25 XI, królewskość

„Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd”.
Piłat zatem powiedział do Niego: „A więc jesteś Królem?”.
Odpowiedział Jezus: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”. (J 18,33b-37)

Dziś świętujemy we Wspólnocie "całego" Chrystusa. Od początku w tym dniu, lub w wigilię odbywają się śluby rad ewangelicznych. Wczoraj dwie siostry złożyły profesję wieczystą i zostały konsekrowane Bogu na zawsze. Poddały się Królowi Wszechświata.
Natomiast mi dziś strzeliła "osiemnastka" od ślubów wieczystych. Co znaczy ta pełnoletniość? Czy to pozwala na głębszą więź z Królem? Czy więcej we mnie miłości nie z tego świata? Czy mogę szybciej przebaczać? Czy władza nad innym (każdy ją ma, bo może pomóc i odmówić, może przebaczyć i nie przebaczyć, itp) będzie wiernym odbiciem otrzymanej łaski? Jezus od chrztu uczynił nas królestwem - już uczynił, to nie jest coś do zdobycia, to jest coś do odkrycia i życia!
Baranku, wiesz, że idę za Tobą. Świadku wierny, Ty który miłujesz (Ap 1,5-8), mój Królu i Panie, mój Oblubieńcze, staram się (rozpoznawać) słuchać Twego głosu...

Fot. takie pamiątki sprzed 18 lat :).