31 VIII, spójność

Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. (Łk 14, 1. 7-14)

Deklaracja to jedna sprawa, a prawda serca to druga sprawa. Jak dobrze jest żyć z ludźmi, u których jest to spójne.

I to też można nazwać pokorą.

25 VIII, nie zamykaj

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą... (Mt 23, 13-22)

Dziś jakoś mnie zatrzymało, potrząsnęło i obudziło słowo "zamykacie". 

Wzięłam sobie do serca, że mogę "zamknąć" przed kimś drzwi królestwa. 

Panie, nie pozwól na to. Niech przynajmniej zostanie szczelinka, która pozwoli człowiekowi wejść do Twej chwały...

24 VIII, zaproszenie i ...challenge

Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: “Panie, otwórz nam!”; lecz On wam odpowie: “Nie wiem, skąd jesteście”... (Łk 13, 22 – 30).

Jezusowe ciasne drzwi są nie tylko zaproszeniem, są też wyzwaniem.  :)

Dzieci mają to do siebie, że chcą zdobywać i wielkie szczyty i wszelkie ciasne szczeliny. Czasem to się źle kończy... Opowiadała mi kiedyś jedna z matek, że synek wsadził głowę pomiędzy pręty w poręczy klatki schodowej, ale już nie mógł jej stamtąd wyjąć. No i trzeba było pomocy z zewnątrz.

W ciasnej bramie, o której mówi Jezus, nie zmieści się moje serce chcące zachować razem miłość i nienawiść, pokora i pycha, chęć pokoju i niezgodę na przebaczenie, dobroć i czynienie uszczypliwości itd itp... Tu trzeba wysiłku postawienia...

Powtarzając za o. Bielem SJ, kiedyś jedna z mistyczek francuskich Gabriela Bossis zapytała Jezusa co powinna czynić, usłyszała taką odpowiedź: 

Przechodź we Mnie w trakcie twego życia. W ten sposób będziesz umiała przejść we Mnie w chwili twej śmierci. Będziesz żyła we Mnie, a jeżeli będziesz się modlić we Mnie, będziesz dobrze widziała Ojca. Jeżeli we Mnie będziesz mówić, nie powiesz byle czego. Jeżeli we Mnie będziesz myśleć, będziesz blisko Ojca. (Gabriela Bossis )

Tak. Bo przecież w Ewangelii Janowej Jezus powie o sobie, że On jest bramą. Przechodzić przez nią, znaczy przechodzić przez Niego i Gabriela dobrze to wyjaśniła.

Fot.  schody w muzeum w Widzieniszkach na Litwie - kiedyś to był klasztor tzw. białych augustianów.

***

I coś jeszcze dla poszerzenia serca, by było zdolne (paradoksalnie) przejść przez ciasne drzwi:

Dzisiejsza Ewangelia proponuje nam również ważne poszerzenie spojrzenia: „Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym” (Łk 13, 29). Królestwo Boże to nie klub dla podobnych do mnie. To stół, przy którym Bóg gromadzi ludzi z różnych dróg, także z tych dla mnie nieznanych bądź odległych. Zaskoczy nas Jego gościnność. Obok nas usiądą ci, których może dzisiaj skreślamy. Dlatego Kościół nie może być twierdzą. Ma być domem. Ciasnota serca bierze się ze mnie, z mojego niezrozumienia Ewangelii i jej logiki, a nie z Bożego Serca, które jest szerokie i czeka na każdego. (ks. M. Tarczyński)

22 VIII, nie jestem w samoobsługowym ;)

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami,
prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń (Ps 25)

Powyższe słowa są wersetem allelujatycznym przed dzisiejszą Ewangelią. Postanowiłam zapisać to, co dziś usłyszałam od mojej znajomej. Osoba zmaga się z nowotworem, ale jest pogodna i choć osłabiona przez naświetlanie, to jednak przyjmuje to, co przychodzi, bo - cytuję - "nie jesteśmy w sklepie samoobsługowym". Życie się przeżywa takie, jakie jest. Trzeba brać to, co przynosi.

Stąd też ta modlitwa jest na dziś: Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń...

21 VIII, z zaproszenia

... Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!”

[...] Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych...  (Mt 22, 1-14)

Wejście na ucztę jest z zaproszenia. Nie z zasługi.

Chcę o tym pamiętać.

Chcę też nieść zaproszenie...

19 VIII, puste ręce

Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Mt 19, 23-30

Puste ręce są jak dziurka w igle, przez którą nawleka się nić…

Otwarcie rąk, wypuszczenie z nich „mojego”, sprawia wolność, ręce są gotowe do działania, do pomocy, do budowania, do „szycia” relacji.

17 VIII, czy płonę?

Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął... Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój?... (Łk 12,49-53)

To nie ten ogień, który rzuca Jezus jest źródłem rozłamów! To brak tego ognia.

16 VIII, dziecko

„Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”. Mt 19, 13-15

Uświadomiłam sobie, że dziś mam rocznicę chrztu. To już 55-ta. Wdzięczność.

15 VIII, bliska ta Niewiasta

Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu... Ap 11

Bliska ta Niewiasta. Jej znak, Jej życie, Jej zaśnięcie (lubię tę nazwę dzisiejszego święta), jest nadzieją dla nas. Nadzieją i wezwaniem w codzienności.

14 VIII, styl życia

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy… Mt 18, 21n

Usłyszałam dziś komentarz do Ewangelii: „Przebaczenie to nie matematyka, to styl życia”. 

3 VIII, tu i teraz

… był, jedną chwilę, był dokładnie w środku krajobrazu, w samym sercu - nie na zewnątrz. (Marek Stokowski, Święty Leonard z pól)

Jadę sobie pociągiem i czytam książkę. Czytam, myślę, czuję. Wzruszam się. Zaglądam do serca. 

Jestem wdzięczna, że ją dostałam. Dziękuję Ci, M.

1 VIII, najciemniej pod latarnią

Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc u Niego to wszystko? I powątpiewali o Nim. (Mt 13,54-58)

Przysłowie to mi się przypomniało: „Najciemniej pod latarnią”. 

Trzeba mieć pokorę w sobie, by zobaczyć czystym okiem, bez oceny, dobro w tych, żyjących blisko.

Przypomina mi się św. Faustyna i jej siostry. Ale kieruję też wzrok na swoją wspólnotę… chcę widzieć Jezusa, który przychodzi we współsiostrze. 

Łaska sakramentu pokuty też ma tę moc, że oczy serca oczyszcza.

29 VII, różni, a święci

Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować. Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. (1 J 4, 7-16)

Gościna u Marty i Marii, i Łazarza. Dom przyjaciół Jezusa. Tam, gdzie miłość w różnorodności owocuje świętością.

Zatrzymała mnie dziś ta różnorodność... Patrzę na swoje siostry. Modlę się, abym widząc takąż różnorodność w swojej wspólnocie, umiała spojrzeć na nią z ... perspektywy Boga.