17 II, postępować w tajemnicy Chrystusa

Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła...  Łk 4, 1-13

To przebywanie Jezusa w Duchu na pustyni jest ważnym słowem dla mnie. Ja też jestem od chrztu, od bierzmowania obdarowana tymże Duchem. Ten Duch, to wielka moc Miłości, która stanowi moją tożsamość - tożsamość dziecka Ojca.
I tylko w tym Jezusowym Duchu mogę zwyciężyć każdą pokusę walącą w poczucie mojej wartości, przynależności; walącą w moją słabość, w moje potrzeby; ukazującą mi iluzje szczęścia. Tylko będąc w miłości Trójjedynej mogę obronną ręką wyjść z tej walki, która trwa i trwać będzie.
"Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu" - refren dzisiejszego psalmu responsoryjnego.

Druga sprawa, to wyznanie wiary, o które dopomina się II czytanie (a I-sze pokazuje wyznanie wiary w Starym Prawie). Jest ono możliwe, bo słowo wiary jest w moim sercu, jest na moich ustach. Jeśli w Duchu je wypowiadam, jestem zwycięzcą z Jezusem.
"Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony" (Rz 10, 8-13)

Zacytuję tu słowa rozważania z Oremusa: "aby się nie odciąć od Źródła, trzeba wyznać wiarę w Źródło, nawet za cenę wyczerpującej walki z "ojcem kłamstwa".

I na koniec przypomnę początek dzisiejszej kolekty: "Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez doroczne ćwiczenia wielkopostne postępowali w rozumieniu tajemnicy Chrystusa..."
Tajemnica Chrystusa... mamy ją poznawać i postępować (iść) w niej.
Tajemnicą Chrytusa - tak rozumiem to dziś - jest MIŁOŚĆ Ojca i MIŁOŚĆ człowieka. Postępować w miłości. Dla mnie znaczy iść za Barankiem w codzienności. Doświadczając Miłości, sycić się nią i udzielać innym.

***
coś z archiwum wyciągnęłam z 2008 roku
takie myśli nieuczesane...

Moje kuszenia (Mt 4, 1-11)
dotyczy głodu; zaufania; posiadania

Te kuszenia to jest sprawa widzenia,
patrzenia na siebie, na Boga, na stworzony świat.
Bo każdy ma swoją pustynię
i każdy swego oszczercę.

Ileż słów w ciągu dnia słyszysz
wokół siebie, w sobie...
Czy rozpoznajesz kto mówi?
A to jest tak ważne
jak równowaga na linie,
bo ktoś Jeden-Jedyny stwarza, jednoczy
a ktoś inny przebiegle dzieli.

„Spraw, by te kamienie stały się chlebem”
Słyszę w tym też siebie...
...by te kamienne serca wreszcie dały mi siebie...
Znam głód chleba, głód człowieka, głód miłości
Ile tych głodów do zaspokajania?
Za tym wszystkim głód nienasycony – to ślad Nieskończonego w nas –
więc zostaw te kamienie, zostaw ludzkie serca – nie nasycą!
SŁOWO stało się Chlebem,
Byś codziennie iść mogła dalej...
Z niezaspokojonym głodem.

 „Napisane jest, że Aniołowie nosić Cię będą...
Rzuć się więc w dół, jeśli jesteś Synem Bożym”
Kto mi to mówi i po co?
 – znowu salto na linie! –
Więc weź ster w swoje ręce i wybierz:
czy chcesz odpowiadać na oczekiwania
czy chcesz pielęgnować postawę zaufania?
Zaufanie Słowu – powiedział mi przecież – „jesteś Synem”,
faktu bycia Synem nie trzeba udowadniać!
(z faktami się nie dyskutuje!)
I pamiętaj, że ufności się też nie udowadnia nikomu
ona jest jak Miłość, która nie szuka poklasku i nie unosi się pychą...
Ufność się rodzi...
 – jej matką jest radość z samego siebie –
z faktu, że jest się umiłowanym Dzieckiem Bożym.

 „Upadnij i oddaj mi pokłon”
Owszem, upadam czasem boleśnie
ale pokłon należy się Bogu!
Proszę Cię, mój Panie:
Niech każdy mój upadek będzie z drogi krzyżowej
a nigdy pokłonem i chęcią posiadania,
posiadania bogactw, szacunku, władzy, człowieka itp...
Jestem Synem i wiem, że
„wszystko Twoje jest moje” (por. Łk 15, 31),
bo i moje jest Twoje
jest Twoim darem
Ojcze mój!

(Zawichost I NWP, 10 lutego 2008 roku, Baranka)