17 IX, aby łaska kierowała

Z kim mam porównać ludzi tego pokolenia? Do kogo są podobni? Podobni są do dzieci przesiadujących na rynku, które głośno przymawiają jedne drugim: „Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie płakaliście”... (Łk 7, 31-35)

Bardzo mi pasuje, kiedy po takiej Ewangelii w czasie Mszy świętej słyszę takie słowa modlitwy po komunii:

Prosimy Cię, Boże, niech działanie niebieskiego Daru przeniknie nasze dusze i ciała, * aby stale kierowała nami łaska, a nie nasze upodobania.

14 IX, podwyższony - wywyższony

Podniesiony fizycznie na krzyżu, jest wywyższonym Panem. Staję po krzyżem, by zobaczyć miłość i by ją otrzymać.

By zrozumieć, że jeśli jestem z Nim w moim krzyżu, to jest to miejsce chwały, choć jej jeszcze nie widać…

12 IX, imię Maryi

Fragment homilii św. Bernarda:

     … Kimkolwiek więc jesteś, gdy pojmiesz, że w potopie tego świata chyboczesz się raczej wśród burz i nawałnic, miast kroczyć po ziemi, nie odwracaj oczu od blasku tej Gwiazdy, jeśli nie chcesz się pogrążyć na skutek burzliwych podmuchów. Gdyby się zerwały wichury pokus i gdybyś natrafił na skały utrapień, patrz na Gwiazdę, przyzywaj Maryję. Jeśli miotają tobą fale pychy albo niezdrowej ambicji, czy też oszczerstwa albo zazdrości - patrz na Gwiazdę, przyzywaj Maryję. Kiedy gniew albo chciwość, albo cielesna pożądliwość uderzy w duchową łódź - patrz na Maryję. Jeśliś wzburzony ogromem występków, okryty wstydem z powodu brudu sumienia albo strwożony grozą sądu, jeśli zaczynasz grzęznąć w otchłani smutku lub w przepaści beznadziei - myśl o Maryi. 

 W niebezpieczeństwach, w uciskach, w wątpliwościach - myśl o Maryi, Maryję przyzywaj. Niech nie schodzi z ust i nie znika z serca Jej imię, nie trać z oczu wzoru Jej postępowania, aby wybłagać Jej modlitewną pomoc…

fot. Gwiazda morza - kaplica morska w katedrze szczecińskiej 

10 IX, tylko miłość

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale... (Kol 3, 1-11)

Człowiek po chrzcie - jeśli jest świadom tego, co w nim się dokonało - może być człowiekiem błogosławieństw (dzisiejsza Ewangelia Łk 6, 20-26). Ponieważ, jak mówi s. M. Borkowska OSB: "Chrześcijaństwo może istnieć bez cudów. Nie może istnieć bez miłości". 

Moim zdaniem tylko miłość jest gwarantem przejścia przez doświadczenia zawarte w błogosławieństwach.

7 IX, moi święci Przyjaciele

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On odwrócił się i rzekł do nich: «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem...» (Łk 14, 25-33)

Święty Pier Giorgio, módl się za nami!

Tego Świętego poznałam przed 30 laty, dzięki oo. Dominikanom z Wilna. Byłam też w jego domu, w willi w Pollone, chodziłam po ogrodzie, po pokojach, była w pokoju, w którym umierał. Zaprzyjaźniliśmy się. Kończąc studia matematyczne modliłam się do niego, by mi pomógł. Miałam w pokoju duży plakat beatyfikacyjny. Jego prostota, dobroć i brak słuchu muzycznego... były (są) mi bliskie.

Święty Carlo, módl się za nami!

Tego poznałam nie tak dawno. Zadziwił mnie miłością Eucharystii. Parę lat temu podczas kolacji ze świętymi, które praktykowałyśmy we wspólnocie krakowskiej w wigilię Wszystkich Świętych, byłam przebrana za Carla :). 

Fajni Chłopcy, tacy nasi, tacy dzisiejsi, tacy święci. 

Fot. byłam dziś w Rzymie, będąc w Szczecinie :), a ONI ze mną są 

31 VIII, spójność

Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. (Łk 14, 1. 7-14)

Deklaracja to jedna sprawa, a prawda serca to druga sprawa. Jak dobrze jest żyć z ludźmi, u których jest to spójne.

I to też można nazwać pokorą.

25 VIII, nie zamykaj

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą... (Mt 23, 13-22)

Dziś jakoś mnie zatrzymało, potrząsnęło i obudziło słowo "zamykacie". 

Wzięłam sobie do serca, że mogę "zamknąć" przed kimś drzwi królestwa. 

Panie, nie pozwól na to. Niech przynajmniej zostanie szczelinka, która pozwoli człowiekowi wejść do Twej chwały...

24 VIII, zaproszenie i ...challenge

Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: “Panie, otwórz nam!”; lecz On wam odpowie: “Nie wiem, skąd jesteście”... (Łk 13, 22 – 30).

Jezusowe ciasne drzwi są nie tylko zaproszeniem, są też wyzwaniem.  :)

Dzieci mają to do siebie, że chcą zdobywać i wielkie szczyty i wszelkie ciasne szczeliny. Czasem to się źle kończy... Opowiadała mi kiedyś jedna z matek, że synek wsadził głowę pomiędzy pręty w poręczy klatki schodowej, ale już nie mógł jej stamtąd wyjąć. No i trzeba było pomocy z zewnątrz.

W ciasnej bramie, o której mówi Jezus, nie zmieści się moje serce chcące zachować razem miłość i nienawiść, pokora i pycha, chęć pokoju i niezgodę na przebaczenie, dobroć i czynienie uszczypliwości itd itp... Tu trzeba wysiłku postawienia...

Powtarzając za o. Bielem SJ, kiedyś jedna z mistyczek francuskich Gabriela Bossis zapytała Jezusa co powinna czynić, usłyszała taką odpowiedź: 

Przechodź we Mnie w trakcie twego życia. W ten sposób będziesz umiała przejść we Mnie w chwili twej śmierci. Będziesz żyła we Mnie, a jeżeli będziesz się modlić we Mnie, będziesz dobrze widziała Ojca. Jeżeli we Mnie będziesz mówić, nie powiesz byle czego. Jeżeli we Mnie będziesz myśleć, będziesz blisko Ojca. (Gabriela Bossis )

Tak. Bo przecież w Ewangelii Janowej Jezus powie o sobie, że On jest bramą. Przechodzić przez nią, znaczy przechodzić przez Niego i Gabriela dobrze to wyjaśniła.

Fot.  schody w muzeum w Widzieniszkach na Litwie - kiedyś to był klasztor tzw. białych augustianów.

***

I coś jeszcze dla poszerzenia serca, by było zdolne (paradoksalnie) przejść przez ciasne drzwi:

Dzisiejsza Ewangelia proponuje nam również ważne poszerzenie spojrzenia: „Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym” (Łk 13, 29). Królestwo Boże to nie klub dla podobnych do mnie. To stół, przy którym Bóg gromadzi ludzi z różnych dróg, także z tych dla mnie nieznanych bądź odległych. Zaskoczy nas Jego gościnność. Obok nas usiądą ci, których może dzisiaj skreślamy. Dlatego Kościół nie może być twierdzą. Ma być domem. Ciasnota serca bierze się ze mnie, z mojego niezrozumienia Ewangelii i jej logiki, a nie z Bożego Serca, które jest szerokie i czeka na każdego. (ks. M. Tarczyński)

22 VIII, nie jestem w samoobsługowym ;)

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami,
prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń (Ps 25)

Powyższe słowa są wersetem allelujatycznym przed dzisiejszą Ewangelią. Postanowiłam zapisać to, co dziś usłyszałam od mojej znajomej. Osoba zmaga się z nowotworem, ale jest pogodna i choć osłabiona przez naświetlanie, to jednak przyjmuje to, co przychodzi, bo - cytuję - "nie jesteśmy w sklepie samoobsługowym". Życie się przeżywa takie, jakie jest. Trzeba brać to, co przynosi.

Stąd też ta modlitwa jest na dziś: Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń...

21 VIII, z zaproszenia

... Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!”

[...] Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych...  (Mt 22, 1-14)

Wejście na ucztę jest z zaproszenia. Nie z zasługi.

Chcę o tym pamiętać.

Chcę też nieść zaproszenie...

19 VIII, puste ręce

Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Mt 19, 23-30

Puste ręce są jak dziurka w igle, przez którą nawleka się nić…

Otwarcie rąk, wypuszczenie z nich „mojego”, sprawia wolność, ręce są gotowe do działania, do pomocy, do budowania, do „szycia” relacji.

17 VIII, czy płonę?

Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął... Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój?... (Łk 12,49-53)

To nie ten ogień, który rzuca Jezus jest źródłem rozłamów! To brak tego ognia.

16 VIII, dziecko

„Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”. Mt 19, 13-15

Uświadomiłam sobie, że dziś mam rocznicę chrztu. To już 55-ta. Wdzięczność.