Tym razem w tej perykopie zauważyłam coś, czego chyba nie dostrzegałam. Dotychczas czytałam ją jako radykalnie odcięcie się od grzechu. I tak to widzę dalej. Ale zatrzymało mnie dziś to, że Jezus całą odpowiedzialność za grzech oddaje grzesznikowi. Czasem łatwiej powiedzieć i usprawiedliwić się, że taka sytuacja, że taka przeszłość, że inni ludzie, że to czy tamto - wszystko na zewnątrz mnie. A dziś odczytuje jasno, że we mnie jest droga do grzechu. I ja go popełniam i biorę odpowiedzialność, czy idę ku życiu, czy ku śmierci.
Czy nie jest tak, że odpowiedzialność za grzech to wiara dorosłych, natomiast wiarę infantylną cechuje uciekanie od winy na różne sposoby? Przy czym, nie zapominajmy, ontologicznie winni jesteśmy wszyscy!
OdpowiedzUsuńOdpowiedzialność to wiara dorosłych napisałem w skrócie, zakładając, że wierzymy w Boże zmiłowanie, bo inaczej tę odpowiedzialność wziąć bardzo trudno albo wręcz się nie da. Bóg musi pomóc, człowiek jest za mały...
Usuń...bo tak rozumiana odpowiedzialność zakłada wejście na drogę nawrócenia i permanentnej pokuty.
UsuńDoświadczając miłosierdzia, w pewnym sensie zaciągamy dług wdzięczności i dlatego pokuta, zadośćuczynienie
UsuńGdzieś przeczytałem, że kategoria winy, w tym ujęciu jest krokiem milowym w rozwoju ludzkości. Bo kiedy budzimy się z iluzji niewinności, to co wtedy...
OdpowiedzUsuń"Być grzesznikiem, to nasze nieszczęście, ale być tego świadomym – to nasza nadzieja." - Fulton John Sheen
OdpowiedzUsuńDziękuję Tomku za komentarze. Zwłaszcza ten trzeci niesie dużą pociechę.
UsuńPolecam też wczorajszą, inspirującą homilię ... https://www.youtube.com/watch?v=O4cEsy2I2D8&list=RDCMUCgTixnt6g8GrSnqbr69mqSA&start_radio=1
OdpowiedzUsuń