13 IV, patrzę na Jezusa

... żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z Jego szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: Witaj, królu żydowski! Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie... Mt 26,14 – 27,66

Chciałam być blisko. Próbuję więc wytrzymać napięcie...
Patrzę na Jezusa, nie chcę wzroku spuścić z Niego, bo wiem, że jeśli będę patrzeć na tych wokoło, zarażę się złością, mściwością, niepokojem...
Patrząc na Jezusa, pomimo bólu, doświadczam Jego miłości miłosiernej. Uczę się cierpliwości, przebaczenia, ufności Ojcu i "bycia przy sobie", tj. wierności miłości.
Jezu, nie mam słów, mam oczy, niech patrzą. Mam serce, niech kocha...

***
Czytam strasznie dobrą książkę. Czasem czymś z niej się podzielę.
"Kiedy nasze człowieczeństwo przyzwoli na złączenie z człowieczeństwem Jezusa, wówczas będzie uczestniczyć w Boskiej naturze (2 P 1,4) i zostanie przebóstwione". (Jean Corbon, Liturgia źródło wody życia).