7 XI, JEST i widzi

 «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok». Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz... (Mk 12, 38-44)

Dwa obrazy: ci w powłóczystych szatach i uboga wdowa. Pierwszych mamy się "strzec"... czyli uważać, rozpoznawać ich w sobie, by uwalniać się od takich postaw. W czym problem? Problem w niespójności między zewnętrzem a wnętrzem. Pokazują na zewnątrz coś, czego de facto nie ma wewnątrz. Wewnątrz jest jakaś pustka, która szuka wyrazu w pysze na zewnątrz. 

A przecież możesz rozpoznać swoje serce i dogrzebać się do źródła twojej wartości właśnie tam, a nie w tym, co zewnętrzne... Nawet szata powłóczysta gr. στολαις oznacza coś, co masz: szatę chrzcielną, daną ci w darze, jako znak umiłowania przez Boga zanim cokolwiek mogłeś zrobić...

Tylko Miłość, w którą uwierzysz, może ci dać nawrócenie. Tylko Miłość, której zawierzysz, może ci dać doświadczenie Obecności Boga w twoim życiu. 

ON JEST - to Jego imię - jest i widzi. Pozwolić Bogu patrzeć na twoje wielkie i małe wybory, decyzje... ta relacja z Nim jest sama w sobie nagrodą...

Fot. nasze szatki powłóczyste :)