1 II, pokora Dawida

Dawid wstępował na Górę Oliwną. Wchodził na nią płacząc i mając głowę zasłoniętą. Szedł boso. [...] Król Dawid przybył do Bachurim. A oto wyszedł stamtąd pewien człowiek. Był on z rodziny należącej do domu Saula. Nazywał się Szimei, syn Gery. Posuwając się naprzód, przeklinał i obrzucał kamieniami Dawida...  (2 Sm 15,13-16,13)

Coraz bardziej lubię Dawida. Coraz bardziej jest mi bliski. Jego pokora mnie zadziwia. Nie jest on pionkiem, którym przesuwają, ale bierze odpowiedzialność za własne czyny i wybory; więcej, nie unika konsekwencji wpływu swoich czynów na innych.
W dzisiejszej perykopie padają takie jego słowa: "Mój własny syn, który wyszedł z wnętrzności moich, nastaje na moje życie. Cóż dopiero ten Beniaminita? Pozostawcie go w spokoju, niech przeklina, gdyż Pan mu na to pozwolił. Może wejrzy Pan na moje utrapienie i odpłaci mi dobrem za to dzisiejsze przekleństwo". Są dla mnie matrycą. Zgoda na obelgi, na krytykę, na odrzucenie - nie przychodzi do mnie łatwo. Jednak świadomość obecności Pana i Jego panowania ułatwia przeżycie takiego doświadczenia, zwłaszcza pochodzącego od bliskich. Takie doświadczenie jest też łaską, choć trudną. Owoce tej łaski dojrzeją w swoim czasie.
Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną.

***
Papież dziś też podjął temat pokory, cytuję za deon.pl:
Papież zwrócił się do obecnych z pytaniem, jak my dzisiaj reagujemy na obelgi, czy oskarżenia jakie stawiają nam inni, czy usiłujemy stwierdzić, że to nieprawda, czy też może usiłujemy odpowiedzieć rzucając jeszcze straszniejsze obelgi wobec tych, którzy nas oskarżają. Następnie zauważył, że do pokory można dojść jedynie poprzez upokorzenia. - Jeśli nie jesteśmy w stanie znieść upokorzeń w naszym życiu, to nie jesteśmy pokorni - stwierdził Franciszek. 
- Jedyną drogą do pokory jest upokorzenie. Koniec Dawida będący świętością nadchodzi przez upokorzenia. Świętość, jaką Bóg obdarza swoje dzieci, obdarza Kościół, przychodzi przez upokorzenia Jego Syna, który pozwala, by Go znieważano, poprowadzono na krzyż - niesprawiedliwie... I ten Syn Boży, który się uniża, jest drogą świętości. A Dawid swoją postawą zapowiada upokorzenie Jezusa. Prośmy Pana o łaskę dla każdego z nas, dla całego Kościoła, o łaskę pokory, ale także łaskę, aby zrozumieć, że nie można być pokornym bez upokorzenia - zakończył swoją homilię Ojciec Święty. (Więcej tutaj)

Fot. z internetu