Krzyż podarł akt naszego potępienia, złamał kajdany śmierci. Krzyż jest manifestacją miłości Boga (św. Jan Chryzostom): „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”.
W refrenie psalmu responsoryjnego powtarzamy dziś: "Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy"! To zawołanie jest dla mnie komentarzem do dzisiejszego święta Podwyższenia Krzyża Świętego.
Każdego dnia wykonuję znak krzyża, nawet kilka, kilkanaście razy dziennie się żegnam... Po co? Właśnie po to, bym wielkich dziełach Boga nie zapomniała, tzn., bym nie zapomniała o umiłowaniu przez Boga. Po to też krzyże nas "zaskakują" na naszych drogach fizycznych i duchowych...
***
Trochę dobrej lektury:
"Chrystus na krzyżu jest Królem, jest wywyższony, jest Królem.
Przeżywa akt największej wolności i jest Arcykapłanem: Jego śmierć na krzyżu jest ofiarą z siebie. Odda ducha w absolutnej wolności. Jako akt miłości do każdego z nas, ofiary samego z siebie, kapłaństwa, w którym się składa na ofiarę nie martwe zwierzęta, tylko siebie żyjącego.
Oczywiście to jest to, co z krzyża potrafi uczynić Jezus, i On to potrafi uczynić ze swojego krzyża, i On to potrafi uczynić z naszego krzyża. On to naprawdę potrafi uczynić z naszego krzyża.
To znaczy Jego Łaska jest taka, że ten krzyż, który na co dzień odbieramy jako przekleństwo - i słusznie, którego nie rozumiemy - i słusznie, który nas niszczy i gwałci, także niszczy nas pytaniem - dlaczego? - i my nie znamy odpowiedzi na to pytanie – dlaczego? - więc ten krzyż Jezus potrafi uczynić sensownym, kiedy czerpiemy od Niego Łaskę, żeby ten krzyż uczynić miejscem miłości do drugiego, oddania życia, ofiary kapłaństwa, które jest nam zadane we chrzcie.
Człowiek sam z siebie nie jest w stanie tego zrobić. Ale w Jezusie tak! W Jezusie tak!" (bp Grzegorz Ryś, dziś ogłoszony nowym metropolitą łódzkim)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz