12 IX, imię Maryi i nasze budowanie

„Nie jest dobrym drzewem to, które wydaje zły owoc, ani złym drzewem to, które wydaje dobry owoc. Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo: nie zrywa się fig z ciernia ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron..." (Łk 6,43-49)

Pewny i dobry owoc, wydała z siebie Maryja. Ta, której imię w Liturgii dziś wspominamy.
Nasze dzieła są jak te budowy, które Jezus dziś przywołuje: na piasku, bądź na skale. Z zewnątrz często ładne, ale dopiero burza pokazuje, ile są warte.
Budowanie na skale, to budowanie przez wybór wartości prawdziwych, to budowanie przez "wkopanie się głęboko" w Chrystusa, co czasem boli, bo takie "wkopanie" wykorzenia egoizm, który jak tonący czepia się brzytwy i bezlitośnie tnie po wrażliwości ludzkiej... (co za porównanie? - sama zadziwiłam się).
Wrócić teraz warto do I czytania, gdzie mowa jest o zbawieniu, którego każdy potrzebuje i otrzymuje! Św. Paweł o sobie mówi, że dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność. (1 Tm 1,15-17)
Pozwalajmy więc Bogu działać w nas, On jest i Ogrodnikiem, i Budowniczym.
Maryja pozwoliła działać Mu w pełni.

***
Piękna Litania Maryjna (Jerzy Liebert)

Łodzi z koralu,
Serc Przewoźniczko
Ponad głębiną,
Kładko cedrowa
W nas przerzucona —
Przenieś mą miłość.

Granico prosta,
Którą Bóg serca
Nasze przemierzył —
Włącz ziemie żyzne
Do ciała mego,
Co puste leży.

Dwunastodźwięczna
Cytaro, której
Struny są z nieba —
Dźwięk mowy ludzkiej
Dla ucha mego
Przywróć od nowa.

Łask Błyskawico,
Rozwiąż mi oczy,
Bym w nich obudził:
Matkę i ojca,
Siostry i braci,
I wszystkich ludzi.

O, wstąp w me grzechy,
Jak w miasta judzkie,
Swoim imieniem:
Mario z Libanu!
Mario z Egiptu!
Mario z Betlejem!

Jak krzak skarlały,
Jałowiec ciemny,
Jest moja wiara,
Pozwól jej rosnąć,
Panno wysoka,
Ku niebu dalej!

Niech w Ciebie wejdzie,
Za Tobą idzie,
Przed Tobą pada —
Różo otwarta,
Lipca pogodo,
Psalmie Dawida!