13 IV, poddanie się Wiatru

Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, kto narodził się z Ducha. (J 3,1-8)

Narodzenie z wody i Ducha - sakrament chrztu.
To dar, łaska. We mnie dzięki rodzicom, a dziś sama jestem "akuszerką" wobec dorosłych przyjmujących chrzest. To też łaska być przy narodzinach powtórnych, świadomych.
"Błogosławiony, kto zaufał Panu" - śpiewamy dziś w psalmie responsoryjnym. Jednak tego zaufania uczymy się przez całe życie. Choć jest ono szczęściem człowieka, to rzeczywiste przestawienie wajchy z "Jezu, ufam sobie" na "Jezu, ufam Tobie" paradoksalnie nie jest łatwe...
Próbować jednak warto, może kiedyś zaskoczy, jak w starym aucie zaskoczy w końcu chciany bieg :)
Mam zamiar posłuchać dziś szumu wiatru. I mam zamiar posłuchać w sercu ruchu Ducha (by Mu się poddać).

Fot. z internetu