9 XII, ukojenie dla duszy

Czemu mówisz, Jakubie, 
i ty, Izraelu, powtarzasz: 
„Zakryta jest moja droga przed Panem 
i prawo me przed Bogiem przeoczone?” 
Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? 
[...]
Chłopcy się męczą i nużą, 
chwieją się słabnąc młodzieńcy; 
lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły,
otrzymują skrzydła jak orły; 
biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.  (Iz 40,25-31)

Tak bardzo lubię teksty adwentowe, te pełne nadziei, te demaskujące moją nieufność, te przypominające mi o moim Bogu i Jego trosce o mnie. Pokazujące Jego tęsknotę za mną.
Ukojeniem dla duszy jest przyjście do Pana, spotkanie.

Ostatnie dwa dni gościł mnie Szczecin. Zrobiłam zdjęcie katedry - zawsze dużej i pięknej :). Ta jej wysokość jest po to, by nie zabłądzić..., by odnaleźć drogę do drzwi Serca Bożego i swojego. Miłosierdzie wydarza się w spotkaniu.
Spotkania w tym roku miłosierdzia życzę! Spotkania z miłością Boga, z Jego Sercem i spotkania ze sobą samym w Sercu Jego...
Bo bramy się otwiera ku spotkaniu.

Fot. Pierwsze zdjęcie figura Niepokalanej przed katedrą szczecińską. Wczoraj pięknie ozdobiona i oświetlona.