Ojciec już czeka i wyparuje Cię, by Cię przyjąć i powiedzieć, żeś córką umiłowana.
OdpowiedzUsuńA mnie dziś uderzyło zupełnie coś innego... Pan Jezus wrócił z rodzicami do Nazaretu gdy miał ile? 4-5 lat? W wieku 12 wiedział, że "powinien być w tym, co należy do Ojca"... Wrócił z Jerozolimy, wkrótec potem zaczął czynnie uczestniczyc w modlitwach w synagodze, na pewno wiele razy komentował Pismo i nagle stanowi takie zaskoczenie dla rodaków. A przecież Nazaret to była taka miejscowość, że nasze wioski są przy niej wielkie... Wszyscy wiedzieli wszystko o wszystkich... Jakże On się urył... Jaki był przez te 18 lat... zwyczajny...
OdpowiedzUsuńZwyczajnosc jest miejscem Obecności miłujacej.
UsuńPozdrawiam. :)
Wszyscy mogą wiedzieć, ale spotkać i przyjąć Obecnego, to nie każdy potrafi...