12 IV, pokój - dar Miłosiernego

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: ”Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. 
A Jezus znowu rzekł do nich: ”Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”... (J 20,19-31)

W dzisiejszej perykopie trzy razy padają słowa Jezusa: "Pokój wam!"
Biała niedziela, od kilkunastu lat - święto Miłosierdzia Bożego.
Chcę BYĆ przy Jezusie, być ze swoim lękiem, być z wątpliwościami, być jak Tomasz gotową do dotknięcia ran...
Widzę, jak smutek i radość mieszają się w uczniach w Wieczerniku, jak zwątpienie i pewność - w Tomaszu. Moje serce tak bardzo podobne: sprawy ludzkie mieszają się ze sprawami boskimi... Mimo drzwi zamkniętych do takiej mnie (i ciebie) przychodzi i posyła nas Jezus, wpierw dając swój POKÓJ. To jest dar Miłosiernego, to jest bycie "przy" albo raczej "w" Sercu Ojca.
Dziś moja modlitwa będzie prostym BYCIEM, byciem tym kim jestem, dzięki odkupieniu. To oznacza innymi słowy: otwarcie się na dar pokoju.

***
Św. Faustyna pisała, że naczyniem, którym czerpiemy miłosierdzie Boże jest nasza ufność. Ile ufności w nas, tyle z oceanu miłosierdzia zaczerpniemy.
Wiem, że krucho z tym naczyniem bywa..., więc ja szukam pomocy u Maryi, która była pełna ufności:
"Maryjo, naczynie ufności, pomóż nam, zaczerpnąć ze zdrojów miłosierdzia".
A dziś neofici zostawili swoje białe szaty u stóp Maryi...uciekając się pod płaszcz Jej opieki.

Fot. Tak czekać...i pozwolić Miłosiernemu działać.