11 II, gdy patrzę na Twe niebo

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *

na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

Gdy patrzę na Twe niebo... Gdy patrzę... Kontemplacja jest pierwszym krokiem w modlitwie i tak na prawdę ostatnim. Pomiędzy dzieje się więcej czy mniej, to zależy... od wieku, przeżyć, duchowego stanu i dojrzałości.