... Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka». Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga (Łk 24, 46-53)
Słucham tego zdania "wyprowadził ich ku Betanii" i jakoś tak ciepło się robi na sercu. Wszak Betania to miejsce przyjaźni i miłującego się domu. Tak sobie myślę, że doświadczenie nieba tu na ziemi jest w relacjach domowych, w relacjach miłości i przyjaźni. I jest w tym zadanie, by taki dom tworzyć i dawać innym odczuwać niebo.
Fot. Niebo z kościoła św. Ducha w Wilnie. Niebo pełne relacji :)
Też mi ciepło na myśl o Betanii :)
OdpowiedzUsuń:)
Usuń