[...] Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem... (Mt 1,1-17)
W tych ludzkich, często pokręconych, historiach Bóg pisał prosto swoją drogę ku człowieczeństwu. I nic Mu w tej historii się nie wymknęło. Choć my ze swej strony nie raz mówimy, że coś Mu się nie udało... To tak z naszej perspektywy. A jednak Duch Święty jest i działa. Działa też w moim życiu i w twoim... A perspektywy w tym Bożym zamiarze są szalone.
W brewiarzu dziś przeczytałam:
...dzięki temu cudownemu uczestnictwu Chrystusa w ludzkiej naturze zajaśniał nam sakrament naszego odrodzenia, albowiem ten sam Duch, za którego przyczyną Chrystus został poczęty i zrodzony, jest u początków naszego ponownego narodzenia się, tym razem narodzenia się z Ducha... (św. Leon Wielki)
Siłą rzeczy musialam się uśmiechnąć.Jakos nigdy nie patrzyłam na ten rodowód od tej strony - a rzeczywiście zwłaszcza patrząc na wymienione w nim kobiety, można pomyśleć, że coś tu nie wyszło, że nie wypada, żeby Bog miał takie praprababcie :-) A tym czasem On właśnie taki ród wybrał...
OdpowiedzUsuńmyślę że nie Miał wielkiego wyboru, którykolwiek ród by wybrał, miałby i _takie_ prababcie, i niewiele lepszych pradziadków. Jak wnikliwie obejrzymy swoje drzewa genealogiczne, każdy ma wśród przodków wiele takich osób: po katastrofach życiowych, żyjących w różnych grzechach, zmagających się z różnymi chorobami (genetycznie przekazywanymi też).
OdpowiedzUsuńMożna też analizować ten tekst jako moją osobistą historię, z moimi upadkami, zdradami, chorobami, słabościami, uleganiem złu, wszystkimi sytuacjami, których się zwyczajnie wstydzę i które chciałabym wymazać. Podobno na końcu tej historii ma się pojawić On.
Tyle że ja na przykład kompletnie nie umiem zobaczyć, gdzie w tej mojej historii jest/może być Bóg. Wywaliłabym to wszystko.